W poniższej tabeli na podstawie zestawienia proroctw z Dn
dotyczących „małego rogu” z danymi historycznymi wykażemy, że w przepowiedni chodzi o Antiocha
IV Epifanesa władcę Syrii starożytnej z dynastii Seleucydów, który panował w
latach 175 p.n.e. – 163 p.n.e..
Proroctwo
|
Objaśnienie z Dn
|
Interpretacja
|
Dn 7:3-8 bp
"(3) Cztery wielkie zwierzęta wyszły z morza,
różniące się jedno od drugiego. (4) Pierwsze było jak lew i miało skrzydła
orle. Patrzyłem [na nie w] widzeniu aż do chwili, gdy wyrwano mu skrzydła.
Zostało podniesione z ziemi, postawione na nogach jak człowiek i dano mu
serce ludzkie.
(5) Oto inne, drugie zwierzę, podobne do niedźwiedzia,
było postawione na jednym boku. Trzy żebra miało w swej paszczy między zębami
i tak mu powiedziano: Wstań i pożeraj dużo mięsa.
(6) Potem widziałem: Oto inne [zwierzę], jak pantera.
Miało cztery skrzydła ptasie na swoim grzbiecie. Zwierzę miało cztery głowy i
dano mu panowanie.
(7) Potem widziałem w widzeniach nocnych: Oto czwarte
zwierzę, straszne, okropne, bardzo silne, zęby miało żelazne, ogromne, żarło,
miażdżyło, resztę deptało swoimi nogami. Różniło się ono od wszystkich
zwierząt, które były przed nim.
Miało dziesięć rogów.
(8) Uważnie przyglądałem się rogom.
Oto inny mały
róg wyszedł spośród nich. Trzy z poprzednich rogów zostały wyrwane przed nim.
Oto oczy, niby oczy ludzkie, były na tym rogu oraz usta głoszące wielkie
rzeczy."
|
Dn 7:23-26 bp "
(23) Tak powiedział: - Czwarte zwierzę [oznacza]
czwarte królestwo, [które] będzie na ziemi, odmienne od wszystkich królestw.
Pożre całą ziemię, podepcze ją i zmiażdży.
(24) Dziesięć rogów oznacza dziesięciu królów, którzy
powstaną z tego królestwa.
Po nich powstanie inny, będzie on różny od poprzednich
i poskromi trzech królów.
(25) Będzie mówił słowa przeciw Najwyższemu, będzie
gnębił świętych Najwyższego, będzie chciał zmienić czasy i prawo, w jego ręce
zostaną wydani aż do czasu i czasów, i połowy czasu. (26) Ale sąd zasiądzie.
Zostanie [mu] odebrana jego władza, aby została zniszczona i zatracona aż do
końca."
|
Lew – symbol królestwa babilońskiego.
Niedźwiedź – symbol królestwa Medów (wg. Dn 6,1 po
ostatnim królu babilońskim Baltazarze władzę obiją Dariusz Med.)
Pantera – symbol Persji.
Symbol imperium Aleksandra Wielkiego.(por.: 1 Mch 1,2-5)
Dziesięć rogów – symbol dziewięciu generałów armii
Aleksandra, którzy po jego śmierci podzielili między siebie królestwo.(por
1Mch 1,6-10)
Mały róg- Antioch IV Epifanes
Poskromi trzech królów: Ptolomeusz VI w 169 p.n.e.;
Ptolomeusza VII w 168 p.n.e. i Artaksisa w 166
Próba zniesienia szabatu i Prawa (por. 1Mch 1,41-64)
|
Dn 8:5-14
bp
"(5) Gdy ja się zastanawiałem, oto przyszedł
kozioł z zachodu nad całą ziemię, ale nie dotykał ziemi. Kozioł ten miał
okazały róg między swymi oczami.
(6) Przyszedł aż do barana, który miał dwa rogi, a
którego widziałem stojącego nad brzegiem. Podbiegł ku niemu w poczuciu swej
siły (7) i zobaczyłem, [jak] dopadł barana, pastwił się nad nim, powalił
barana, połamał oba jego rogi, a baran nie miał siły, aby mu się oprzeć. I
rzucił go na ziemię, stratował, i nie miał baran [nikogo], kto by go wyrwał z
jego mocy. (8) Kozioł rósł w potęgę coraz bardziej, a gdy stał się silny,
został złamany wielki róg.
Na jego miejsce
powstały cztery okazałe [rogi] na cztery wiatry nieba.
(9) Z jednego z nich wyszedł jeden mały róg i rósł
bardzo w kierunku południa, w kierunku wschodu i w kierunku ozdoby [ziemi].
(10) Rósł aż ku wojsku niebieskiemu. I rzucił na ziemię część wojska i część
gwiazd, i podeptał je. (11) Urósł aż do Wodza wojska i zabrał Mu nieustanną
[ofiarę], a miejsce Jego sanktuarium zostało porzucone. (12) Wojsko zostało
wydane wraz z nieustanną [ofiarą] z powodu nieprawości. [Róg] rzucił na
ziemię prawdę. Działał i rozwijał się pomyślnie.
(13) I słyszałem jednego świętego mówiącego, a drugi
święty postawił pytanie mówiącemu: Jak długo będzie trwać widzenie dotyczące
nieustannej ofiary, nieprawość niszcząca, sanktuarium wydane [na zniewagę] i
wojsko zdeptane? (14) I rzekł do niego : Aż [minie] dwa tysiące trzysta
wieczorów [i] poranków. [Wówczas] sanktuarium zostanie przyprowadzone do
porządku."
|
Dn 8:20-25
bp
(21) Kozioł
porośnięty sierścią to król Jawanu; wielki róg, który jest między jego
oczami, to jest pierwszy król.
"(20) Baran o dwu rogach, którego widziałeś,
oznacza królów Medów i Persów.
(22) On został złamany. Cztery zaś [rogi, które]
powstały na jego miejsce, to cztery królestwa. Z narodu powstaną, ale nie
będą miały jego potęgi.
(23) pod koniec ich panowania, gdy grzesznicy dopełnią
miary przewrotności, powstanie król o srogim obliczu, który zna podstęp. (24)
Jego moc będzie wielka, ale nie przez jego [własną] siłę. Dokona
niewiarygodnych zniszczeń. Będzie się mu powodziło [w tym, co] będzie
niszczył. Zniszczy możnych i naród świętych. (25) Przez swoją przebiegłość
sprawi, że oszustwo będzie mu przynosić owoce. Będzie się wynosił w swym
sercu i zniszczy wielu żyjących spokojnie.
Przeciwstawi się
Księciu Książąt, lecz bez udziału [ludzkiej] ręki zostanie złamany."
Dn 9:27 bp
"(27) Uczyni mocne przymierze z wieloma podczas
jednego tygodnia. W połowie tygodnia sprawi, że ustanie ofiara krwawa i
ofiara pokarmów. Na skrzydle [ołtarza] będzie ohyda spustoszenia, aż
postanowiona kara rozleje się nad niszczycielem."
|
Kozioł – Aleksander Wielki.
Dariusz III Kodoman ostatni król Persji pokonany w 331r
p.n.e.
Cztery rogi – generałowie Aleksandra Wlk. :Ptolomeusz,
Kassander, Seleukos i Lizymach, którzy w 305r p.n.e. ogłosili się jego
następcami.
2300 wieczorów i poranków to 1150 dni (ok. trzy i pół
roku) okres prześladowania Izraela i zbezczeszczenia Świątyni od 168 do 165
p.n.e.
Ohyda spustoszenia – posąg Zeusa Olimpijskiego
ustawiony na ołtarzu całopalenia.
|
Dn 11:2-38 bp
"(2) A
teraz oznajmię ci prawdę: Oto jeszcze trzech królów pojawi się w Persji;
czwarty zgromadzi więcej bogactw niż wszyscy. A gdy przez swoje bogactwa
stanie się potężny, poruszy wszystkich [do walki z] królestwem Jawanu.
(3) I powstanie mężny król. Będzie sprawował wielką
władzę i będzie czynił według swojego upodobania. (4) Zaledwie jednak
powstanie, jego królestwo zostanie rozbite i rozpadnie się na cztery wiatry
niebieskie, nie na rzecz jego potomków, i bez takiej władzy, jaką on sprawował.
Królestwo jego bowiem zostanie rozdarte i dostanie się innym, ale nie tym.
[...]
(20) w jego miejsce powstanie [człowiek], który sprawi,
że przez chwałę królestwa przejdzie poborca [podatków]. Lecz w kilku dniach
zostanie złamany, ani nie w gniewie, ani nie w bitwie.
(21) W jego miejsce powstanie [człowiek] godny pogardy,
któremu nie powierzą majestatu królestwa, a przyjdzie nieoczekiwanie i
obejmie królestwo przez intrygi. (22) Siły najazdu załamią się przed nim i
zostaną zdruzgotane, a także książę przymierza. (23) Z tymi, którzy się
sprzymierzą z nim, będzie działał podstępnie, wzrośnie [w potęgę], osiągnie
przewagę z niewielkim narodem.
(24) Nieoczekiwanie wkroczy do najbogatszych prowincji
i dokona, czego nie dokonali jego ojcowie i ojcowie jego ojców. Łup, grabież
i dobra rozdzieli między nich. Będzie snuł plany przeciw twierdzom, ale tylko
do czasu. (25) Pobudzi swą moc i swe serce przeciw królowi południa,
[wyprawiając się] z wielkim wojskiem. Król południa przygotuje się na wojnę z
wielkim i bardzo walecznym wojskiem, lecz nie będzie mógł stawić czoła,
ponieważ podejmą [złe] zamiary przeciw niemu. (26) Ci, którzy jedli jego
królewskie potrawy, zgubią go, jego wojsko pójdzie w rozsypkę i padnie wielu
pomordowanych. (27) Obydwaj królowie, o sercach [pełnych] złych zamiarów,
przy jednym stole będą mówić kłamstwa, ale to nie przyniesie owocu, ponieważ
jeszcze nie nadszedł koniec na czas oznaczony.
(28) powróci więc do swego kraju z wielkim bogactwem,
lecz jego serce będzie zwrócone przeciw świętemu przymierzu. Dokona
[grabieży] i wróci do swego kraju.
(29) W oznaczonym czasie wróci i przyjdzie do [krainy]
południa, ale za drugim razem nie będzie tak, jak za pierwszym. (30) przeciw
niemu ruszą okręty Kittim, przelęknie się, zawróci i skieruje swój gniew
przeciw świętemu przymierzu. Zacznie działać, a wracając okaże względy tym,
co zdradzili święte przymierze.
(31) I powstaną wojska przez niego [wysłane],
zbezczeszczą sanktuarium-twierdzę, zniosą nieustanną ofiarę i ustawią ohydę
spustoszenia.
(32) Tych, którzy gwałcili przymierze, będzie intrygami
nakłaniał do odstępstwa. Ale lud znający swego Boga nabierze mocy i zacznie
działać.
(33) [Mężowie] rozumni z ludu będą pouczać wielu, ale
zostaną wyniszczeni mieczem, płomieniem, niewolą i rabunkiem [na wiele] dni.
(34) Gdy oni będą się załamywać, zostaną wsparci niewielką pomocą. Wielu
przyłączy się do nich obłudnie. (35) Spośród owych [mężów] rozumnych
niektórzy będą męczeni, aby ich doświadczyć [przez ognień], wypróbować i
wybielić aż do końca czasu, albowiem jeszcze jest czas oznaczony.
(36) Król postąpi według swojej woli. Wbije się w pychę
i będzie się wynosił ponad każdego boga i ponad Boga bogów i będzie mówił
rzeczy nie do wiary. I będzie się mu powodziło, aż dopełni się gniew,
albowiem dokona się to, co zostało postanowione. (37) I nie będzie uznawał
bogów swoich ojców ani ulubieńca kobiet. Nie będzie się liczył z żadnym
bóstwem, gdyż wyniesie się ponad wszystkich. (38) W ich miejsce będzie czcił
boga grodów warownych, którego nie uznawali jego ojcowie. Będzie mu oddawał
cześć [ofiarując] złoto, srebro, drogie kamienie i cenne [przedmioty].
|
Opis nieudanej próby obrabowania świątyni
jerozolimskiej przez Heliodora (por. 2 Mch 3,1-4,6)
Antioch IV Epifanes
Król południa- władca Egiptu Ptolomeusz VI pokonany
przez Antiocha pod Pelizjum w 169r p.n.e.
Druga wyprawa na Egipt w 168r p.n.e. udaremniona przez
Rzymian. Wracając Antioch najechał Jerozolimę i zbezcześcił Świątynie. (por.
2Mch 5,11)
Antioch przypisywał sobie boskość przydomek Epifanes
znaczy „objawiony [bóg}”.
|
Charakterystyka polityki religijnej Antiocha IV wg 1.Księgi
Machabejskiej:
1Mch 1:41-64 bp "(41) Król [Antioch IV] zaś rozesłał
po całym swym królestwie pismo z rozkazem, aby wszyscy poddam utworzyli jeden
naród (42) i porzucili swoje własne zwyczaje. Wszystkie ludy postąpiły zgodnie
z wolą króla. (43) Także wielu Izraelitów zgodziło się przyjąć jego boski kult.
Składali więc ofiary bałwanom i znieważali szabat. (44) Następnie wysłał król
posłów do Jerozolimy i miast judzkich z pisemnym rozkazem, aby przyjęli obce
ich ziemi zwyczaje, (45) a zaprzestali całopalenia, składania ofiar krwawych i
płynnych w Świątyni, aby znieważali szabat i święta, (46) aby splugawili
Przybytek i świętych, (47) wznieśli ołtarze ofiarne, posągi bożków i założyli
święte gaje oraz by składali na ofiarę świnie i inne nieczyste zwierzęta. (48)
[Żądał], by synów zostawiali bez obrzezania i dusze swe plamili wszystkim, co
nieczyste i ohydne, (49) aby w ten sposób zapomnieli o Prawie i odrzucili
wszystkie święte przepisy. (50) Ktokolwiek by się nie zastosował do rozkazu
króla, miał być karany śmiercią. (51) Takie rozporządzenia wydał w całym swym
królestwie. Mianował też zarządców nad całym ludem i polecił miastom judzkim,
aby wszystkie po kolei składały ofiary. (52) Wielu spośród ludu przyłączyło się
do nich - ci wszyscy, którzy wyrzekli się Prawa. Uczynili w kraju wiele zła
(53) i zmusili lud izraelski do ukrywania się we wszelkich niedostępnych
miejscach. (54) W dniu piętnastym miesiąca Kasleu roku sto czterdziestego
piątego wybudował [król] na ołtarzu całopalenia obrzydliwość spustoszenia,
nadto w pobliskich miastach judzkich wzniesiono ołtarze. (55) Ofiary kadzielne
składano przed bramami domostw i na ulicach. (56) Znalezione Księgi Prawa darto
i rzucano w ogień. (57) Każdy, u kogo znaleziono Księgę Przymierza lub kto
trwał wiernie przy Prawie, skazywany był na śmierć wyrokiem królewskim. (58) W
taki to sposób miesiąc po miesiącu sprawowali władzę nad Izraelem - nad
wszystkimi, których napotkali w miastach. (59) Dnia dwudziestego piątego
miesiąca Kasleu składano ofiary na ołtarzu wzniesionym na miejscu ołtarza
całopalenia. (60) Kobiety, które pozwoliły obrzezać swe dzieci, mordowano
zgodnie z rozkazem królewskim; (61) a na szyjach wieszano im niemowlęta.
Wykonywano też wyroki na krewnych i na tych, którzy je obrzezali. (62) Wielu
jednak spośród Izraela postanowiło mocno i niezłomnie nie jeść nic nieczystego.
(63) Woleli raczej umrzeć, niż skalać się pokarmem i podeptać święte Przymierze
- umierali więc. (64) Straszny gniew Boży zawisł nad Izraelem."
