27 gru 2017

Niespełnione (?) proroctwo o upadku "Babilonu".

Apokalipsa zawiera proroctwo o zagładzie Babilonu. Komentatorzy jednomyślnie utrzymują, że tym "Babilonem" jest pogański Rzym. Jednak jak pokazuje historia Rzym, mimo że był wielokrotnie zdobywany i plądrowany stoi po dziś dzień. Mało tego - stał się stolicą chrześcijaństwa.
Czyżby proroctwo zawiodło ?!

W Księdze Jeremiasza mamy taką naukę:
Jer 18:7-10 pau "(7) Raz postanawiam wykorzenić jakiś naród i królestwo, zburzyć je i zniszczyć. (8) Lecz jeśli naród, na który wydałem taki wyrok, poniecha nieprawości, to i Ja odstąpię od mojego zamiaru. (9) Innym razem postanawiam budować i ugruntować jakiś naród i królestwo. (10) Lecz jeśli ten naród będzie źle postępować i nie posłucha mojego głosu, wtedy odstąpię od czynienia dobra, jakie zamierzyłem względem niego."
Podobnie w Księdze Jonasza Bóg przez proroka grozi zagładą Niniwy, jednak widząc jej pokutę okazuje miastu miłosierdzie.

Proroctwa nie są jakimś nieuchronnym fatum, najczęściej mają charakter warunkowy.

Łaska wystarczająca i łaska skuteczna

Gdy Bóg daje łaskę wystarczając, a człowiek pod jej wpływem czyni co może aby podobać się Bogu to otrzymuje łaskę skuteczną

z Wikipedii:
Łaska wystarczająca: Oznacza ona łaskę Bożą, która zawsze jest dana każdemu człowiekowi. Wolna wola może ją przyjąć (wtedy staje się ona łaską skuteczną) lub odrzucić, czyli zgrzeszyć.
Łaska skuteczna – termin określający łaskę Bożą, rozumianą jako determinujący dar Boga. Działanie Boga, któremu nie można się oprzeć.

Kilka przemyśleń o Ksiedze Hioba

1. Hiob skarży się, że Bóg działa arbitralnie dając szczęście lub cierpienie.
2. Przyjaciele Hioba twierdzą, że szczęście lub cierpienie są nagrodą lub karą za czyny człowieka.
3. Elihu twierdzi, że wyroków Bożych nie sposób pojąć, więc należy je przyjąć w posłuszeństwie.
4. Bóg odpowiada że w Swoim działaniu kieruje się Mądrością.

Powszechna wola zbawcza w Liście do Rzymian

Wielu czytając List do Rzymian nabywa przekonania, że Bóg jednych przeznacza do potępienia, a innych do zbawienia:
Rz 9:18 pau "Okazuje więc miłosierdzie komu chce, a kogo chce, tego czyni zatwardziałym."
Jednak należy zauważyć , że św. Paweł nie pisze tu o eschatologicznym losie jednostek, tylko opisuje Boski plan zbawienia, w którym mieszczą się nawet ludzkie grzechy.
Dokładnie wskazuje na to dalsza treść Listu:
Rz 11:32 pau "Bóg bowiem pogrążył wszystkich w nieposłuszeństwie, aby wszystkim okazać miłosierdzie."

26 gru 2017

Dzienniczek świat Faustyny o ostatecznej pokucie dla konających

1698 Często towarzyszę  duszom  konającym i wypraszam  im  ufność  w miłosierdzie Boże, i błagam  Boga o wielkość  łaski Bożej, która zawsze zwycięża. Miłosierdzie Boże dosięga nieraz grzesznika w ostatniej chwili, w sposób dziwny i tajemniczy. Na zewnątrz jakoby było wszystko stracone, lecz tak nie jest; dusza, oświecona promieniem  silnej  łaski  Bożej ostatecznej, zwraca się  do Boga w ostatnim momencie z taką  siłą  miłości,  że w jednej chwili otrzymuje od Boga [przebaczenie] i win, kar, a na zewnątrz nie daje nam  żadnego znaku ani  żalu, ani skruchy, ponieważ  już  na  zewnętrzne rzeczy oni nie reagują. O jak, niezbadane jest miłosierdzie Boże. Ale,  o zgrozo — są  też  dusze, które dobrowolnie i świadomie tę  łaskę  odrzucają  i nią  gardzą. Chociaż  już  w samym skonaniu, Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny wewnętrzny,  że jeżeli dusza chce, ma  możność  wrócić  do Boga. Lecz nieraz u dusz jest zatwardziałość  tak wielka,  że  świadomie wybierają  piekło; udaremnią  wszystkie modlitwy, jakie inne dusze za nimi  do Boga zanoszą, i nawet same  wysiłki Boże...

20 gru 2017

Wolna wola.

Człowiek posiada wolną wolę, ale jest to stworzona wolna wola.
Oznacza to więc że jej wolność jest tworzona przez łaskę.
Im bardziej wola idzie za łaską tym bardziej staje się wolna.

9 gru 2017

Kursy biblijne, a zasada Sola scriptura (łac. jedynie Pismem)

Spotykam się z ofertami kursów biblijnych oferowanych przez wspólnoty protestanckie. Zastanawiam się przy tym czemu takie kursy mają służyć? Wszak w protestantyzmie obowiązuje zasada Sola scriptura (łac. jedynie Pismem), która zawiera w sobie takie twierdzenia jak:

  • Jasność Biblii czyli teza, że Boże Słowo jest zatem na tyle jasne, że pozostaje zrozumiałe dla każdego człowieka, o ile tylko przedstawione jest mu w języku, którym się on posługuje.
  • Samowystarczalność Biblii -   przekaz Boży jest pełny pod względem zawartej w nim wiedzy o zbawieniu i życiu chrześcijańskim, którą Bóg postanowił objawić, wyklucza to możliwość istnienia jakichkolwiek luk w Słowie Bożym, których obecność pociągałaby za sobą potrzebę uzupełnienia spisanego objawienia.
Skoro Pismo Św. jest samo w sobie jasne i samo się wyjaśniające to po co jakieś kursy.

Proroctwo Daniela o dwu tysiącach wieczorów i poranków.(Dan 8:11-14)

1.Proroctwo Daniela:

Dan 8:11-14 pau "(11) Dosięgnął też Wodza wojska nieba, odebrał Mu codzienną ofiarę i zniszczył Jego świątynię. (12) Na miejsce ofiary wprowadził swój występek. Prawda została przez niego zdeptana, a on robił, co mu się podobało. (13) Usłyszałem, jak jeden święty mówił, a inny święty zapytał mówiącego: „Jak długo będą trwać sprawy dotyczące tej wizji: zniesienie codziennej ofiary, przerażająca bezbożność oraz deptanie świątyni i jej służby?”. (14) Odpowiedział mu: „Aż do dwóch tysięcy trzystu wieczorów i poranków. Potem świątynia zostanie oczyszczona”.

2.Interpretacja:

Okres 2300. wieczorów i poranków dotyczy czasu trwania profanacji Świątyni Jerozolimskiej.
Granicami tego okresy jest:
a) odebranie codziennej ofiary i zniszczenie Świątyni.(wiersz 8,11)
b)Oczyszczenie Świątyni. (wiersz 8,14)

3.Punkt sporny:

Jedni uważają że "dwa tysiące  wieczorów i poranków" oznaczają 2300 dni,
natomiast inni, argumentując, że wieczór i poranek należą do dnia, a więc mamy 1150 dni.

Moim zdaniem proroctwo dotyczy 1150 dni.

Uzasadnienie:
a) Doba Izraelska zaczynała i kończyła się z nastaniem wieczora.
Rdz 1:5 pau "I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność - nocą. Zapadł wieczór i zaświtał poranek dnia pierwszego."
Rdz 1:8 pau "I nazwał Bóg sklepienie niebem. Zapadł wieczór i zaświtał poranek dnia drugiego."
Rdz 1:13 pau "Zapadł wieczór i zaświtał poranek dnia trzeciego."
Rdz 1:19 pau "Zapadł wieczór i zaświtał poranek dnia czwartego."
Rdz 1:23 pau "Zapadł wieczór i zaświtał poranek dnia piątego."
Rdz 1:31 pau "I widział Bóg, że wszystko, co stworzył, było bardzo dobre. Zapadł wieczór i zaświtał poranek dnia szóstego."

b) Wieczorem i rano składano nieustanną ofiarę, a o jej zniesieniu prorokuje Daniel (wiersz 8,11.13)
Wj 29:38-42 pau "(38) Oto co masz składać na ołtarzu: codziennie dwa jednoroczne baranki, po wszystkie czasy. (39) Jednego baranka będziesz ofiarować rano, drugiego wieczorem. (40) Razem z pierwszym barankiem złożysz w ofierze dziesiątą część miary najlepszej mąki pszennej, zaprawionej ćwiercią hinu tłoczonej oliwy, do tego ćwierć hinu wina, jako ofiara z napojów. (41) Drugiego baranka złożysz wieczorem, według obrzędu porannej ofiary z pokarmów i napojów, jako woń przyjemną ofiary spalonej dla PANA. (42) U wejścia do Namiotu Spotkania, przed obliczem PANA, będziecie składali nieustanne całopalenie przez wszystkie pokolenia. Tam się wam objawię, aby stamtąd do was przemawiać."

Innym punktem spornym jest to czy dni z proroctwa należy rozumieć jako dni czy lata.

a) Gdyby przyjąć, że chodzi o lata - to niemożliwe byłoby podanie okresu początku i końca okresu 2300 lat

b) Jeśli przyjąć, że w proroctwie chodzi o 1150 dni, wówczas historyczna interpretacja byłaby bardzo prosta.
Profanacja Świątyni przez Antiocha IV Epifanesa:
1Mch 1:44-54 pau "(44) Następnie król skierował do Jerozolimy i miast Judy posłów z pisemnym zarządzeniem, że mają postępować według praw, które są obce dla kraju; (45) mają zaprzestać składania w świątyni ofiar całopalnych, pokarmowych i płynnych; mają bezcześcić szabaty i święta; (46) profanować świątynię i rzeczy święte; (47) wznosić pogańskie ołtarze, świątynie i posągi; zabijać na ofiarę wieprze i inne nieczyste zwierzęta;"[...](54) Piętnastego dnia miesiąca Kislew sto czterdziestego piątego roku  [ wg współczesnego datowania grudzień 167]król zbudował na ołtarzu całopalenia bluźnierczą obrzydliwość, a w okolicznych miastach Judy zbudowano ołtarze."

Oczyszczenie Świątyni przez Judę Machabeusza:
1Mch 4:52-54 pau "(52) Dwudziestego piątego dnia dziewiątego miesiąca, to jest miesiąca Kislew, sto czterdziestego ósmego roku [ wg współczesnej rachuby: grudzień 164] wstali wcześnie rano. (53) Zgodnie z Prawem złożyli ofiarę na nowym ołtarzu całopaleń, który wybudowali. (54) Został on ponownie poświęcony pośród śpiewów hymnów, dźwięków cytr, harf i cymbałów dokładnie o tej porze i tego dnia, w którym był sprofanowany przez pogan."

Ponieważ rok izraelski liczy 360 dni, to czas profanacji wynosił 1080 dni.

29 lis 2017

Kto kusi?

Słowa Modlitwy Pańskiej: "i nie wódź nas na pokuszenie" niektórzy rozumieją jako czynność Boga. Jednak ja k uczy List Jakuba Jk 1:13 pau "Ten, kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani sam nie jest kuszony, ani też nie kusi nikogo."
Żeby zrozumieć sens tej prośby należy ją odczytać z następującą po niej: "ale nas zbaw ode złego".
Kusi nas zły i zło w nas Jk 1:14 pau "Każdego bowiem kusi jego własna pożądliwość, która odwodzi od dobra i nakłania do zła."

W ostatnich dwu prośbach prosimy Ojca aby nie wydawał nas na pastwę zła, i tego co do zła nas ciągnie.

Węże, skorpiony i trucizny.

W Ewangelii Marka mamy taką obietnicę:
Mk 16:18 pau "węże będą brać do rąk, i choćby wypili coś zatrutego, nie zaszkodzi im.

W Ameryce istnieje nawet wspólnota, która traktuje te słowa dosłownie.
Jednak takie pojmowanie sprawy nie odpowiada właściwemu sensowi tej obietnicy.
W Ewangelii Łukasza mamy również obietnicę dotyczącą węży:
Łk 10:19 pau "Dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze nieprzyjaciela. Nic wam nie zaszkodzi."

Węże o jakie chodzi to symbole sztanów, a trucizna to fałszywe nauki.

Zatracenie ciała dla ocalenia ducha.

Św. Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian osobę która dopuściła się poważnego przestępstwa poleca:
1Kor 5:5 pau "wydajcie takiego szatanowi - na zatracenie ciała, ale dla ocalenia jego ducha w dniu Pana."

W poleceniu tym nie chodzi o jakiś dualizm w pojmowaniu bytu człowieka, który nadto przekładał duchową naturę na ciało. Paweł pisząc o ciele i duchu ma na myśli dwie przeciwstawne skłonności walczące w człowieku. Czasowe wydaleni ze wspólnoty ma służyć opamiętaniu:
Rz 8:5-10 pau "(5) Ci bowiem, którzy są cieleśni, myślą o sprawach ciała, ci zaś, którzy są duchowi - o sprawach Ducha. (6) Otóż myślenie Ducha prowadzi do życia i pokoju, a myślenie ciała - do śmierci, (7) gdyż myślenie ciała jest nieprzyjazne Bogu. Nie uznaje ono bowiem, ani nie może uznawać prawa Bożego. (8) Ci więc, którzy postępują według ciała, nie mogą się podobać Bogu. (9) Wy jednak nie jesteście w ciele, ale w Duchu, skoro Duch Boga w was mieszka. Jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, to nie należy do Niego. (10) Lecz jeśli Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest śmiertelne z powodu grzechu, Duch daje życie dzięki usprawiedliwieniu."


16 lis 2017

PROROCTWO DANIELA O SIEDEMDZIESIĘCIU TYGODNIACH

Dan 9:24-27 pau "(24) Nad twoim ludem i nad Miastem Świętym ustalono siedemdziesiąt tygodni, by nieprawość doszła do swojego kresu, by grzech opieczętować, by odpokutować występek i zaprowadzić wieczną sprawiedliwość, by opieczętować widzenie i proroka, by namaścić świętego nad świętymi. (25) Uznaj to i zrozum: od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do nadejścia Przywódcy-Pomazańca - siedem tygodni. Sześćdziesiąt dwa tygodnie - i zostanie odbudowany dziedziniec i fosa, choć będą to jeszcze lata ucisku. (26) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zabity - nie za swoje winy. Ludzie księcia, który nadejdzie, zniszczą miasto i świątynię. U jego kresu - wielki zamęt. Aż do końca będzie wojna i jak postanowione - wielkie spustoszenie. (27) Przez niego przymierze stanie się dla wielu nie do udźwignięcia, przez jeden tydzień. W połowie tygodnia zostanie zniesiona ofiara krwawa i pokarmowa. Na skrzydle świątyni znajdzie się odrażająca obrzydliwość, aż niszczyciela dosięgnie ustalony koniec”.

Komentatorzy zgodnie przyjmują, że tygodnie oznaczają w tym tekście okresy siedmioletnie.
Okres ten ma obejmować czas do „oczyszczenia Świątyni”.

Oczyszczenie Świątyni nastąpiło w 164 p.n.e. (Święto Chanuka)

W oparciu o te założenia przedstawiam poniższą interpretacje

70. tygodni = 490 lat: czyli od 654 do 164
Początek siedemdziesięciu tygodni to wydarzenia opisane w2 Krn 33,11nn, a majace miejsce ok. roku 653 p.n.e.
2Krn 33:11-15 pau "(11) Wtedy PAN wysłał przeciwko nim dowódców armii króla asyryjskiego, którzy pojmali Manassesa za pomocą haków, zakuli w spiżowe kajdany i uprowadzili do Babilonii. (12) W niewoli przebłagał on PANA, swego Boga, i ukorzył się przed Bogiem swoich przodków. (13) Modlił się do Niego, a On go usłyszał, wysłuchał jego prośby i pozwolił mu wrócić do Jerozolimy, do swego królestwa. Wtedy Manasses uznał, że PAN jest Bogiem. (14) Po tych wydarzeniach wybudował zewnętrzny mur Miasta Dawidowego, który otaczał Ofel na zachód od Gichonu, w dolinie aż do Bramy Rybnej, a następnie znacznie go podwyższył. Mianował również dowódców wojskowych we wszystkich warownych miastach Judy. (15) Usunął obcych bogów oraz posąg z domu PANA, a także ołtarze zbudowane na wzgórzu domu PANA i w Jerozolimie. Wszystko to wyrzucił z miasta."

Jak widać początek proroctwa zaczyna się oczyszczeniem Świątyni z pogańskich przedmiotów kultu.

Po 7. Tygodniach, czyli w roku 604 (653-49 lat)p.n.e. prorok Jeremiasz wygłasza proroctwo o 70 latach niewoli babilońskiej:
Jer 25:1.11 pau "(1) Słowo skierowane do Jeremiasza przeciw całemu ludowi judzkiemu, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy. Był to pierwszy rok Nabuchodonozora, króla babilońskiego.
[…](11) Cały ten kraj stanie się ruiną i przedmiotem zgrozy. Narody te będą służyć królowi babilońskiemu przez siedemdziesiąt lat."

Po 62. Tygodniu czyli w 170 p.n.e. (604-434 lata), ma miejsce zabójstwo Arcykapłana Oniasza III, (pomazańca z Dn):
2Mch 4:32-35 pau "(32) Menelaos, sądząc, że jest to odpowiedni moment, ukradł niektóre złote przedmioty ze świątyni i podarował je Andronikowi. Inne udało mu się sprzedać w Tyrze i w okolicznych miastach. (33) Kiedy Oniasz upewnił się co do tych faktów, schronił się w pobliżu Antiochii, w Dafne, które było miejscem azylu, i stamtąd upomniał Menelaosa. (34) Wtedy Menelaos, rozmawiając z Andronikiem na osobności, nakłonił go do zabicia Oniasza. Andronik udał się więc do Oniasza i podstępem chciał zdobyć jego zaufanie. Podał mu nawet prawą rękę i złożył przysięgę. Chociaż Oniasz był ciągle nieufny, Andronik przekonał go do wyjścia z miejsca azylu. Zaraz też zamordował go, nie bacząc na sprawiedliwość. (35) Nie tylko Żydzi, ale wiele innych ludów oburzyło się i zmartwiło z powodu niesprawiedliwości, jaką było zabójstwo tego człowieka."

Po Połowie ostatniego tygodnia czyli w 167 p.n.e. następuje profanacja Świątyni Jerozolimskiej. Zostaje ona przemianowana, przez Antiocha IV na świątynię Zeusa Olimpijskiego. Na miejscu ołtarza postawiony zostaje pomnik pogańskiego bóstwa.

2Mch 6:1-3 pau "(1) Po niedługim czasie król posłał pewnego starego Ateńczyka, aby zmusił Żydów do porzucenia ojczystych praw i niekierowania się prawami Bożymi, (2) oraz do zbezczeszczenia świątyni w Jerozolimie. Mieli ją przeznaczyć dla Zeusa Olimpijskiego, a świątynię na Garizim - dla Zeusa Kseniosa, zgodnie z życzeniem mieszkańców tego miejsca. (3) Natężenie zła stawało się dla wszystkich uciążliwe i nie do zniesienia."

Tego okresu, około trzyletniego, kiedy nie sprawowano w Świątyni liturgii żydowskiej dotyczy proroctwo Daniela o z Dn 8,14:
Dan 8:14 pau "(14) Odpowiedział mu: „Aż do dwóch tysięcy trzystu wieczorów i poranków. Potem świątynia zostanie oczyszczona”."
Okres 2300. Wieczorów i poranków dotyczy 1150 dni kiedy w Świątyni nie składano codziennej ofiary wieczornej i rannej.

Po drugiej połowie ostatniego  tygodnia w roku 164 Świątynia zostaje oczyszczona przez Judę Machabeusza:

2Mch 10:5 pau "(5) W tym samym dniu i miesiącu, w którym świątynia została zbezczeszczona przez cudzoziemców, to jest dwudziestego piątego dnia miesiąca Kislew, dokonano jej oczyszczenia."

11 lis 2017

kim był "Umiłowany Uczeń"?

I. Dlaczego uważam, że Umiłowany Uczeń to nie Jan Apostoł:
1. umiłowany uczeń pojawia się w Ewangelii Jana dopiero od 13. rozdziału, gdyby był to Jan to powinien był wspomniany wcześniej tam gdzie Apostołowie towarzyszą Jezusowi.
2. Honorowe miejsce na ostatniej wieczerzy wykazuje, że Umiłowany Uczeń był gospodarzem domu w Jerozolimie.
3. Był znajomym arcykapłana, co było by dziwne w przypadku prostego rybaka.
4. Według tradycji podanej przez Euzebiusza "Jan" pochodził z rodu kapłańskiego, z plemienia Lweiego.
5. Był bliskim towarzyszem Piotra (od 13. rozdziału) ,sam Umiłowany uczeń pojawia się tylko pod Krzyżem.
6. W Ewangeliach synoptycznych nie pojawia się żaden epizod wspólny dla Ew. Jana i synoptyków, w którym występuje Jan w miejsce Ucznia.

II. Moja (śmiała) hipoteza: Umiłowany Uczeń to Marek Ewangelista:
1. Był synem Marii właścicielki domu w Jerozolimie - miejscu spotkań uczniów i do którego udał się Piotr po uwolnieniu z więzienia:
Act 12:12 pau "(12) Po chwili zastanowienia poszedł do domu Marii, matki Jana, zwanego Markiem. A zebrało się tam wielu ludzi na modlitwę."
2. Marek miał drugie imię: JAN
3 Był KUZYNEM lewity Barnaby.
4. Św. Piotr w swoim liście 1P 5,13 nazywa go synem.

III Czy Umiłowany Uczeń pojawia się w Ewangeliach synoptycznych?
Moim zdaniem można go identyfikować z:
1. Człowiekiem który niósł dzban wody z Mk 14,13
2. Młodzieńcem, który był w Ogrodzie Oliwnym Mk 14,51-52.

IV. Kto może być autorem Mk ?
Ewangelia Marka tradycyjnie jest wiązana z osobą św. Piotra, więc jej autorem mógł być sekretarz apostoł, ten sam który zredagował jego pierwszy list:
1P 5:12 pau "(12) Napisałem do was ten krótki list przy pomocy Sylwana, którego uważam za brata godnego zaufania.

7 lis 2017

Kilka modlitw...

Akty uwielbienia.

Niech będzie Bóg uwielbiony! Niech będzie uwielbione święte Imię Jego! Niech będzie uwielbiony Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek! Niech będzie uwielbione Imię Jezusowe. Niech będzie uwielbione Najświętsze Serce Jezusowe! Niech będzie uwielbiona Najświętsza Krew Jezusowa! Niech będzie uwielbiony Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie Ołtarza! Niech będzie uwielbiony Duch Święty Pocieszyciel! Niech będzie pochwalona Bogarodzica, Najświętsza Panna Maryja! Niech będzie pochwalone jej święte i Niepokalane Poczęcie! Niech będzie pochwalone imię Maryi, Dziewicy i Matki! Niech będzie pochwalony św. Józef, Jej przeczysty Oblubieniec! Niech będzie uwielbiony Bóg w swoich Aniołach i w swoich świętych

Ofiarowanie się Bogu Ojcu Niebieskiemu

Mój Najukochańszy Boże Ojcze Przedwieczny Niebieski, któryś mnie stworzył z miłości!
Przepraszam Cię za wszelkiego rodzaju zło, grzechy i przewinienia świadome i nieświadome popełnione w ciągu całego mego życia… za co bardzo, bardzo żałuję i proszę pokornie Twoje Niezgłębione Miłosierdzie o  przebaczenie i odpuszczenie mi tego zła wszelkiego i pokierowanie moim całym życiem tak abym Ci sprawiał  tylko radość!
Przymnażaj mi stale sił, zdrowia na ciele i duszy, wszelkich potrzebnych Łask Bożych i Błogosław mi i mnie nieustannie!
Wyrzekam się na zawsze szatana, wszelkiego rodzaju zła i oddaję Ci na zawsze moją duszę, serce na oścież otwarte, umysł, ciało, moją wolną wolę, moją wielką nędzę, całe  moje życie doczesne i wieczne iopuszczam siebie dla Ciebie i rzucam się z zamkniętymi oczami w przepaść Twojego Niezgłębionego Miłosierdzia, rządź we mnie - przez mnie jak Ci się żywnie podoba na wieki wieków. Amen

Modlitwa zanurzenia we Krwi Chrystusa

Jezu, zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi cały ten rozpoczynający się dzień, który jest darem Twojej nieskończonej miłości.
Zanurzam w Twojej Krwi siebie samego.
Wszystkie osoby, które dziś spotkam, o których pomyślę czy w jakikolwiek sposób czegokolwiek o nich się dowiem.
Zanurzam moich bliskich i osoby powierzające się mojej modlitwie.
Zanurzam w Twojej Krwi, Panie, wszystkie sytuacje, które dziś zaistnieją, wszystkie sprawy, które będę załatwiać, rozmowy, które będę prowadzić, prace, które będę wykonywać i mój odpoczynek.
Zapraszam Cię, Jezu, do tych sytuacji, spraw, rozmów, prac i odpoczynku.
Proszę, aby Twoja Krew przenikała te osoby i sprawy, przynosząc według Twojej woli uwolnienie, oczyszczenie, uzdrowienie i uświęcenie.
Niech dziś zajaśnieje chwała Twojej Krwi i objawi się jej moc.
Przyjmuję wszystko, co mi dziś ześlesz, ku chwale Twojej Krwi, ku pożytkowi Kościoła św. i jako zadośćuczynienie za moje grzechy, składając to wszystko Bogu Ojcu przez wstawiennictwo Maryi.
Oddaję siebie samego do pełnej dyspozycji Maryi, zawierzając Jej moją przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, bez warunków i bez zastrzeżeń. Amen.

Akt poświęcenia się Duchowi Świętemu

Duchu Święty, Boski Duchu światła i miłości, Tobie poświęcam mój rozum, serce, wolę i całą moją istotę, teraz i na zawsze. Spraw, aby mój rozum był zawsze posłuszny Twoim natchnieniom i by odkrywał Twoją obecność w Kościele, który Ty nieomylnie prowadzisz. Niech moje serce zawsze płonie miłością Boga i bliźniego, a moja wola niech będzie zgodna z wolą Bożą, aby całe moje życie mogło stać się wiernym naśladowaniem życia i cnót naszego Pana i Zbawcy Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie cześć i chwała wraz z Ojcem i Tobą na wieki. Amen.
W. Ześlij Ducha Twego, a powstanie życie,
O. I odnowisz oblicze ziemi.
Módlmy się:
Duchu Święty, który napełniasz okrąg ziemi i przenikasz tajniki naszych serc, odnów nas swą ożywczą łaską i spraw, abyśmy byli wiernymi świadkami Twojej prawdy. Ty, który mieszkasz w nas, aby wspomagać naszą słabość, ześlij ogień Twej Bożej mocy, aby oczyścił nas, umocnił i obudził tęsknotę za nową ziemią i nowym niebem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.



6 wrz 2017

Zadośćuczynienie.

1. Człowiek został stworzony w takim stanie, że łaska stanowi dopełnienie jego natury czyniąc go zdolnym do dania chwały Bogu.
2. Grzech poddał człowieka prawu śmierci, czyli rozpadu jego bytu z powodu braku możliwości osiągnięcia swojego celu czyli dania chwały Bogu.
3. W Jezusie dzięki uni hipostatycznej natura ludzka odzyskała swoją pełnię. Jezus jednak dobrowolnie poddał się prawu śmierci w celu uzdrowienia swoich braci.
4. Zadośćuczynienie Jezusa polega na Jego uwielbieniu i posłuszeństwo Ojca w dobrowolnym przyjęciu cierpienia i śmierci.
5. Śmierć i cierpienie stały się środkiem zbawienie dzięki posłuszeństwa Jezusa wobec Ojca.
6. Śmierć dobrowolnie przyjęta stała się ofiarą chwały.
7. Ojciec został przejechany nie śmiercią i cierpieniem samym w sobie , ale posłuszeństwem Syna okazanym przez przyjęcie śmierci i cierpienia.
8. W ten sposób to co oddalało od Boga , czyli śmierć, zostało pokonane w samym centrum . Dlatego człowiek odzyskał pełnię życia.

Rz 5:12-19 pau "(12) Dlatego, jak przez jednego człowieka przyszedł na świat grzech, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, gdyż wszyscy zgrzeszyli.... (13) Grzech bowiem był na świecie już przed Prawem, ale grzech nie może obciążać, gdy nie ma Prawa. (14) A śmierć zapanowała przecież od Adama do Mojżesza również nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do grzechu Adama. On jest obrazem Tego, który miał przyjść. (15) Inaczej jednak ma się rzecz z łaską niż z upadkiem. Bo jeśli w następstwie upadku jednego człowieka umarło wielu, to w o wiele większym stopniu łaska Boga i dar jednego człowieka, Jezusa Chrystusa, spłynęły na wielu. (16) Inaczej też przedstawia się działanie łaski niż grzechu popełnionego przez jednego człowieka. Bo jeśli wyrok zapadł z powodu jednego upadku, to łaska przyniosła usprawiedliwienie z wielu upadków. (17) I jeśli przez upadek jednego człowieka, z jego powodu zapanowała śmierć, to tym bardziej ci, którzy dostąpili ogromu łaski i daru usprawiedliwienia, zapanują jako żyjący, dzięki jednemu, Jezusowi Chrystusowi. (18) A zatem, jak z powodu występku jednego człowieka wyrok potępiający dotknął wszystkich ludzi, tak też z powodu jednego czynu usprawiedliwiającego do wszystkich ludzi przyszło usprawiedliwienie dające życie. (19) Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się sprawiedliwymi."
Rz 6:4 pau "(4) Przez chrzest zostaliśmy pogrzebani razem z Nim w śmierci po to, aby wejść w nowe życie, tak jak Chrystus został wskrzeszony z martwych dla chwały Ojca."
Rz 6:10-11 pau "(10) Jego śmierć była śmiercią dla grzechu raz na zawsze, Jego życie natomiast jest życiem dla Boga. (11) Tak i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, żyjących zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie."
Flp 2:6-9 pau "(6) On, mając naturę Boga, nie uznał za stosowne korzystać ze swojej równości z Bogiem, (7) lecz ogołocił siebie samego, przyjmując naturę sługi i stając się podobnym do ludzi. A z zewnętrznego wyglądu uznany za człowieka, (8) uniżył siebie samego, stając się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci na krzyżu. (9) Dlatego Bóg Go wywyższył i obdarzył Go imieniem, które jest ponad wszelkie imię,"
Hbr 5:7-9 pau "(7) On to podczas swego ziemskiego życia, z wielkim wołaniem i łzami zanosił błagania i prośby do Tego, który mógł Go ocalić od śmierci. I został wysłuchany dzięki swej uległości! (8) Chociaż był Synem, przez cierpienia nauczył się posłuszeństwa. (9) Tak udoskonalony, stał się przyczyną wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy są Mu posłuszni."
Hbr 10:5-7 pau "(5) Toteż, przychodząc na świat, Chrystus mówi: Ofiary i daru nie chciałeś, ale przygotowałeś Mi ciało. (6) Nie podobały się Tobie całopalenia ani ofiary za grzechy. (7) Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę! W zwoju księgi napisano o Mnie: Chcę wypełniać Twoją wolę, Boże."
1P 2:21-25 pau "(21) Do tego bowiem zostaliście powołani! Chrystus również za was cierpiał i zostawił wam przykład, abyście szli Jego śladami. (22) On nie popełnił grzechu ani na Jego ustach nie było fałszu. (23) Gdy Go znieważano, nie odpłacał zniewagami. Gdy cierpiał, nie odgrażał się, ale oddał sprawę w ręce sprawiedliwego Sędziego. (24) W swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo krzyża, abyśmy zerwali z grzechem i żyli sprawiedliwie. Zostaliście bowiem uzdrowieni przez Jego rany! (25) Byliście jak zbłąkane owce, ale nawróciliście się do waszego pasterza i stróża waszych dusz."

27 sie 2017

Biblia i Kościół.

Według opinii niektórych Biblia
1. tworzy Kościół
2. sądzi Kościół
 Z takiego założenia wynika ,że uważają oni że Biblia egzystencjalne i historycznie poprzedza Kościół. Myśl taka mogła powstać w ahistorycznym myśleniu typowemu dla schyłku średniowiecza.

 Jednak teza taka załamuje się jeśli uwzględnia się historię objawienia. Jedynym źródłem objawienia były: Życie, nauczania i cuda Jezusa oraz specjalne światło Ducha Św. dostępne pierwszym świadkom. Działalność Jezusa i łaska Ducha zainaugurowały Kościół w Dzień Zielonych Swiątek 33(?)roku A.D.. Pierwotny Kościół składał się z 120 wiernych z 12 Apostołami na czele z Piotrem. Mimo takich skromnych rozmiarów był już powszechny - przemawiał wszystkimi językami.

 Pisma natchnione powstawały powstawały później. Przyjmuje się, że Nowy Testament powstał w latach 50 do 100/150. Nie były to wtedy jedyne pisma pisma. Kościół aprobował tylko te które pochodziły "od Apostołów" (nie chodziło tu jedynie o autorstwo, ale przede wszystkim o zgodność z nauką apostolską.).
Proces ten zakończył się w IV w na synodach w Kartaginie i Hipponie, zatwierdzonych później przez Rzym.

 Ad 1. Jest oczywiste, że to Kościół - natchnieni Duchem Św. ludzie Kościoła spisali Nowy Testament. Biblia podobnie jak np. sakramenty jest ELEMENTEM Kościoła...
 Ad 2. ... i tylko Kościół może autorytatywnie orzekać o znaczeniu Pisma, a czyni to dzięki Tradycji: czyli wszystkiego co tworzy Kościół. Pismo Święte jest przecież utrwalona na piśmie pierwotną Tradycją

24 lip 2017

Historia zbawienia jako objawienie Trójcy Świętej.

Ga 4:4-6 pau "(4) Gdy jednak wypełnił się czas, Bóg wysłał swego Syna zrodzonego z kobiety, narodzonego w czasach Prawa, (5) aby uwolnić tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy się stali przybranymi dziećmi. (6) A ponieważ jesteście synami, Bóg wysłał do naszych serc Ducha swego Syna, który woła: „Abba, Ojcze!”.
Rz 5:1-5 pau "(1) Jako usprawiedliwieni dzięki wierze, zachowujemy pokój z Bogiem przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa. (2) Przez Niego dostąpiliśmy łaski, w której trwamy, chlubiąc się nadzieją chwały Bożej. […](5)A nadzieja nie może zawieść, ponieważ miłość Boga wypełniła nasze serca przez Ducha Świętego, który jest nam dany."
Rz 8:1-17 pau "(1) Oto teraz nie ma wyroku potępiającego dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, (2) gdyż prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolniło cię od prawa grzechu i śmierci. (3) Co było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym, tego dokonał Bóg, posyłając swego Syna w ciele podobnym do ciała grzesznego. W tym ciele potępił On grzech, (4) aby nakaz Prawa wypełnił się w nas, którzy nie postępujemy według ciała, ale według Ducha. […]Wy jednak nie jesteście w ciele, ale w Duchu, skoro Duch Boga w was mieszka. Jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, to nie należy do Niego. (10) Lecz jeśli Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest śmiertelne z powodu grzechu, Duch daje życie dzięki usprawiedliwieniu. (11) Jeśli więc mieszka w was Duch Tego, który wskrzesił Jezusa z martwych, to Ten, który wskrzesił Chrystusa z martwych, ożywi wasze śmiertelne ciała dzięki mieszkającemu w was Jego Duchowi. […]Ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. (15) Nie przyjęliście przecież ducha niewoli, aby trwać w lęku, ale przyjęliście Ducha, który czyni was dziećmi. W Nim wołamy: Abba, Ojcze! (16) Właśnie ten Duch zaświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Boga. (17) A jeśli jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa, o ile razem z Nim cierpimy, abyśmy też wraz z Nim doznawali.
Ef 1:3-14 pau "(3) Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa! On udzielił nam z wyżyn niebieskich wszelkiego błogosławieństwa duchowego w Chrystusie. (4) On wybrał nas w Nim przed stworzeniem świata, abyśmy byli przed Nim święci i nieskalani w miłości. (5) On przeznaczył nas, abyśmy się stali Jego przybranymi dziećmi przez Jezusa Chrystusa. Takie było upodobanie Jego woli, […](13) W Nim także wy usłyszeliście słowo prawdy, Ewangelię o waszym zbawieniu. W Nim uwierzyliście i zostaliście naznaczeni pieczęcią, Świętym Duchem obietnicy, (14) Duchem, który jest poręczycielem naszego dziedzictwa, odkupienia tych, których On nabył, aby był uwielbiony Jego majestat.
Ef 2:19-22 pau "(19) Tak więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale współobywatelami na równi ze świętymi i domownikami Boga. (20) Jesteście zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, a kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. (21) W Nim złączona cała budowla wzrasta, aby stać się świętą w Panu świątynią. (22) W Nim także wy wspólnie budujecie, aby być mieszkaniem Boga w Duchu."
Tt 3:4-6 pau "(4) A oto objawiła się dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela. (5) On zbawił nas nie dzięki sprawiedliwym czynom, które spełniliśmy, lecz ze względu na swe miłosierdzie. Stało się to przez odradzającą i odnawiającą kąpiel w Duchu Świętym. (6) Wylał Go na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela,"
1P 1:2 pau "(2) Bóg Ojciec wybrał was zgodnie ze swym odwiecznym postanowieniem, a Duch uświęcił, abyście byli posłuszni i zostali pokropieni krwią Jezusa Chrystusa. Niech Bóg udzieli wam obficie łaski i pokoju!"

Ojciec przejednany ofiarą Swojego Syna udziela „usynowienia” w Duchu.
Dzięki Duchowi, który objawia Syna, mamy dostęp do Ojca.
Bóg , mieszkający w „niedostępnej światłości” objawił się w historii w osobie Syna i udziela się w sercu człowieka przez dar Ducha.

Człowiek może osiągnąć pełnię życia w Bogu tylko w zjednoczeniu z Jezusem, mocą Ducha Św.

18 cze 2017

Czy Bóg chce śmierci i cierpienia swoich stworzeń?

Opowiadanie o pierwszych ludziach w Edenie informuje że człowiek , a z nim całe stworzenie zostało uczynione aby doświadczać dobroci Ojca:
Mdr 2:23-24 bp "(23) Bóg bowiem stworzył człowieka dla nieśmiertelności i uczynił go na podobieństwo swej własnej istoty. (24) Ale przez zazdrość diabła śmierć przyszła na ziemię, a doświadczą jej ci, którzy są z nim związani."
Przyczyna zła w świecie jest to, że stworzenia rozumne chciały znaleźć swój cel niezależnie od woli Boga.

 Istnienie świata i wszystkich poszczególnych rzeczy jest objawianiem głębokiej dobroci Boga . Rzeczy są w swej rzeczywistości (istnienie) i w swej istocie same w sobie dobre (por . Rdz 1,31) . Zło moralne nie jest stworzoną substancją i w konsekwencji nie jest przejawem jakiejś ciemnej strony istniejącej w Bogu albo złej boskiej Zasady . Zła nie można mieszać z przygodnością i skończonością stworzeń, nie wynika ono też z nich z konieczności . Zło moralne może powstać tylko przez odwrócenie się stworzonej wolnej woli od Boga będącego jej celem . Powstaje jednak nie jako stworzona rzeczywistość, lecz polega na odwróceniu się woli od dobra stanowiącego jej cel i przejawia się w zawiłych powiązaniach i rozgałęzieniach zła fizycznego . 
Gerhard Ludwig Müller "Dogmatyka katolicka" str. 207
Zło fizyczne jest wynikiem działania przyczyn drugorzędnych to znaczy.: że stworzenia są przyczynami dla innych stworzeń. Zło moralne jest skutkiem złego użycia wolności przez stworzone byty rozumne. Zło nie jest chciane przez Boga , a jedynie dopuszczane.
Cierpienie istot rozumnych jest wynikiem nie posiadania przez nie doskonałego poznania Boga, oraz niedoskonałej miłości. Cierpienie Hioba "kończy się" w chwili objawienia Boga i zapewne skierowanie ku Bogu miłości.
Hi 42:5 pau "Znałem Cię dotąd jedynie ze słyszenia, teraz zobaczyłem Cię na własne oczy."
Poznanie Boga skutkuje tym, że wzrasta miłość woli.

Czy Bóg mógł nakazać takie czyny?

W Księdze Samuela mamy takie opowiadanie:
1Sm 15:1-3 pau "(1) Pewnego razu Samuel powiedział do Saula: „PAN mnie posłał, abym cię namaścił na króla nad Jego ludem, Izraelem. Posłuchaj tego, co PAN ma ci dziś do powiedzenia! (2) Tak mówi PAN Zastępów: «Pamiętam to, co zrobili Amalekici Izraelowi, kiedy wychodził z Egiptu, jak zastąpili mu drogę. (3) Teraz więc wyrusz i uderz na Amalekitów! Wyniszczysz całkowicie wszystko, co do nich należy, i zabijesz bez litości mężczyzn i kobiety, młodzież i niemowlęta, woły i owce, wielbłądy i osły»”.

Czy dobry Bóg mógłby nakazać zabijanie niewinnych? Przecież w innym miejscy Pisma Św. czytamy:
Ez 18:23 pau "Czy rzeczywiście pragnę śmierci bezbożnego - wyrocznia PANA BOGA? Czy raczej nie tego, by porzucił swoje grzeszne postępowanie i żył?"
Pwt 24:16 bp "Ojcowie nie będą pozbawieni życia za [grzechy] synów, a synowie nie będą pozbawieni życia za [grzechy] ojców; każdy poniesie śmierć za własny grzech."

Moim zdaniem w opowiadaniu nie chodzi o to że Bóg nakazał zemstę na Amelekitów, ale raczej na logikę rozumowania starożytnych Izraelitów - logikę naznaczona "zatwardziałością serca" (por Mt 19:8):
1. Izrael jest Ludem Bożym
więc
2. Zamach na Izraela jest zamachem na samego Boga
więc:
3. Agresor zasługuje na całkowitą zagładę
W Starym Testamencie Objawienie jest progresywne i wieki zajęło to aby uświadomiono sobie, że Bóg pragnie dobra i nawrócenia, a nie zniszczenia.

21 maj 2017

"Jako My jedno jesteśmy" - powołanie chrześcijanina.

J 10:30 bp "Ja i Ojciec jedno jesteśmy!"
Cytat ten mówiący o jedności Osób Trójcy często jest „neutralizowany” przez przeciwników dogmatu Trynitarnego słowami Jezusa:
J 17:22 bp "Tę zaś chwałę, którą Mi dałeś, im przekazałem, aby byli jedno, jak my jedno [jesteśmy]."

Oba cytaty dotyczą jednak innych rzeczywistości. J 17,22 mówi o powołaniu człowieka do udziału w życiu Trójcy Świętej. Osoby Boskie są Jedno dzięki jednej Naturze Boskiej, natomiast zbawieni staną się uczestnikami Bożej natury dzięki Duchowi „usynowienia”(przybranego synostwa).
2P 1:4 bp "Dzięki nim dane nam zostały cenne i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Bożej natury,[…].
Rz 8:15 bp "(15) Nie otrzymaliście przecież ducha niosącego niewolę, która by znów miała rodzić strach, lecz otrzymaliście Ducha dającego synostwo, dzięki czemu możemy wołać: Abba! Ojcze!"
Gal 4:5 pau "(5) aby uwolnić tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy się stali przybranymi [ υιοθεσιαν ] dziećmi."Ef 1:5 pau "(5) On przeznaczył nas, abyśmy się stali Jego przybranymi dziećmi przez Jezusa Chrystusa. Takie było upodobanie Jego woli,"

Skoro dzięki Jezusowi stajemy się przybranymi dziećmi Boga to Jezus musi być Synem naturalnym.

Czy w Nowym Testamencie dozwolona jest obrona konieczna?

Mat 5:21-22 bp "(21) Słyszeliście, że powiedziano praojcom: "Nie będziesz zabijał", a kto by zabił winien będzie sądu. (22) A Ja wam powiadam: Każdy, kto gniewa się na swego brata, będzie winien sądu. A kto powie swemu bratu: głupcze, będzie winien Najwyższej Rady. A kto powie: bezbożniku, będzie winien piekła ognistego."

Wielu źle interpretuje tę naukę - rozciągając jej zakres na obronę konieczną , w rzeczywistości jest to nauka o rezygnacji z zemsty:
Rz 13:4 bp "Jest ona bowiem sługą Boga dla twego dobra. A jeśli popełniasz zło, lękaj się, bo nie na próżno nosi ona miecz. Jest bowiem sługą Boga wymierzającego karę temu, kto źle czyni."

1P 2:14 bp "(14) czy to namiestnikom, którzy z jego [tj: króla] polecenia karzą złoczyńców i udzielają pochwały dobrym."

16 maj 2017

Różnice w tłumaczenia J 1,1 czyli kwestia znaczenia użycia rodzajnika przy słowie theos.

W większości współczesnych przekładach Pisma Św. wers J 1,1 brzmi podobnie
Joh 1:1 pau "(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga - i Bogiem było Słowo."
Odróżnia się od nich tłumaczenie „Nowego Świata”:
Joh 1:1 nwt-pl "(1) Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem."
Przekład „bogiem” uzasadniają tym że w tekście greckim wyraz theos jest bez rodzajnika:
Joh 1:1 gnt-wh "(1) εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θεον και θεος ην ο λογος"

Jaką rolę pełni w grece rodzajnik, który nie ma odpowiednika w języku polskim?

Rodzajnik ma znaczenie indywidualizujące: wyróżnia daną osobę lub rzecz spośród innych tego samego gatunku; albo uogólniające: z danej osoby lub rzeczy czyni reprezentanta całego gatunku.
Prof. Michał Wojciechowski „Grecko-polski Nowy Testament” wyd. Vocatio 2014 str. XXVI


Zwrot: και θεος ην ο λογος nie oznacza że Słowo jest „bogiem drugiej kategorii”, ale wprost przeciwnie zalicza Słowo to „tego samego gatunku” co Ojciec.

14 maj 2017

Maryja Królowa i Pośredniczka.

Jedyne pośrednictwo Jezusa nie oznacza , że inne osoby stworzone nie mogą partycypować w Jego funkcji . 
Pośrednictwo Jezusa oznacza jego potrójną funkcję Króla - Kapłana - Proroka. 
Istotą orędzia chrześcijańskiego jest to, że Jezus daje wierzącym udział w Jego pośrednictwie 
Odnośnie Królowania: 
Ap 3:21 bp "Zwycięzcy dam zasiąść ze sobą na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie." 
Maryja jest królową wraz ze swoim Synem. 
Odnośnie proroctwa: 
1Tes 2:13 bp "Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że usłyszawszy słowo Boże, przez nas głoszone, przyjęliście je nie jak słowo ludzkie, lecz - jak jest w rzeczywistości - jak słowo Boże. Ono też działa w was, którzyście uwierzyli." 
Maryja głosi słowo Boże w Fatimie i w wielu innych miejscach 
Odnośnie Kapłaństwa: 
1P 2:9 pau "Wy zaś jesteście ludem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem, który jest szczególną własnością Boga! Głoście więc wielkie dzieła Tego, który was wezwał z ciemności do swego przedziwnego światła!" 
Kol 1:24 pau "Teraz raduję się, cierpiąc za was, i w moim ciele dopełniam braki cierpień Chrystusa za Jego Ciało, którym jest Kościół." 
Maryja przyczynia się swoja miłością do rozwoju Kościoła

30 kwi 2017

Starotestamentalny zakaz spożywania Krwi - próba interpretacji.

Każde życie pochodzi i należy tylko do Boga, więc zabijanie zwierząt możliwe było jedynie w kontekście ofiary:
1Sm 14:33-35 pau "(33) Doniesiono więc Saulowi, że żołnierze grzeszą przeciw PANU, jedząc mięso zmieszane z krwią. Saul zawołał: „Co za niewierność! Zatoczcie mi tu natychmiast wielki kamień!”. (34) Potem Saul rozkazał: „Rozejdźcie się między ludźmi i każcie im, aby każdy przyprowadził tu swojego wołu czy owcę. Tutaj będziecie zabijać wasze zwierzęta i następnie możecie je jeść. W ten sposób nie będziecie grzeszyć przeciw PANU, jedząc mięso w miejscu, gdzie odsączono jego krew”. Tego wieczoru każdy Izraelita przyprowadził tam swoje zwierzę i tam je zabił. (35) W ten oto sposób Saul zbudował ołtarz dla PANA. Był to pierwszy ołtarz, jaki Saul zbudował PANU."

Postępowanie Saula było zgodne z przykazaniem z Księgi Kapłańskiej:
Lev 17:1-4 pau "(1) PAN rzekł do Mojżesza: (2) „Powiedz Aaronowi, jego synom i wszystkim Izraelitom: «Oto co PAN nakazał: (3) Gdyby jakiś człowiek z ludu Izraela zabił cielca, owcę albo kozę w obozie lub poza obozem, (4) a nie przyprowadził zwierzęcia przed wejście do Namiotu Spotkania, aby je ofiarować w darze dla PANA przed Jego mieszkaniem, to będzie winien rozlania krwi. Z tego powodu ma być usunięty ze swojego ludu."

Dlaczego Bóg pozwala na zło oraz cierpienie nie winnych na ziemi.

1. Bóg nie chce śmierci ani cierpienia swoich stworzeń.
Ez 18:23pau"Czy rzeczywiście pragnę śmierci bezbożnego - wyrocznia PANA BOGA? Czy raczej nie tego, by porzucił swoje grzeszne postępowanie i żył?"

2. Celem dla którego je dopuszcza jest to aby człowiek przez zasługę osiągną chwałę wieczną czyli widzenie Boga.
Hi 42, 5 - Dotąd Cię znałem ze słyszenia,teraz ujrzało Cię moje oko,

3. Bóg w Jezusie cierpi razem ze swoimi​ dziećmi.
Hbr 4,15 Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie [jak my] - z wyjątkiem grzechu.

Pytanie do pojmujących "materialnie" Tysiącletnie Królestwo.

Niektórzy Tysiącletnie panowanie Jezusa na ziemi opisane w 20. rozdziale Apokalipsy pojmują dosłownie. Jednak żeby znaleźć prawdziwy sens Pisma św. należy uwzględnić wszystkie "scenariusze" czasów ostatecznych opisanych w Biblii. Zastanówmy się nad "dostrojeniem" opisu z Apokalipsy św. Jana i "apokalipsy" z ewangelii św. Mateusza - szczególnie rozdział 25.

W Ap. 20. Tysiąclecie to czas między dwoma sądami.
Pierwszy:
Rev 20:4-5 pau "(4) Zobaczyłem też trony. Tym, którzy na nich zasiadali, dano władzę sądzenia. Ujrzałem również dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i słowa Bożego, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej obrazowi i nie przyjęli znaku na swoje czoło lub rękę. Ożyli oni i królowali z Chrystusem przez tysiąc lat. (5) A pozostali zmarli nie ożyli, dopóki nie minęło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie."
Drugi:
Rev 20:11-15 pau "(11) Następnie zobaczyłem duży, biały tron i Tego, który na nim siedzi. Sprzed Jego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znaleziono dla nich miejsca. (12) Ujrzałem też zmarłych: wielkich i małych, którzy stali przed tronem. Otwarto księgi. Otwarto również inną księgę, która jest księgą życia. Zmarli zostali osądzeni zgodnie z tym, co zostało zapisane w tych księgach na podstawie ich czynów.[...] (15) Jeśli ktoś nie znalazł się w księdze życia, ten został wrzucony do jeziora ognia."

U Mateusza mamy relacje tylko o jednym sądzie:
Mat 25:31-33 pau "(31) Kiedy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale wraz ze wszystkimi aniołami, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. (32) Wówczas zgromadzą się przed Nim wszystkie narody. A On oddzieli jednych od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. (33) Owce postawi po swojej prawej stronie, a kozły po lewej."
Mat 25:46 pau "(46) I pójdą oni na wieczną mękę, a sprawiedliwi do życia wiecznego”.

PYTANIE:
1.Czy sąd z Mt 25,31-46 należy utożsamiać z Ap 20,4-5?
Nie ponieważ w Ap sądzeni są tylko sprawiedliwi/męczennicy.
2. A może z Ap 20,11-15?
Nie ponieważ w Mt nie ma mowy ani o ziemskim panowaniu Jezusa, ani o zmartwychwstaniu męczenników, oraz w Ap sędzią jest Bóg Ojciec, a w Mt Jezus.

Pytanie które postawiłem ma wykazać, że w Biblii nie mamy gotowych scenariuszy ostatnich dni, ale opisy które należy interpretować duchowo.
O znaczeniu Tysiąclecia pisałem TUTAJ.


10 lut 2017

Czy Męka Jezusa była konieczna?

Na czym polega istota odkupienia dokonanego przez Jezusa? Czy Jego Męka była "karą w zastępstwie" grzesznika?
A jaka jest istota grzechu? Czy polegała ona na konsumpcji owocu?
Istotą grzechu jest postawa: "NIE będę służył Bogu".
I odwrotnie istota odkupienia polega na tym, że Syn Boży przyjąwszy naturę ludzką okazał posłuszeństwo Ojcu: TAK.

A co z Krzyżem? Czy był tylko "przypadłością"?
Krzyż jest świadectwem:
1. Miłości Ojca dającego Swojego Syna
2. prawdziwości i całkowitości daru Syna Człowieczego dla Ojca
3. solidarności w Duchu Św. z wszelkim cierpieniem wszystkich ludzi. Duch tworząc wspólnotę człowieka z Jezusem nadaje sens jego istnieniu, a zwłaszcza cierpieniu. Sens polega na tym, że w łączności z Jezusem należny powierzyć siebie Ojcu, który daje dar Ducha czyli "Nowe Życie".

Krzyż nie wynika z jakiegoś "fatum". Powodem cierpień Jezusa byli (i są) konkretni wolni ludzie.
Co by było gdyby misja Jezusa "odniosła sukces": Kajfasz i Piłat (a z nimi Izrael i Rzym) uznali w Nim Pana i Zbawiciela?
Bóg nie chce cierpienia i śmierci, ale dopuszcza je jako konsekwencje wolnych wyborów ludzi (przyczyny stworzone), dając cierpiącym nadzieje na Nowe Życie w Synu i Duchu Św.

9 lut 2017

Wiara w nieśmiertelność duszy w 4. Księdze Machabejskiej

Nieznany Autor Czwartej Księgi Machabejskiej w swoim dziele snuje refleksję nad męczeństwem matki i jej siedmiu synów za czasów Antiocha IV Epifanesa, który chciał narzucić Żydom grecką religię. Szerzej tą historię opisują 1. i 2. Mach.
4 Mach została napisana w I wieku n.e. po grecku.
Interesująca jest ona ponieważ zawiera wyraźnie wiarę w nieśmiertelność duszy i jej  wieczną nagrodę lub karę. Dzięki temu stanowi ważne świadectwo rozwoju religii Izraela w czasach Jezusa.

Cytaty z 4Mach pochodzą z "Septuaginty" w przekładzie R. Popowskiego wyd. Vocatio 2014

14,6 Jak ręce i nogi poruszają się zgodnie z poleceniami duszy, tak ci świątobliwi młodzieńcy, pobudzani przez wiarę w nieśmiertelność duszy, godzili się iść na śmierć w obronie wiary.
16,25 (...) ci, którzy ze względu na Boga umierają, żyją dla Boga, tak jak żyją Abraham, Izaak, Jakub i wszyscy patriarchowie.
17,5(...) Teraz stoisz, dostojna ( Matka siedmiu braci), przed Bogiem, umieszczona na stałe razem z nimi ( tj. z synami) w niebie.
17,18 dzięki któremu stoją ( męczennicy) teraz przy tronie Boga i żyją w szczęśliwej wieczności.
18,5 A despota Antioch już za życia ukarany i po śmierci doznaje chłosty.
18,23 A Abramowi synowie już są przyłączeni razem ze zwycięską matką do chóru patriarchów, gdzie życie czyste i nieśmiertelne otrzymali od Boga.

8 lut 2017

Syn Boży a synowie Boży. Co ich odróżnia.

Jednym z "koronnych" argumentów za prawdziwością nauki o Trójcy Św. są słowa Jezusa:
J 10:30 pau "Ja i Ojciec jesteśmy jedno”.

Przeciwnicy nauki o Trójcy Św. maja tez swój "koronny argument":
J 17:22 bp "(22) Tę zaś chwałę, którą Mi dałeś, im przekazałem, aby byli jedno, jak my jedno [jesteśmy]."
Wyciągają oni z tego cytatu wniosek, że Syn jest stworzony skoro Jego jedność z Ojcem jest taka sama jak i innych "synów".

Jednak Nowy Testament, ucząc o uczestnictwie zbawionych w Naturze Bożej, rozróżnia ontologiczna inność Jezusa, od tych którzy otrzymali łaskę usynowienia, czyniącą ich "przybranymi dziećmi"
Gal 4:5 pau "(5) aby uwolnić tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy się stali przybranymi [ 
 υιοθεσιαν ] dziećmi."
Ef 1:5 pau "(5) On przeznaczył nas, abyśmy się stali Jego przybranymi[ υιοθεσιαν] dziećmi przez Jezusa Chrystusa. Takie było upodobanie Jego woli,"

31 sty 2017

Wyznanie wiary św. Atanazego wierszem.



Ktokolwiek szczerze pragnie dostać się do nieba,
Przede wszystkim mu wiary katolickiej trzeba,
Bo gdy jej nie zachowa ściśle i w całości,
Bez pochyby zatraci swą duszę w wieczności.

Wiara ta jedynego Boga w Trójcy głosi,
A Troistość w Jedności nad wszystko podnosi,
I ani mieszać osób pojedynczych będzie,
Ni przez rozdział istności w grubym zabrnie błędzie.

Inna bowiem osoba Ojca, inna Syna,
I Ducha też Świętego osoba jest inna,
Lecz Ojca, Syna, Ducha, jedna boskość cała,
I odwieczny majestat i równa jest chwała.

Jaki Ojciec, Syn taki i taki Duch Święty,
Żaden z nich nie stworzony, każdy niepojęty,
Niczem nieogarniony, obecnym jest wszędzie,
I jak nie miał początku, końca mieć nie będzie.

Przecież nie trzej wieczyści, nie trzej niestworzeni,
Ani trzej nie znający czasu ni przestrzeni,
Lecz Jeden Wiekuisty, Jeden Niestworzony
I Jeden tylko niczem jest Nieograniczony!

Wszechmoc w Ojcu i w Duchu Świętym jest i w Synie
Wszakże nie trzej Wszechmocni lecz jeden jedynie.
Bogiem czcimy Cię Ojcze, Synu, Duchu Ciebie,
Ależ nie trzy są Bogi, Tyś jedyny w niebie!

Panem Ojciec, Syn Panem i Duch Panem zwany,
Przecież Jeden tylko Pan a nie trzy są Pany!
Bo choć każdą z tych osób wielbim Panem, Bogiem,
To trzech Bogów lub Panów znać jest błędem srogim.

Nikt Ojca przedwiecznego, co włada na niebie,
Nie zdziałał, ani stworzył, ani wydał z siebie.
Syn nie zdziałan, nie stworzon, sam Ojciec go rodzi,
Duch zarówno od Ojca i Syna pochodzi
Więc nie zdziałan, nie stworzon, ani też zrodzony,
Lecz owem pochodzeniem uosobistniony.

Jeden zatem jest Ojciec a nie trzej Ojcowie,
Nie masz trzech Synów, tylko jeden tak się zowie;
Jeden też i Duch Święty, nie w liczbie troistej! –
Świeci więc jako słońce dogmat oczywisty:
Że w uwielbionej wszędzie Trójcy Przenajświętszej
Nikt pierwszy lub pośledni, nikt niższy lub świętszy,
Lecz wszyscy trzej i każdy we własnej osobie
Są, jak równie przedwieczni we wszem równi sobie.

A zatem pod utratą szczęśliwej wieczności
Jedność w Trójcy, a Trójcę mamy czcić w jedności.
Wszakże by pożądane osiągnąć zbawienie
Oraz wierzyć w Jezusa Chrystusa wcielenie
Gdyż katolickiej wiary dogmat niewątpliwy:
Że Syn Boży: Bóg oraz i człowiek prawdziwy.
Bóg: z istności Ojcowskiej przedwiecznie zrodzony,
Człowiek: z istności matki w czasie utworzony. –
Bóg doskonały, ludzkość też w nim doskonała:
Z duszy rozumnej złożon i z ludzkiego ciała. –
Równy Ojcu boskością, ale człowieczeństwem
Niższy, oddaje Ojcu korny hołd z pierwszeństwem.
A chociaż Bóg, a człowiek, jak był Adam w Eden
Nie dwaj przecież Chrystusy, ale Chrystus jeden!
Jeden zaś nie zwróceniem ku ciału Boskości,
Lecz z wzniesieniem do Bóstwa ułomnej ludzkości –
I nie są w nim zmieszane te natury obie,
Lecz skojarzone w jednej mistycznej osobie –
Bo jak każdy człowiek jest duszą i ciałem,
Tak Chrystus jest człowiekiem z Bóstwem doskonałem.
– On-to dla nas umęczon, zwiedził piekieł kraje,
Dnia trzeciego moc śmierci krusząc zmartwychwstaje,
I wstąpił na niebiosa, siedzi na prawicy
Ojca Wszechmogącego przedwiecznej stolicy,
Skąd przyjdzie kiedyś sądzić umarłe i żywe,
A wszyscy ludzie na to przyjście tak straszliwe
W swych ciałach z grobowego powstaną ukrycia,
Aby z czynów całego zdać mu sprawę życia;
Dobrzy będą posiadać Boga nieskończenie,
Złych ogarną wieczyście piekielne płomienie! –

– Tak uczy wiara, a kto się jej stale
Nie trzyma, ten zbawionym nie może być wcale.

Maurycy hr. Dzieduszycki.

Ta modlitwa została udostępniona przez Modlitewnik wykonany przez MB4ANDROID na androida.
https://play.google.com/store/apps/details?id=pl.mb.modlitewnik

1 sty 2017

Maryja Pośredniczką łask.

Maryję należy uważać za Pierwszą Osobę stworzoną, jej wyjątkowa pozycja wynika z obdarzenia pełnią łaski, bycia Matką Pana, oraz pierwszą wierzącą .
Jako pierwsza po Bogu Osoba znajduje się w wyjątkowej  podwójnej  relacji :
Względem Trójcy świętej jest : Służebnicą Ojca, Matką Syna Bożego, napełniona Duchem Świętym.
Względem stworzeń jest Matką Kościoła i nową Ewą.
Jest więc Wszechmocą błagającą wyjednującą wszelkie łaski, Maryja jest po Bogu pierwszą osobową przyczyną odrodzenia grzesznej ludzkości, czyniąc z Niej Matką w porządku łaski, Szafarką łask.