13 lis 2016

Rzetelna a partacka interpretacja proroctw z Księgi Daniela.

W internecie i publikacjach można znaleźć różne interpretacje proroctw Daniela. Jedne z nich starją się odkryć myśl autora natchnionego, natomiast inne "wtłaczają" w nie prywatne założenia.
Rozbieżności dotyczą przede wszystkim tożsamości "Małego Rogu".
Probierzem rzetelnej interpretacji jest wyjaśnienie wszystkich proroctw Daniela, "partacze" z założenia pomijają rozdział 11.:
Dan 11:2-45 pau "(2) Teraz oznajmię ci prawdę. Oto jeszcze trzej królowie powstaną w Persji, lecz czwarty zdobędzie większe bogactwa niż pozostali. A gdy stanie się potężny dzięki swoim bogactwom, pociągnie za sobą wszystkich przeciw królestwu Jawanu. (3) Powstanie król waleczny, który posiądzie wielką władzę i będzie postępował według swojej woli. (4) Gdy tylko on powstanie, rozpadnie się jego królestwo i zostanie rozdzielone między cztery wiatry, a nie pomiędzy jego potomków. Nie będzie już tak mocne jak wtedy, gdy on panował. Jego królestwo zostanie rozbite i przypadnie innym, nie jego potomkom. (5) Wzmocni się król południa, ale jeden z jego książąt stanie się potężniejszy i zdobędzie jeszcze większą władzę. (6) Potem się sprzymierzą. Córka króla południa przybędzie do króla północy, aby umocnić zgodę. Jednak jej władza nie przetrwa długo, a dziecko umrze. Potem zostanie wydana ona sama, a także ci, którzy z nią przyszli, jej dziecko i ten, co się nim opiekuje. (7) Na jego miejsce powstanie odrośl z jej korzenia. Wyruszy przeciw wojsku, wkroczy do twierdzy króla północy i postąpi z nim tak, jak postępuje zwycięzca. (8) Zabierze ich bogów i posążki, ich wspaniałe naczynia, srebro i złoto - przyniesie to wszystko jako łup do Egiptu. Wtedy na kilka lat odstąpi od króla północy. (9) Ten zaś wkroczy do kraju króla południa, lecz z niczym wróci do swojej ziemi. (10) Jego synowie uzbroją się i zgromadzą potężne wojska. Jeden z nich wyruszy przeciw królowi południa, zaleje wszystko jak powódź. Potem znów uzbroi się i w ponownej wyprawie dotrze aż do jego twierdzy. (11) Uniesie się gniewem król południa, wyruszy, żeby walczyć z królem północy. Król północy wystawi liczne wojsko, ale ono dostanie się w ręce króla południa. (12) Skoro rozbije wojsko przeciwnika, jego serce stanie się wyniosłe. A choć pokona wiele tysięcy, nie stanie się mocny. (13) Król północy wróci i wystawi wojsko jeszcze liczniejsze niż wcześniej. Przy końcu czasów i lat wyruszy przeciw niemu na czele wielkiej armii i z potężnym taborem. (14) Wtedy też wielu powstanie przeciw królowi południa. Także najbardziej gwałtowni z twojego ludu powstaną, aby się spełniło to, co było w widzeniu. Jednak im się nie powiedzie. (15) Przyjdzie król północy, usypie wał oblężniczy i zdobędzie miasto obronne. Wojska południa nie ostoją się i nawet jego doborowe oddziały nie będą mogły stawić oporu. (16) Ten, co wyprawił się przeciw niemu, zrobi, co będzie chciał, i nikt mu się nie oprze. Stanie w ziemi wspaniałej i dokona zniszczenia. (17) Będzie chciał siłą zawładnąć całym jego królestwem i zawrze z nim układ. Da mu swoją córkę za żonę, aby go podstępnie zniszczyć, ale nie stanie się tak, bo to mu się nie uda. (18) Potem zwróci się ku wyspom i zdobędzie ich wiele, ale pewien dowódca położy kres jego zniewagom, a on nie będzie już mógł mu odpłacić. (19) Potem zwróci się przeciw twierdzom swojej ziemi, ale potknie się i upadnie, i zniknie na zawsze. (20) Powstanie na jego miejsce taki, który wyśle poborców, aby ograbili królestwo z jego bogactw. Po kilku dniach zostanie on obalony, lecz nie wskutek buntu czy wojny. (21) Po nim wstąpi na tron człowiek znienawidzony przez wszystkich. Nie otrzyma królewskich insygniów, ale przyjdzie niespodziewanie i podstępnie zdobędzie władzę. (22) Całe wojsko zostanie rozbite i rozpierzchnie się, podobnie sam przywódca zmowy. (23) Z każdym ze sprzymierzonych będzie postępował zdradliwie. Wyruszy z garstką wojska, lecz okaże się silny.(24) Wkroczy niespodziewanie do najżyźniejszych części kraju i zrobi coś, czego nie czynili jego ojcowie ani praojcowie. Łup, zdobycz i zapasy rozdzieli między nich. Przeciw twierdzom będzie knuł swoje plany, ale tylko do czasu. (25) Pomnoży swoją siłę i wywyższy serce. Wyruszy przeciw królowi południa z wielkim wojskiem. Król południa uzbroi się, zbierając wielkie i potężne wojsko, ale nie zdoła się oprzeć. Wszystkie plany wojenne zostaną skierowane przeciwko niemu. (26) Towarzysze jego stołu doprowadzą go do upadku, jego wojsko rozproszy się i wielu polegnie. (27) Obaj królowie, kierując się złymi myślami, przy jednym stole będą się wzajemnie okłamywać. Nic jednak nie osiągną, bo jeszcze nie nastąpi koniec tego, co przepowiedziane. (28) Potem wróci z wielkim łupem do swojej ziemi, ale jego serce będzie przeciwne świętemu przymierzu. Tak postąpi i wróci do swojej ziemi. (29) W czasie wyznaczonym wyruszy znów na południe. Lecz tym razem nie będzie tak jak poprzednio. (30) Wyruszą przeciw niemu okręty z Kittim. Przelęknie się, zawróci i pełen gniewu skieruje się przeciw świętemu przymierzu. I tak postąpi. Powróci i wynagrodzi tych, co porzucili święte przymierze. (31) Wkroczą jego oddziały i zbezczeszczą świątynię w twierdzy, zniosą codzienną ofiarę i postawią tam ohydny posąg - bluźnierczą obrzydliwość. (32) Grzeszących przeciwko przymierzu zwiedzie pochlebstwami i skłoni do odstępstwa, ale naród znający swojego Boga wytrwa i będzie działać. (33) Najmądrzejsi z ludu będą pouczać wielu, ale przez jakiś czas będą ginąć od miecza, w płomieniach ognia, w niewoli i od grabieży. (34) A kiedy będą ginąć, niewielu pospieszy im z pomocą, natomiast wielu przyłączy się do nich, ale podstępnie. (35) Spośród mędrców niektórzy upadną. Tak zostaną oni poddani próbie, oczyszczeniu, obmyciu, zanim nadejdzie koniec czasów, bo trwa jeszcze to, co zostało przewidziane. (36) Król zaś będzie robił, co mu się podoba. Stanie się dumny, wywyższając się ponad wszystkich bogów. Przeciw Bogu bogów będzie mówił rzeczy obelżywe. Będzie mu się powodziło, aż dopełni się miara bluźnierstwa, bo stanie się to, co zapowiedziano. (37) Nie będzie szanował bogów swoich ojców, nie będzie się troszczył o ulubieńca kobiet, ani o żadnych innych bogów, bo wywyższy się ponad wszystkich. (38) Zamiast tego będzie czcił boga twierdz, którego nie znali jego ojcowie - będzie go czcił złotem i srebrem, szlachetnymi kamieniami i kosztownościami. (39) Będzie zdobywał twierdze, szukając wsparcia u obcego boga. Tych, którzy go uznają, obsypie zaszczytami i da im władzę nad wieloma. A jako zapłatę rozdzieli ziemię. (40) W dniach ostatecznych będzie z nim walczył król południa i uderzy na niego król północy swymi rydwanami, konnicą i licznymi okrętami. Wkroczy do jego kraju, zaleje go jak powódź i przejdzie.(41) Wtargnie do ziemi wspaniałej i wielu wytraci. Z jego ręki ujdą: Edom, Moab i najlepsza część Ammonitów. (42) Wyciągnie swoją rękę po inne kraje. Także Egipt nie zdoła ujść przed nim. (43) Zawładnie ukrytymi skarbcami ze złotem i srebrem, i innymi kosztownościami Egiptu. Libijczycy i Kuszyci pójdą za nim. (44) Lecz zaniepokoją go wieści ze wschodu i północy, wyruszy więc w wielkim gniewie, aby wyniszczyć i wymordować wielu. (45) Rozbije swoje wspaniałe namioty między morzem a piękną świętą górą. Wtedy dojdzie do swojego kresu i nikt mu nie pomoże."
Powodem dla którego to proroctwo jest umyślnie przemilczane jest fakt, że określa ono dokładnie kim jest "Mały Róg" czyli Antioch IV Epifanes syna Antiocha III Wielkiego władcy Syrii starożytnej z dynastii Seleucydów.

Poniżej cytuje interpretacje tego rozdziało z Biblii Tysiąclecia wyd.4
Dn 11, 2 - Cyrus, Kambyzes i Dariusz I. Czwartym będzie Kserkses. 
Dn 11, 3 - Aleksander Wielki. 
Dn 11, 5 - "Król z południa" - Ptolemeusz I (323-285); "książąt" - ściśle: wodzów, Seleukos I Nikator (312-280), twórca państwa syryjskiego. 
Dn 11, 6 - "Oni" - małżeństwo Antiocha II (261-246) z Berenike, córką Ptolemeusza II Filadelfa (261-246); "opiekun" - Berenike oraz jej syn i mąż zostali zgładzeni, a królem został Sleukos II, najstarszy syn Antiocha II i oddalonej przez niego żony, Laodiki. 
Dn 11, 7 - Ptolemeusz III Euergetes, brat Bereniki, zdobył Seleucję lub nawet Antiochię w Syrii. 
Dn 11, 8 - W starożytności zabierano często do niewoli oprócz ludzi także posągi bóstw - por. np. Jr 48,7
Dn 11, 9 - Wyprawa odwetowa Seleukosa Kallinikosa przeciw Ptolemeuszowi III skończyła się niepowodzeniem. 
Dn 11, 10-19 - Antioch III Wielki (223-187) wyprawia się na Egipt i po początkowych sukcesach (zdobycie Palestyny) ponosi klęskę w 217 r. pod Rafią. "Królem południa" jest Ptolemeusz IV.
Dn 11, 13 - Nowa wyprawa Antiocha III, przeprowadzona tym razem z powodzeniem (zob. w. 15n). 
Dn 11, 14 - Chodzi o ród Tobiadów w Palestynie, usposobiony wrogo do Ptolemeuszów. 
Dn 11, 15 - Sydon zdobyty przez Antiocha III w r. 197. Sukces ten ułatwił mu zdobycie Palestyny (w. 16). 
Dn 11, 17 - Dosł.: "córkę kobiet" - mowa o córce, Kleopatrze. 
Dn 11, 18 - Wysiłki Antiocha III zmierzające do zdobycia Azji Mniejszej zakończyły się jego porażką pod Magnezją w 190 r.
Dn 11, 19 - Dosł.: "nie będzie można go znaleźć". 
Dn 11, 20 - Seleukos IV wysyła swego ministra Heliodora celem zrabowania skarbu świątyni w Jerozolimie. Por. 2 Mch 3,1
Dn 11, 21-24 - Antioch IV Epifanes walczy z Heliodorem, następnie zaś usuwa arcykapłana Oniasza (170 r.)
Dn 11, 25 - Ptolemeusz VI Filometor uległ w walce z Antiochem na skutek zdrady swoich bliskich. 
Dn 11, 28 - Wracając z Egiptu Antioch IV zrabował świątynię w Jerozolimie, a miasto obsadził swoim garnizonem. 
Dn 11, 29 - Druga wyprawa Antiocha IV na Egipt w r. 168. 
Dn 11, 30 - Flota rzymska. Po klęsce Antioch podejmuje znów prześladowania Żydów w Palestynie. 
Dn 11, 31 - Zob. Dn 9,27
Dn 11, 32 - Por. 2 Mch rozdz. 7 [->2 Mch 7,1]. 
Dn 11, 37 - Adonisa, por. Ez 8,14
Dn 11, 38 - Zeusa Kapitolińskiego. 
Dn 11, 40-45 - Sumaryczny opis ostatnich lat panowania Antiocha IV, jego wojen dla Palestyny tak nieszczęśliwych. Antioch IV zmarł w mieście perskim Tabae (2 Mch 9,28).

12 lis 2016

Czy można modlić się do świętych i czy słyszą oni nasze modlitwy.

Na samym początku należy że kult świętych rożni się istotowo od czci oddawanej Bogu:
Latria jest łacińskim termin (od greckiego λατρεία) stosowane w prawosławnych i rzymskokatolickiej teologii oznacza uwielbienie , szacunek skierowany wyłącznie do Trójcy Świętej
Dulia jest uczczeniem Sług Bożych
Często jako zarzut katolickiej nauki o obcowaniu świętych przytacza się cytaty z Starego Testamentu zakazujące zwracania się do zmarłych. Należy zauważyć, że zakaz ten dotyczy "wróżenia za pomocą zmarłych" czyli nekromancji, spirytualizmu. Przykład taki mamy w 1 Sm 28 gdzie mamy opis wywołania ducha Samuela przez Saula.

Katolicy natomiast modlą się do świętych nie w celach przewidywania ale aby uzyskać ich wstawiennictwo modlitewne do Boga. Praktyka ta opiera się na nauce Nowego Testamentu o wiecznej komunii z Jezusem, nieprzerwanej nawet przez śmierć:


Rz 8:38-39 pau "(38) Jestem pewny, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani władze, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, (39) ani wysokości, ani głębie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas oddzielić od miłości Boga, objawionej w Chrystusie Jezusie, naszym Panu."

Rz 14:8 pau "Bo jeśli żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli umieramy, umieramy dla Pana. Czy więc żyjemy, czy umieramy, należymy do Pana."

Rz 14:9 pau "(9) Po to przecież Chrystus umarł i zmartwychwstał, aby się stać Panem tak żywych, jak i umarłych."

Flp 1:21-23 pau "(21) Dla mnie bowiem życie to Chrystus, a śmierć to zysk. (22)...(23) Dręczy mnie podwójne pragnienie: chcę odejść, aby być z Chrystusem, co byłoby o wiele lepsze,"

Ap 14:13 bp "I usłyszałem głos, mówiący z nieba: "Napisz: Szczęśliwi, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny"

Pismo Święte uczy też o tym że dusze świętych modlą się:

Ap 6:9-10 pau "(9) Gdy otworzył piątą pieczęć, ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych z powodu słowa Bożego i danego świadectwa. (10) Zawołali oni potężnym głosem: „Jak długo, święty i prawdziwy Władco, będziesz zwlekał z sądem i pomstą naszej krwi wśród mieszkańców ziemi?”.

2Mcha 15:7-14 pau "(7) Machabeusz z niewzruszoną nadzieją wierzył w pomoc od PANA. (8)... (12) Jego widzenie było takie: Oniasz, poprzedni najwyższy kapłan, człowiek piękny i dobry, o skromnym sposobie bycia, łagodny w postępowaniu, doskonały mówca, od dziecka praktykujący wszelkie cnoty, modlił się ze wzniesionymi rękami za całą społeczność Żydów. (13) Potem ukazał się człowiek wyróżniający się wiekiem i dostojeństwem, a otaczała go jakaś podziwu godna i wspaniała potęga. (14) Oniasz wyjaśnił: „To jest przyjaciel, który wiele modli się za naród i za święte miasto - Boży prorok Jeremiasz”.

Pozostaje jeszcze do wyjaśnienia jaki sposób święci wiedzą o naszej prośbie o ich wstawiennictwo?
A w jaki sposób Jezus w swojej ludzkiej naturze otrzymywał wiedzę o ludziach?
J 2:25 pau "Nie potrzebował także, aby ktoś dawał Mu świadectwo o człowieku, ponieważ sam wiedział, co się w nim kryje."

Odpowiedzi udzielił sam Jezus:
J 5:19 pau "Jezus oświadczył im: „Uroczyście zapewniam was: Syn nie może nic uczynić od siebie, jeśli nie widzi działającego Ojca. Wszystko bowiem, co On czyni, czyni również Syn."

Widzenie Boga jest również udziałem zbawionych, w teologii nazywane wizją błogosławioną.
1Kor 13:12 pau "(12) Teraz widzimy niewyraźnie jak w zwierciadle, potem będziemy oglądać twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, potem poznam tak, jak sam zostałem poznany."

Dzięki tej wizji błogosławionej święci mają udział w "wyższym" poznaniu, tak jak Jezus w swoim człowieczeństwie.

To pełne miłości poznanie, jakie Boski Zbawiciel darzył nas od pierwszej chwili swojego Wcielenia, przewyższa wszelką zdolność poznawczą ludzkiego umysłu; przecież dzięki owemu błogosławionemu widzeniu, którym cieszył sie od pierwszego momentu swego poczęcia w łonie Bogarodzicy, wszystkie członki Mistycznego Ciała ma przed sobą nieustannie i zawsze obecne i obejmuje zbawczą miłością.
PIUS XII ENCYKLIKA "MYSTICI CORPORIS CHRISTI"



6 lis 2016

Jak Eucharystia uobecnia jedyną Ofiarę Jezusa?

Postawiono problem jak Jezus, który raz jeden ofiarował się na Krzyżu,a  obecnie jest po prawicy Ojca może uobecniać Siebie i Swoja Ofiarę w Eucharystii?

Należy stwierdzić,że Jezus w Niebie nie jest po prostu statycznie - tak że tylko "siedzi".
Jezus cały czas działa:
1J 2:1-2 pau "(1) Dzieci moje, piszę wam o tym, abyście nie grzeszyli. Gdyby jednak ktoś zgrzeszył, mamy Orędownika u Ojca, sprawiedliwego Jezusa Chrystusa. (2) On jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, ale także całego świata."
Przedstawia Ojcu Niebieskiemu Siebie - jako ofiarę przebłagalną, za grzechy które codziennie popełniamy.
Jak to się odbywa:
Heb 9:11-12 pau "(11) Chrystuss zaś, który pojawił się jako najwyższy kapłan dóbr przyszłych, wszedł do namiotu większego i doskonalszego, nie ręką uczynionego, czyli nienależącego do tego stworzenia. (12) Nie z krwią kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do świątyni, znajdując wieczne odkupienie."
Heb 9:24 pau "(24) Chrystus więc nie wszedł do świątyni uczynionej ludzką ręką, będącej tylko odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba. Teraz osobiście oręduje za nami u Boga."
Rev 5:6 pau "(6) Na środku tronu, wśród czterech istot żywych i pośród starszych zobaczyłem stojącego Baranka - jakby złożonego w ofierze. Miał On siedem rogów i siedmioro oczu, to jest siedem Duchów Boga posłanych na całą ziemię."
Nowy Testament wskazuje, że Jezus w Niebie przed Tronem Boga jest Kapłanem i Ofiarą.
Jezus przed swoim wniebowstąpieniem zapewnił, że będzie z nimi nadal obecny, a Eucharystia jest szczególnym miejscem/czasem spotkania z Panem.
Mt 18:20 bp "A gdzie dwóch albo trzech zbierze się w imię moje, tam Ja jestem pośród nich."

1 lis 2016

Krótkie przemyślenie na rocznicę Reformacji.

Według Lutra:
1. Jedynym autorytetem w sprawach wiary jest Biblia.
2.Każdy ludzki autorytet może być omylny.

Według mojego "widzi-mi-się":
Ad 1. W Biblii nie ma takiego stwierdzenia
Ad 2. Luter mógł się mylić.

Niezniszczalność Kościoła.

Mt 16:18 bp "A Ja tobie mówię: Ty jesteś opoką i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne nie zwyciężą go."
1Tm 3:15 bp "żebyś - gdybym się opóźniał - wiedział, jak trzeba postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy."
Mt 28:20 bt4 "Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni,  do skończenia świata."

Kościół jaki założył Jezus jest Domem Bożym, filarem prawdy, więc "siły piekielne" nie mogą go zniszczyć, lecz niezmienny w swojej istocie trwa do dziś i będzie  trwał do końca świata w obecności Jezusa.

KKK 816 "To jest ten jedyny Kościół Chrystusowy... który Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu swoim powierzył do pasienia Piotrowi, zlecając jemu i pozostałym Apostołom, aby go krzewili i nim kierowali... Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany na tym świecie jako społeczność, trwa w Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów pozostających z nim we wspólnocie (communio)" .

Dekret o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II wyjaśnia: "Pełnię bowiem zbawczych środków osiągnąć można jedynie w katolickim Kościele Chrystusowym, który stanowi powszechną pomoc do zbawienia. Wierzymy mianowicie, że jednemu Kolegium Apostolskiemu, któremu przewodzi Piotr, powierzył Pan wszystkie dobra Nowego Przymierza celem utworzenia jednego Ciała Chrystusowego na ziemi, z którym powinni zjednoczyć się całkowicie wszyscy, już w jakiś sposób przynależący do Ludu Bożego" .

Dowód na odwieczne pochodzenie Syna Bożego.

Biblia Gdańska (1632)
  • Heb 7:3 bg "(3) Bez ojca, bez matki, bez rodu, ani początku dni, ani końca żywota nie mając, ale przypodobany będąc Synowi Bożemu, zostaje kapłanem na wieki."
Biblia Jakuba Wujka (1599)
  • Heb 7:3 wuj "(3) Bez ojca, bez matki, bez wyliczenia rodu, nie mając ani początku dniów ani końca żywota: a przypodobany Synowi Bożemu, trwa kapłanem na wieki."
Biblia Paulistów (2008)
  • Heb 7:3 pau "(3) Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma początku dni ani też końca życia, podobnie do Syna Bożego pozostaje kapłanem na zawsze."
Biblia Poznańska (1974/75)
  • Heb 7:3 bp "(3) Bez wzmianki o ojcu czy matce, bez rodowodu, bez wskazania początku dni i końca życia - upodobniony zatem do Syna Bożego - pozostaje kapłanem na wieki."
Biblia Tysiąclecia, wyd. V (1999)
  • Heb 7:3 bt5 "(3) Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku [swych] dni, ani też końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze."
Biblia Warszawska (1975)
  • Heb 7:3 bw "(3) Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie mający ani początku dni, ani końca życia, lecz podobny do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze."
NT w przekł. Kowalskiego (1956)
  • Heb 7:3 kow "(3) Zjawia się bez ojca, bez matki i bez przodków, jak gdyby żywot jego nie miał początku ani końca. Te cechy czynią go podobnym do Syna Bożego. Pozostaje kapłanem na wieki."
Przekład Dosłowny (2002)
  • Heb 7:3 bpd "(3) Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie mający początku (swoich) dni ani końca życiapodobny w tym do Syna Bożego — pozostaje kapłanem nieprzerwanie."
Przekład Nowego Świata (1997)
  • Heb 7:3 nwt-pl "(3) Będąc bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie mając ani początku dni, ani końca życia, lecz upodobniony do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze."
Skoro Melchizedek jest podobny do Syna Bożego w tym, że "nie ma początku dni", wskazuje to, że i Syn jest bez początku w czasie - odwieczny