28 mar 2010

Wersje tłumaczeń 2Tm 3,14


Biblia poznańska:

2Tm 3,14 bp (14) Ty natomiast trwaj przy tym, czego się nauczyłeś i co uznałeś za godne wiary, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś.

Przekład dosłowny (protestancki):

2Tm 3,14 bpd (14) Ty jednak trwaj w tym, czego się nauczyłeś i o czym jesteś przekonany, wiedząc, skąd się (tego) nauczyłeś


 
Jak widać z tłumaczenia katolickiego wynika, że źródłem nauk dla Tymoteusza była osoba, natomiast protestancki przekład sugeruje, że "nauczycielem" Tymoteusza były Pisma Św. z wiersza 15.

Zanim przejdziemy do analizy tekstu greckiego warto zauważyć, że w okresie kiedy powstał 2Tm Biblia była jeszcze nie kompletna, a i kanon ST wśród Żydów był "płynny". Pisma więc które znał Tymoteusz nie mogły być więc kompletnym źródłem wiedzy.

A teraz tekst grecki:

2Tm 3,14 ignt (14) συ δε μενε εν οις εμαθες και επιστωθης ειδως παρα τινος εμαθες

παρα – przyimek dotyczący osoby od której coś lub ktoś pochodzi

τινος – zaimek pytający akcentowany : kto? co? który? jaki?

εμαθες (forma podstawowa: μανθανω) – uczyć się

Zdecydowanie mamy tu wskazanie na osobę:

παρα τινος εμαθες – od kogo nauczyłeś się

Wiary nie uczymy się sami ale  od innych:
Hbr 13:7 Bp  „Pamiętajcie o waszych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, a rozważając ostatnie chwile ich życia naśladujcie ich wiarę.”

Dwie obietnice.


Mt 16:28 Bp "Zaprawdę, powiadam wam: Wśród obecnych tutaj są tacy, którzy nie umrą, zanim nie ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w swoim królestwie."

Mt 28:20 Bp "Uczcie je zachowywać wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca (tego) czasu."


 

Obie obietnice zostały złożone Dwunastu, i jak wiadomo Apostołowie pomarli, a nie nastąpiło przyjście Jezusa. Czy były to obietnice bez pokrycia?

A może były one złożone "w szerszej perspektywie" i dotyczyły tych których Apostołowie ustanowili, bo w ich następcach misja apostolska będzie trwała do skończenia czasu.

27 mar 2010

Zasługa – pokuta mieszkańców Niniwy



Jon 3:4-20 BT "Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona.(5) I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego.(6) Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Wstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, oblókł się w wór i siadł na popiele.(7) Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie co następuje: Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją.(8) Niech obloką się w wory - <ludzie i zwierzęta> - niech żarliwie wołają do Boga! Niech każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą [popełnia] swoimi rękami.(9) Kto wie, może się odwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, a nie zginiemy?(10) Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej."


 

Kolejny cytat z Pisma Św. potwierdzający, że dobry czyn , tak jak wiara i pokuta mieszkańców Niniwy, ma wartość u Boga.

Pełna łaski


Logos w celu wcielenia się potrzebował czystej natury, nieskażonej grzechem, wolnej od wszelkiej skazy.


Lk 1:28 IGNT "και εισελθων ο αγγελος προς αυτην ειπεν χαιρε κεχαριτωμενη ο κυριος μετα σου ευλογημενη εν γυναιξιν "

Lk 1:28 BT "Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami>."

"Z wyłączeniem Najświętszej Dziewicy Maryi, wobec której – gdy mowa o grzechach – ze względu na cześć [należną] Panu nie chcę podejmować absolutnie żadnej dyskusji. Skąd bowiem możemy wiedzieć, jak ogromna łaska dla zwyciężenia wszystkiego, co dotyczy grzechu, została udzielona tej, która zasłużyła, by począć i porodzić Tego, o którym stwierdzono, że nie ma żadnego grzechu?" ( św. Augustyn De natura et gratia)

24 mar 2010

Chleb i wino


Wino i chleb w Passze żydowskiej (rytuał skodyfikowany przez rabinów w II ne)

Do spozycia Paschy potrzeba wina w ilości co najmniej 4 rewiit [ok. 85 do 150 cm3 ]na osobę.

Wypijane jest ono w czterech etapach:

A- po zakończeniu kiduszu

B- po zakończeniu opowiadania o Wyjściu

C- po zakończeniu błogosławieństwa po posiłku

D- po deklaracji Halelu (odmówienie Ps 113-118)

Potrzebne są też trzy chleby niekwaszone spożywane w kolejności:

I- po opowieści o Wyjściu

II-razem z gorzkimi ziołami

III- na zakończenie posiłku


 

Z opisów Mt i Mk można wnioskować, że podczas Ostatniej Wieczerzy przemienionym w Ciało chlebem był zakończeniem Paschy [III] Mt 26:26 Bp "A podczas wieczerzy, kiedy Jezus wielbiąc Boga wziął chleb, połamał go i podając uczniom rzekł: - Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało.",

a wino przemienione w Krew to trzeci kielich [C] Mt 26:27 Bp "I wziął kielich, odmówił modlitwę dziękczynną i podał im, mówiąc: - Pijcie z niego wszyscy."

Brakło natomiast czwartego kielicha Mt 26:30 Bp "Kiedy odmówili hymn, wyszli na Górę Oliwną."

Bezpośrednio po opisie ustanowienia Matusz i Marek podają słowa: Mt 26:29 Bp "Powiadam wam, że odtąd nie będę już pił tego napoju z winogron aż do tego dnia, w którym będę razem z wami pił nowy napój w królestwie mojego Ojca." (por: Mk 14,25).


 

Cytat ten jest wykorzystywany przez przeciwników dogmatu o przeistoczeniu – jakoby wino pozostało winem. Słowa te nie odnoszą się jednak do Eucharystii ale do Wieczerzy. Można się o tym przekonać czytając Ewangelię Łukasza, który słowa te umieszcza przed opisem ustanowienia:

Lk 22:15-18 Bp "I rzekł do nich: - Bardzo pragnąłem spożyć razem z wami tę właśnie paschę, zanim będę cierpiał.(16) Bo powiadam wam: Nie będę jej więcej spożywał, aż wypełni się w królestwie Bożym.(17) A kiedy wziął kielich i dzięki czynił, powiedział: - Weźcie to i rozdzielcie między siebie.(18) Powiadam wam bowiem: Odtąd nie będę pił z owocu winnego krzewu, aż nie nadejdzie królestwo Boże."


 

Wykorzystują go też ci, którzy z rytualnych powodów potępiają picie wina, dowodząc ,że w Ostatniej Wieczerzy użyto soku. Dosłownie ewangelie nie mówią o napoju ale o plonie - γενημα - z krzewu winnego. Plonem jest chleb, oliwa czy wino jak pokazuje: Ps 104:14-15 BT "Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły, aby z roli dobywał chleb(15) i wino, co rozwesela serce ludzkie, by rozpogadzać twarze oliwą, by serce ludzkie chleb krzepił."

Prawdziwie szczęśliwa.


Lk 11:27 Bp "Kiedy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu powiedziała głośno do Niego: - Szczęśliwe łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś."

Odpowiedz Jezusa nastręcza więcej problemów tłumaczom:

Lk 11:28 Bp "On zaś rzekł: -To prawda, ale tym bardziej szczęśliwsi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go."

Lk 11:28 Br "On zaś odpowiedział: Raczej ci są błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go."


 

Oba przytoczone cytaty pochodzą z tłumaczeń katolickich, skąd taka rozbieżność ?

Partykuła μενουν używana jest w sytuacjach gdy chcemy potwierdzić jakieś twierdzenie lub jemu zaprzeczyć.


Czy więc Maria była szczęśliwa [BT: błogosławiona] z faktu, że była Matką Jezusa?

Lk 1:45 Bp "O szczęśliwa, która uwierzyła, że spełni się to, co jej Pan powiedział."

Lk 1:48 Bp "Bo spojrzał na swoją pokorną służebnicę. I odtąd nazywać mnie będą szczęśliwą wszystkie narody."

Z kontekstu całej Ewangelii Łukasza wynika, że Maryja była szczęśliwą z dwóch powodów:

1. Lk 1:49 Bp "Bo wielkie rzeczy uczynił dla mnie Wszechmocny. Święte jest Jego Imię."

2 Lk 1:38 Bp "Wtedy Maryja powiedziała: - Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa. I odszedł od niej anioł." czyli: słuchała Słowa, które było Bogiem i strzegła Go.

Nota Kongregacji Nauki Wiary w sprawie Konstytucjiapostolskiej „Anglicanorum coetibus”


Konstytucja apostolska stanowi odpowiedź Kościoła katolickiego na liczne prośby,

kierowane do Stolicy Apostolskiej przez grupy anglikańskich duchownych i wiernych

z różnych stron świata, którzy pragną przystąpić do pełnej wspólnoty z nim.

Ojciec Święty niniejszą Konstytucją apostolską ustanowił strukturę kanoniczną,

która pozwala na to zbiorowe włączenie poprzez ustanowienie Ordynariatów Personalnych,

które pozwolą wiernym będącym dotąd anglikanami na przystąpienie do

pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, z zachowaniem specyficznych elementów

anglikańskiego dziedzictwa duchowego i liturgicznego.

Zgodnie z konstytucją apostolską, nadzór nad tymi grupami wiernych, dotychczasowych

anglikanów, i kierownictwo duszpasterskie sprawować będą Ordynariaty Personalne,

których ordynariusz będzie zwykle mianowany z dotychczasowego duchowieństwa

anglikańskiego.

Konstytucja apostolska, stanowiąca uzasadnioną, a nawet konieczną reakcję na

zjawisko o zasięgu globalnym, daje Kościołowi powszechnemu jeden kanoniczny

wzorzec, który można dostosowywać do różnych sytuacji lokalnych, a w powszechnym

zastosowaniu jest odpowiedni dla dotychczasowych anglikanów. Wzorzec ten

przewiduje możliwość wyświęcania na kapłanów katolickich żonatych duchownych

dotychczas anglikańskich. Racje historyczne i ekumeniczne nie pozwalają na udzielanie

żonatym mężczyznom święceń biskupich w Kościele katolickim ani w Kościołach

prawosławnych. Dlatego Konstytucja stanowi, że ordynariuszem może być kapłan

albo biskup nieżonaty.

Seminarzyści Ordynariatu mają być kształceni wraz z innymi seminarzystami katolickimi,

chociaż Ordynariat może otworzyć dom formacji, by odpowiedzieć na

szczególne potrzeby formacji w zakresie dziedzictwa anglikańskiego. Konstytucja

apostolska jest zatem próbą znalezienia równowagi między pragnieniem zachowania

cennego anglikańskiego dziedzictwa liturgicznego i duchowego z jednej strony, a z

drugiej troską o to, by te grupy oraz ich duchowieństwo były wcielone do Kościoła

katolickiego.

Kard. William Levada, prefekt Kongregacji Nauki Wiary, która przygotowała to

rozporządzenie, stwierdził: «Staraliśmy się w sposób jednolity i sprawiedliwy odpowiedzieć

na prośby o pełne zjednoczenie, przedstawiane nam w ostatnich latach przez

anglikanów, pochodzących z różnych części świata. Przez tę propozycję Kościół zamierza

odpowiedzieć na uprawnione dążenia tych grup anglikańskich do pełnej i widzialnej

wspólnoty z Biskupem Rzymu, Następcą św. Piotra».

Wspomniane Ordynariaty Personalne zostaną ustanowione odpowiednio do potrzeb,

po uprzedniej konsultacji z lokalnymi Konferencjami Episkopatów, a ich struktura

będzie w pewnej mierze podobna do struktury Ordynariatów Wojskowych, które

zostały utworzone w wielu krajach, aby zapewnić opiekę duszpasterską członkom sił

zbrojnych i ich rodzinom na całym świecie. «Anglikanie, którzy nawiązali kontakt ze

Stolicą Apostolską, wyrazili jasno swoje pragnienie pełnej i widzialnej wspólnoty w

jednym, świętym, powszechnym i apostolskim Kościele. Jednocześnie mówili nam o

znaczeniu swoich tradycji anglikańskich, związanych z duchowością i kultem, dla ich

drogi wiary» – stwierdził kard. Levada.

Ustanowienie tej nowej struktury jest zgodne z zaangażowaniem w dialog ekumeniczny,

który wciąż jest sprawą priorytetową dla Kościoła katolickiego, zwłaszcza

dzięki staraniom Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. «Z inicjatywą

występują różne grupy anglikańskie» – dodał kard. Levada. «Oświadczyły one, że

podzielają wspólną wiarę katolicką, wyłożoną w Katechizmie Kościoła Katolickiego,

i akceptują posługę Piotrową jako ustanowioną z woli Chrystusa dla Kościoła. Nadszedł dla nich czas wyrażenia tej domyślnej jedności w widzialnej formie pełnej komunii

».

Jak mówi kard. Levada: «Ojciec Święty Benedykt XVI ma nadzieję, że anglikańskim

duchownym i wiernym, pragnącym jedności z Kościołem katolickim, ta

struktura kanoniczna stworzy możliwość zachowania tych tradycji anglikańskich,

które są dla nich cenne i pozostają zgodne z wiarą katolicką. Jako że tradycje te wyrażają

w odmienny sposób wyznawaną wspólnie wiarę, stanowią dar, którym można

się dzielić w Kościele katolickim. Jak pouczają dzieje chrześcijaństwa, jedność z Kościołem

nie wymaga ujednolicenia, nie uwzględniającego różnorodności kulturowej.

«Ponadto, wszystkie obecne dziś w Kościele, liczne i odrębne tradycje zakorzenione

są w zasadzie sformułowanej przez św. Pawła w jego Liście do Efezjan: 'Jeden jest

Pan, jedna wiara, jeden chrzest' (4, 5). Tak więc naszą wspólnotę umacniają tego rodzaju

uprawnione różnice i dlatego cieszymy się, że ci ludzie wnoszą swój charakterystyczny

wkład w nasze wspólne życie wiary».

Kontekst historyczny

Począwszy od XVI w., kiedy król Henryk VIII ogłosił niezależność Kościoła angielskiego

od władzy papieża, Kościół angielski stworzył własne formuły doktrynalne,

zwyczaje liturgiczne oraz praktyki duszpasterskie, często przejmując idee Reformacji,

która miała miejsce na kontynencie europejskim. Ekspansja imperium brytyjskiego

w połączeniu z anglikańskim apostolatem misyjnym doprowadziła do powstania

Wspólnoty anglikańskiej o zasięgu światowym.

Na przestrzeni ponad 450 lat dziejów kwestia zjednoczenia anglikanów i katolików

nie została nigdy zapomniana. W połowie XIX w. Ruch Oksfordzki (w Anglii)

wyraził nowe zainteresowanie katolickimi aspektami anglikanizmu. Na początku XX

w. kard. Mercier z Belgii prowadził z anglikanami publiczne dyskusje, by zbadać

możliwość połączenia z Kościołem katolickim, mówiąc o anglikanizmie «zjednoczonym,

ale nie wchłoniętym».

Później Sobór Watykański II żywił nadzieję na zjednoczenie, czemu dał wyraz

zwłaszcza w Dekrecie o ekumenizmie (n. 13), który odnośnie do Wspólnot odłączonych

od Kościoła katolickiego w czasach Reformacji stwierdził: «Wśród tych, w których

trwają w pewnej mierze tradycje i struktury katolickie, szczególne miejsce zajmuje Wspólnota anglikańska».

Poczynając od Soboru, w stosunkach między anglikanami i rzymskimi katolikami

zapanował klimat większego zrozumienia i współpracy. Międzynarodowa Komisja

Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC) wydała na przestrzeni lat serię deklaracji

doktrynalnych w nadziei na stworzenie podstaw pełnej i widzialnej jedności. W przekonaniu

osób należących do obydwu Wspólnot deklaracje ARCIC stanowią narzędzie,

które pozwala uznać wspólne elementy w sposobie wyrażania wiary. W tym

świetle należy odczytywać nowe rozporządzenie.

W latach po Soborze niektórzy anglikanie odstąpili od tradycji udzielania święceń

jedynie mężczyznom, powołując również kobiety do prezbiteratu i biskupstwa. Ostatnio

niektóre ugrupowania Wspólnoty anglikańskiej odeszły od wspólnego nauczania

biblijnego dotyczącego ludzkiej płciowości – wyrażonego już jasno w dokumencie

ARCIC "Życie w Chrystusie" udzielając święceń duchownym otwarcie deklarującym

swój homoseksualizm i błogosławiąc związki między osobami tej samej płci.

Niemniej jednak , podczas gdy Wspólnota anglikańska musi stawić czoło tym nowym

i trudnym wyzwaniom, Kościół katolicki nadal w pełni angażuje się w dialog ekumeniczny

ze Wspólnotą anglikańską, szczególnie za pośrednictwem działalności Papieskiej

Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan.

Tymczasem wielu anglikanów indywidualnie przystąpiło do pełnej wspólnoty z

Kościołem katolickim. Czasem włączały się również grupy anglikanów, zachowując

pewną strukturę «wspólnotową». Tak było na przykład w przypadku anglikańskiej

diecezji Amritsar w Indiach oraz kilku pojedynczych parafii w Stanach Zjednoczonych,

które – zachowując anglikańską tożsamość – przystąpiły do Kościoła katolickiego

na mocy tak zwanego rozporządzenia duszpasterskiego», wypracowanego

przez Kongregację Nauki Wiary i zatwierdzonego przez Papieża Jana Pawła II w

1982 r. W tych przypadkach Kościół katolicki często udzielał dyspensy od wymogu

celibatu, zezwalając, aby żonaci duchowni anglikańscy, którzy pragną nadal pełnić

posługę duszpasterską jako kapłani katoliccy,
byli wyświęceni
w Kościele katolickim.

W tym kontekście Ordynariaty Personalne, ustanowione zgodnie ze wspomnianą

Konstytucją apostolską, można postrzegać jako dalszy krok w kierunku realizacji

pragnienia pełnej i widzialnej jedności w jednym Kościele, będącej jednym z głównych

celów ruchu ekumenicznego.

(Przeduk z "L'Osservatore Romano" wyd. polskie 31[2010] nr 1 /319/ s. 14-15)


 

Warto zauważyć dwa ważne sformułowania doktrynalne:

1.Potwierdzenie konieczność jedność z Biskupem Rzymu jako warunek
pełnej i widzialnej wspólnoty w jednym, świętym, powszechnym i apostolskim Kościele.

2. Duchowni anglikańscy, którzy pragną nadal pełnić posługę
będą wyświecani, co potwierza nauczanie Leona XIII o nieważności święceń anglikańskich wyrażone w bulli z roku 1896: "Apostolicae cure":

Modlitwa za Kościół

(na podstawie modlitwy Benedykta XVI "Modlitwa za Kościół w Irlandii")
Boże naszych ojców,
odnów naszą wiarę, która jest naszym życiem i zbawieniem,
naszą nadzieję, która obiecuje przebaczenie i wewnętrzne odrodzenie,
w miłości, która oczyszcza i otwiera nasze serca,
abyśmy kochali Ciebie, a w Tobie wszystkich naszych braci i siostry.
Panie Jezu Chryste,
spraw, aby Kościół  odnowił swoje wielowiekowe zaangażowanie
w formację naszej młodzieży na drodze prawdy, dobroci, świętości
i wielkodusznej służby społeczeństwu.
Duchu Święty, Pocieszycielu, obrońco i przewodniku,
spraw, aby zapanowała na nowo wiosna świętości
i zapału apostolskiego w Kościele w Irlandii.
Oby nasz smutek i łzy,
nasze szczere zaangażowanie w naprawę błędów popełnionych w przeszłości
i nasze mocne postanowienie poprawy
wydały obfite owoce łaski,
przynosząc pogłębienie wiary
w naszych rodzinach, parafiach, szkołach i zrzeszeniach,
duchowy postęp społeczeństwa
i wzrost miłości, sprawiedliwości, radości i pokoju
w całej rodzinie ludzkiej.
Tobie, Trójco Święta,
z pełną ufnością w miłość i opiekę Maryi,
 Matki Kościoła,
i św. Piotra i Pawła oraz wszystkich świętych,
powierzamy nas samych, nasze dzieci
i potrzeby Kościoła .
Amen.

21 mar 2010

Zasługa.


W zgromadzeniu świętych jaśnieje Twoja chwała, bo dzięki Twojej łasce zdobyli zasługi, które nagradzasz.

 

Katechizm Kościoła Katolickiego:

2008 Zasługa człowieka u Boga w życiu chrześcijańskim wynika z tego, że Bóg w sposób dobrowolny postanowił włączyć człowieka w dzieło swojej łaski. Ojcowskie działanie Boga jest pierwsze dzięki Jego poruszeniu; wolne działanie człowieka jest wtórne jako jego współpraca, tak że zasługi dobrych uczynków powinny być przypisane najpierw łasce Bożej, a dopiero potem wiernemu. Zasługa człowieka powraca zatem do Boga, odkąd jego dobre uczynki mają swoje źródło w Chrystusie z natchnień i pomocy Ducha Świętego.

2010 Ponieważ w porządku łaski inicjatywa należy do Boga, dlatego nikt nie może wysłużyć sobie pierwszej łaski, która znajduje się u początku nawrócenia, przebaczenia i usprawiedliwienia. PORUSZENI PRZEZ DUCHA ŚWIĘTEGO I MIŁOŚĆ MOŻEMY PÓŹNIEJ WYSŁUŻYĆ SOBIE I INNYM ŁASKI POTRZEBNE ZARÓWNO DO NASZEGO UŚWIĘCENIA, WZROSTU ŁASKI I MIŁOŚCI, JAK I DO OTRZYMANIA ŻYCIA WIECZNEGO. Same tylko dobra doczesne, jak zdrowie, przyjaźń, mogą zostać wysłużone zgodnie z mądrością Bożą. Te łaski i dobra są przedmiotem modlitwy chrześcijańskiej. Modlitwa wyraża naszą potrzebę łaski dla czynów zasługujących.

2011 Miłość Chrystusa jest w nas źródłem wszystkich naszych zasług przed Bogiem. Łaska, jednocząc nas z Chrystusem czynną miłością, ZAPEWNIA NAD PRZYRODZONĄ JAKOŚĆ NASZYM CZYNOM, A PRZEZ TO ICH ZASŁUGĘ TAK PRZED BOGIEM, jak przed ludźmi.


 

PISMO ŚWIĘTE

1.Bóg odda człowiekowi stosownie do jego uczynków:

Wj 23:21-22 BT "Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim.(22) Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie."

Hi 34:11 BT "Według czynów każdemu zapłaci, odda, kto na co zasłużył."

Ps 28:4 BT "Odpłać im według ich czynów i według złości ich postępków! Według dzieła ich rąk im odpłać, oddaj im własnymi ich czynami!"

Ps 62:13 BT "I Ty, Panie, jesteś łaskawy, bo Ty każdemu oddasz według jego czynów."

Prz 24:12 BT "Czy powiesz: Nie wiedziałem tego? Kto bada serca, ma nie rozumieć? Wie Ten, który dusz dogląda, i według czynów odda każdemu."

Jr 17:10 BT "Ja, Pan, badam serce i doświadczam nerki, bym mógł każdemu oddać stosownie do jego postępowania, według owoców jego uczynków."

Jr 32:19 BT "Potężny jesteś w radzie i wielki w czynie. Oczy Twoje są otwarte na wszystkie czyny ludzkie, by oddać każdemu według jego postępowania i według owoców jego uczynków."

Lm 3:64 BT "Oddaj im, Panie, zapłatę według uczynków ich rąk:"

Ez 18:24 BT "A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, naśladując wszystkie obrzydliwości, którym się oddaje występny, czy taki będzie żył? Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu poczytany, ale umrze z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił."


 

2. Uczynki człowieka będą podstawa zapłaty i nagrody:

Oz 4:9 BT "Lecz los kapłana będzie taki jak i los narodu: pomszczę jego złe postępowanie, zapłatę oddam za jego uczynki."

Ps 24:5 BT "Taki otrzyma błogosławieństwo od Pana i zapłatę od Boga, Zbawiciela swego."

Ps 111:10 BT "Bojaźń Pańska początkiem mądrości; wspaniała zapłata dla tych, co według niej postępują, a sprawiedliwość Jego trwać będzie zawsze."

Prz 10:16 BT "Zapłatą prawego jest życie, niegodziwiec zyskuje karę."

Iz 40:10 BT "Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata."

Iz 62:11 BT "Oto co Pan obwieszcza wszystkim krańcom ziemi: Mówcie do Córy Syjońskiej: Oto twój Zbawca przychodzi. Oto Jego nagroda z Nim idzie i zapłata Jego przed Nim."

Oz 4:9 BT "Lecz los kapłana będzie taki jak i los narodu: pomszczę jego złe postępowanie, zapłatę oddam za jego uczynki."

Mdr 2:22 BT "Nie pojęli tajemnic Bożych, nie spodziewali się nagrody za prawość i nie docenili odpłaty dusz czystych."


 

3. Dobre uczynki są "okupem" za złe czyny:

Dn 4:24 BT "Dlatego, królu, przyjmij moją radę i okup swe grzechy uczynkami sprawiedliwymi, a swoje nieprawości miłosierdziem nad ubogimi; wtedy może twa pomyślność okaże się trwałą."


 


 

4.Tacy jakimi będziemy wobec innych to samo otrzymamy:

Mt 6:14-15 Bp "Bo jeśli przebaczycie ludziom ich przewinienia, to i wam przebaczy wasz Ojciec niebieski.(15) A jeśli ludziom nie przebaczycie, to i wasz Ojciec nie przebaczy waszych przewinień."

Lk 6:38 BT "Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie."


 

5.Św. Paweł zachęca do pełnienia uczynków:

Rz 2:6 Bp "Bóg właśnie odpłaci każdemu zgodnie z jego uczynkami."

Ga 5:22-23 Bp "Owoc zaś wywodzący się z ducha to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność,(23) łagodność, opanowanie. Dla tych, którzy to wszystko czynią, Prawo nie istnieje."

1Kor 15:58 Bp "A zatem, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niewzruszeni, wyróżniajcie się zawsze w pracy dla Pana, wiedząc o tym, że wasz trud dla Niego nie jest daremny."

Hbr 6:10 Bp "Bóg nie jest bowiem niesprawiedliwy i nie zapomni o dziełach waszej miłości, jaką okazywaliście, gdy ze względu na Niego wspomagaliście i nadal wspomagacie świętych."

Hbr 10:35 Bp "Nie traćcie więc cierpliwości, która otrzymuje wielką nagrodę."


 

6.Nagroda za trud apostołowania:

1Kor 3:8 Bp "I ten, kto sadzi, i ten, kto podlewa, mają jednakową wartość, a każdy z nich otrzyma nagrodę odpowiednią do własnego trudu."

1Kor 3:8 Bp "I ten, kto sadzi, i ten, kto podlewa, mają jednakową wartość, a każdy z nich otrzyma nagrodę odpowiednią do własnego trudu."

2Tm 4:7-8 Bp "Stoczyłem piękną walkę, bieg ukończyłem, wiary dochowałem.(8) Teraz już czeka mnie wieniec sprawiedliwości. W owym Dniu poda mi go Pan, sprawiedliwy Sędzia, a poda nie tylko mnie, ale wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście."


 

7.Nagroda za ofiary poniesione dal Pana:

Mt 5:3-12 Bp "- Szczęśliwi ubodzy w duchu, albowiem ich jest królestwo niebieskie.(4) Szczęśliwi, którzy się smucą, albowiem będą pocieszeni.(5) Szczęśliwi łagodni, albowiem odziedziczą ziemię.(6) Szczęśliwi, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem będą nasyceni.(7) Szczęśliwi miłosierni, albowiem dostąpią miłosierdzia.(8) Szczęśliwi czystego serca, albowiem będą oglądali Boga.(9) Szczęśliwi, którzy doprowadzają do pokoju, albowiem nazwani będą synami Bożymi.(10) Szczęśliwi, którzy cierpią prześladowanie za sprawiedliwość, albowiem ich jest królestwo niebieskie.(11) Szczęśliwi jesteście, jeśli z mojego powodu lżą was i prześladują, i kłamliwie przypisują wam wszelkie zło.(12) Cieszcie się i radujcie, bo czeka was sowita zapłata w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy żyli przed wami."

Mt 10:39 BT "Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je."

Mt 19:29 Bp "A każdy, kto opuścił dom albo braci, albo siostry, albo ojca, albo matkę, albo dzieci, albo zagrody dla mojego imienia, otrzyma stokroć więcej: odziedziczy życie wieczne."

Mt 25:20-21 Bp "Ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł drugie pięć, mówiąc: Dałeś mi, panie, pięć talentów. Oto zyskałem pięć dalszych -(21) Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych sprawach, więc postawię cię nad wielkimi. Raduj się z twoim panem!."

Ap 22:12 Bp "Oto przyjdę niebawem i mam ze sobą zapłatę: i oddam każdemu według jego pracy."

1Kor 15:58-59 Bp "A zatem, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niewzruszeni, wyróżniajcie się zawsze w pracy dla Pana, wiedząc o tym, że wasz trud dla Niego nie jest daremny."

Hbr 11:6 Bp "Bez wiary więc nie można podobać się Bogu, bowiem kto zbliża się do Boga, musi wierzyć, że On istnieje i że wynagradza tych, którzy Go szukają."

Ap 14:13 Bp "I usłyszałem głos, mówiący z nieba: 'Napisz: Szczęśliwi, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny'."


 

Biblia używa różnych obrazów przedstawiających "nadprzyrodzoną" jakość naszych czynów dokonanych w zjednoczeniu z Jezusem przez łaskę.

OWOC:

Mt 3:8 Bp "Przynoście więc owoc godny nawrócenia,"

Mt 13:23 Bp "Posiany zaś na dobrej ziemi to ten, co słucha słów i rozumie je. Ten oczywiście przynosi owoc i daje: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny." (por. Mk 4,20; Łk 8,15)

Mt 21:43 Bp "Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane i dane narodowi, który przyniesie owoce."

Lk 3:8 Bp "Przynoście więc owoce godne nawrócenia, a nie próbujcie wmawiać sobie: Abrahama mamy za ojca! Albowiem powiadam wam: Z tych kamieni Bóg może wywieść synów Abrahamowi."

Lk 8:14-15 Bp "A co padło między osty to ci, którzy wysłuchali słowa, lecz zostali przytłumieni przez troski, bogactwo i rozkosze życia i nie osiągają dojrzałości.(15) A na dobrej roli to ci, którzy usłyszawszy słowo zachowują je w swoim szlachetnym i dobrym sercu i przynoszą plon dzięki wytrwałości."

J 15:5-16 Bp "Ja jestem krzewem winnym, a wy latoroślami. Kto pozostaje we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi wiele owocu. Beze Mnie nic nie możecie uczynić...(10) Jeżeli będziecie przestrzegali moich przykazań, wytrwacie w mojej miłości, tak jak Ja przestrzegałem przykazań mego Ojca i trwam w Jego miłości.(11) To wam powiedziałem, abyście dzielili ze Mną moją radość i aby wasza radość była pełna.(12) A to jest moje przykazanie: Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem....(16) Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i sprawiłem, że pójdziecie i będziecie przynosili owoc, i owoc wasz będzie trwał. A Ojciec da wam wszystko, o co Go tylko poprosicie w imię moje."

Rz 6:21-22 Bp "Jakież wówczas zbieraliście owoce? Wstydzicie się ich teraz. Śmierć przecież jest ich końcem.(22) Obecnie jednak uwolnieni od grzechu staliście się sługami Boga i zbieracie owoce, które wiodą was ku świętości, a końcem ich jest życie wieczne."

Rz 7:4 Bp "Tak i wy, moi bracia, dzięki ciału Chrystusa umarliście dla Prawa, by stać się własnością innego, Zmartwychwstałego, abyśmy owoc nieśli dla Boga."

Ga 5:22 Bp "Owoc zaś wywodzący się z ducha to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność,"

Flp 1:10-11 Bp "dla głębszego poznania i oceny tego, co lepsze. A wtedy w dniu Chrystusa Jezusa czystość wasza zajaśnieje jak słońce, będziecie bez skazy,(11) obfitujący w owoc sprawiedliwości, (nabyty) dzięki Jezusowi Chrystusowi na chwałę i cześć Boga."

Jk 3:17-18 Bp "Natomiast mądrość (pochodząca) z góry jest przede wszystkim skromna, dalej pełna pokoju, pobłażliwa, uległa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, jest stała i szczera.(18) A owoc sprawiedliwości w pokoju wschodzi dla tych, którzy pokój czynią."

NAWRÓCENIE:

Wyraz tłumaczony zwykle jako nawrócenie μετανοια oznacza dosłownie: zastanowienie się po fakcie, zmianę myśli, odwrócenie myśli; stąd mamy żal, skruchę, nawracanie się.

Lk 5:32 Bp "Nie przyszedłem wzywać do nawrócenia sprawiedliwych, tylko grzeszników."

Dz 26:20 Bp "Najpierw więc nawoływałem do pokuty mieszkańców Damaszku, a potem Jerozolimy i całej Judei, a także pogan, by się nawrócili do Boga, spełniając uczynki pokutne."

Rz 2:4 Bp "Albo może śmiesz lekceważyć nieprzebraną Jego dobroć, spokój i cierpliwość, nie zdając sobie sprawy, że dobroć Boga chce cię doprowadzić do zmiany postępowania?"

2Kor 7:9-10 Bp "to obecnie się raduję. Nie z tego, że zasmuciliście się, lecz z tego, że smutek skłonił was do zmiany usposobienia. Znieśliście ten smutek po Bożemu i dlatego nie wyrządziliśmy wam żadnej szkody.(10) Smutek bowiem, znoszony po Bożemu, dokonuje zbawiennej zmiany usposobienia, czego się nigdy nie żałuje. Natomiast światowy smutek powoduje śmierć."

Tm 2:25 Bp "Powinien łagodnie przekonywać przeciwników, bo może Bóg da im kiedyś nawrócenie i poznają prawdę,"

Hbr 6:1 Bp "Stąd też, pomijając podstawy nauki o Chrystusie, przystąpmy do spraw poważniejszych, byśmy nie zakładali od nowa fundamentu, (którym jest) zerwanie z uczynkami martwymi, wiara w Boga,"

2P 3:9 Bp "Nie odwleka Pan ogłoszonej obietnicy - choć niektórzy sądzą, że odwleka - lecz jest dla was wspaniałomyślny, nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do nawrócenia."

Bez wątpienia nawrócenie jest dziełem łaski, ale wymaga też czynu ze strony człowieka.

Lk 15:7 Bp "Powiadam wam, że w niebie więcej będzie radości z jednego grzesznika, który się nawraca, aniżeli z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia."

Wers ten jest wstępem do dwóch następujących po sobie przypowieści:

O kobiecie szukającej drachmy Łk 15,8-10

I o synu marnotrawnym Łk 15,11-32

Pierwsza jest alegoria o Bogu poszukującym grzesznika, natomiast druga powiada o grzeszniku, który po zastanowieniu się postanawia wrócić do domu i wyrazić żal.

ZAPŁATA:

Spełniając dobre czyny człowiek , jak o tym uczy Nowy Testament, może spodziewać się zapłaty od Boga.

Pismo Św. używa trzech słów na określenie tego faktu:

διδωμι – dawać, oddawać:

Ap 2:23 Bp "a dzieci jej porażę śmiercią. I poznają wszystkie Kościoły, że Ja jestem tym, który przenika nerki i serca, i oddam każdemu z was według waszych czynów."

Ap 11:18 Bp "Rozgniewały się narody. A nadszedł Twój gniew i pora na osądzenie umarłych, i na wynagrodzenie sług Twoich proroków i świętych, i tych, którzy się boją Twojego imienia, małych i wielkich, i na zgładzenie tych, którzy niszczą ziemię'."


 

μισθαποδοσια – zapłata, odpłata

Hbr 2:2 BT "Jeśli bowiem objawiona przez aniołów mowa była mocna, a wszelkie przekroczenie i nieposłuszeństwo otrzymało słuszną zapłatę,"

Hbr 10:35 BT "Nie pozbywajcie się więc nadziei waszej, która ma wielką zapłatę."

Hbr 11:26 BT "Uważał bowiem za większe bogactwo znoszenie zniewag dla Chrystusa niż wszystkie skarby Egiptu, gdyż patrzył na zapłatę."


 

μισθος – zapłata, wynagrodzenie

Mt 5:12 Bp "Cieszcie się i radujcie, bo czeka was sowita zapłata w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy żyli przed wami."

Mt 6:1 Bp "Strzeżcie się, abyście dobrych czynów nie spełniali na oczach ludzi, aby was podziwiano. Bo inaczej nie będziecie mieli zapłaty u waszego Ojca w niebie."

Mt 10:41-42 Bp "Kto przyjmuje proroka jako proroka, otrzyma zapłatę za proroka. I kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, otrzyma zapłatę za sprawiedliwego.(42) A jeśliby ktoś podał kubek wody jednemu z tych najmniejszych tylko dlatego, że jest uczniem, to zapewniam was, nie ominie go zapłata."

Mk 9:41 Bp "Ktokolwiek poda wam kubek wody w imię tego, żeście Chrystusowi, zaprawdę powiadam wam: zapłata go nie minie."

Lk 6:23 Bp "W tym dniu weselcie się i radujcie, czeka was bowiem sowita zapłata w niebie, bo ojcowie ich to samo uczynili z prorokami."

Lk 6:35 Bp "Lecz kochajcie waszych nieprzyjaciół i czyńcie dobrze, i pożyczajcie, nie spodziewając się niczego, a zapłata wasza będzie sowita i będziecie synami Najwyższego, bo On jest dobry dla niewdzięcznych i złych."

1Kor 3:8 BT "Ten, który sieje, i ten, który podlewa, stanowią jedno; każdy według własnego trudu otrzyma należną mu zapłatę."

1Kor 3:14 BT "Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę;"

2J 1:8 BT "Uważajcie na siebie, abyście nie utracili tego, coście zdobyli pracą, lecz żebyście otrzymali pełną zapłatę."

Ap 11:18 BT "I rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew i pora na umarłych, aby zostali osądzeni, i aby dać zapłatę sługom Twym prorokom i świętym, i tym, co się boją Twojego imienia, małym i wielkim, i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię."


 

Jednak to, że mamy zasługę/zapłatę u Boga nie pochodzi z nas samych ale z łaski Bożej:

Rz 4:3-5 BT "Bo cóż mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość.(4) Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności.(5) Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do usprawiedliwienia,


 

Nowy Testament potwierdza, że człowiek spełniający szczerze dobre uczynki ma zasługę przed Bogiem. Pismo Św. używa na określenie tej rzeczywistości słowa: αποδιδωμι (oddać, odpłacić, wynagrodzić).

Mt 6:1-4 Bp "Strzeżcie się, abyście dobrych czynów nie spełniali na oczach ludzi, aby was podziwiano. Bo inaczej nie będziecie mieli zapłaty u waszego Ojca w niebie.(2) Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie każ trąbić przed sobą, jak czynią obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: Już odebrali swoją zapłatę.(3) A kiedy dajesz jałmużnę, niech twoja lewa ręka nie wie, co czyni prawa,(4) aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A twój Ojciec, który widzi to, co jest ukryte, odpłaci tobie."

Mt 6:5-6 Bp "A kiedy się modlicie, nie postępujcie jak obłudnicy, bo oni lubią się modlić, wystawając w synagogach i na narożnikach ulic, aby się pokazać ludziom. Zaprawdę, powiadam wam: Już odebrali swoją zapłatę.(6) A ty, kiedy się modlisz, wejdź do komórki i zamknąwszy drzwi, módl się w ukryciu do swego Ojca, a twój Ojciec, który widzi to, co jest ukryte, odpłaci tobie."

Mt 6:16-18 Bp "A kiedy pościcie, nie udawajcie smutnych jak obłudnicy. Oni szpecą twarze, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam: Już odebrali swoją zapłatę.(17) A ty, kiedy pościsz, wonnym olejkiem pokrop głowę i umyj twarz,(18) aby było widać, że nie dla ludzi pościsz, ale dla twego Ojca, który jest ukryty. A twój Ojciec, który widzi to, co ukryte, odpłaci tobie."

Mt 16:27 Bp "A Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swego Ojca z aniołami swymi i wtedy odda każdemu według jego uczynków."

2Tm 4:14 Bp "Brązownik Aleksander wyrządził mi wiele złego; odpłacił mu Pan według jego czynów."

Ap 22:11-12 Bp "Kto krzywdzi, niech jeszcze krzywdę wyrządzi, i plugawy niech się jeszcze splugawi, a sprawiedliwy niech jeszcze wypełni sprawiedliwość, a święty niechaj się jeszcze uświęci.(12) Oto przyjdę niebawem i mam ze sobą zapłatę: i oddam każdemu według jego pracy."


 

Aby uniknąć dwuznacznej interpretacji podam przykłady gdzie αποδιδωμι używane jest w relacjach miedzy ludzkich:

Rz 12:17 Bp "Nie odpłacajcie nikomu złem za zło. 'Starajcie się czynić dobrze wszystkim ludziom'."

1Tes 5:15 Bp "Czuwajcie nad tym, aby jeden drugiemu złem za zło nie odpłacał, lecz zawsze dobro wyświadczajcie sobie nawzajem, jak i wszystkim ludziom."

1P 3:9 Bp "Nie odpłacajcie złem za złe ani złorzeczeniem za złorzeczenie, lecz przeciwnie: błogosławcie, gdyż do tego jesteście powołani, abyście błogosławieństwo otrzymali w dziedzictwie."


 

MODLITWY O NAWRÓCENIE GRZESZNIKÓW:

Wj 32:11-14 BT "Mojżesz jednak zaczął usilnie błagać Pana, Boga swego, i mówić: Dlaczego, Panie, płonie gniew Twój przeciw ludowi Twemu, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką mocą i silną ręką?(12) Czemu to mają mówić Egipcjanie: W złym zamiarze wyprowadził ich, chcąc ich wygubić w górach i wygładzić z powierzchni ziemi? Odwróć zapalczywość Twego gniewu i zaniechaj zła, jakie chcesz zesłać na Twój lud.(13) Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje sługi, którym przysiągłeś na samego siebie, mówiąc do nich: Uczynię potomstwo wasze tak liczne jak gwiazdy niebieskie, i całą ziemię, o której mówiłem, dam waszym potomkom, i posiądą ją na wieki.(14) Wówczas to Pan zaniechał zła, jakie zamierzał zesłać na swój lud."

Hi 1:5 BT "Gdy przeminął czas ucztowania, Hiob dbał o to, by dokonywać ich oczyszczenia. Wstawał wczesnym rankiem i składał całopalenie stosownie do ich liczby. Bo mówił Hiob do siebie: Może moi synowie zgrzeszyli i złorzeczyli Bogu w swym sercu? Hiob zawsze tak postępował."

Hi 42:7-8 BT "Skoro Pan te słowa powiedział do Hioba, przemówił i do Elifaza z Temanu: Zapłonąłem gniewem na ciebie i na dwóch przyjaciół twoich, bo nie mówiliście o Mnie prawdy, jak sługa mój, Hiob.(8) Weźcie teraz siedem młodych cielców i siedem baranów, idźcie do sługi mego, Hioba, i złóżcie ofiarę całopalną za siebie. Mój sługa, Hiob, będzie się za was modlił. Ze względu na niego nic złego wam nie zrobię, choć nie mówiliście prawdy o Mnie, jak sługa mój, Hiob"


 

1J 5:16 Bp "Jeśli ktoś widzi brata popełniającego grzech, który nie sprowadza śmierci, to niech prosi, a (Bóg) takiemu - i wszystkim nie popełniającym grzechu, który sprowadza śmierć - da życie. Istnieje grzech sprowadzający śmierć; i nie mówię, żebyś się za tego (kto go popełnia) modlił."

Jk 5:19-20 Bp "Bracia moi! Jeśliby ktoś z was zboczył z (drogi) prawdy, a ktoś inny nawróciłby go,(20) niech wie, że ten, kto nawrócił grzesznika z błędnej drogi, wybawi duszę jego od śmierci i przyczyni się do odpuszczenia wielu grzechów."

Ga 6:1 Bp "Bracia, a jeśli ktoś niebacznie popełni jakieś wykroczenie, wówczas wy, obdarzeni łaską Ducha, sprowadźcie takiego na prawą drogę w duchu łagodności. Uważaj jednak sam, byś nie uległ pokusie."

Ga 4:19 BT "Dzieci moje, oto ponownie w bólach was rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje."


 

Pius XII Mystici Corporis : "Zaiste straszliwa to jest tajemnica...oto zbawienie wielu ludzi zawisło od modlitw i dobrowolnych umartwień członków Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa...Wszyscy, którzy z Jednego i przez Jednego otrzymaliśmy zbawienie i sami zbawiamy, winniśmy współpracować z Chrystusem w tym zbawczym jego dziele."


 

Mt 25:34-39 Bp "Wtedy król powie tym po prawej stronie: Chodźcie, błogosławieni mojego Ojca, weźcie w posiadanie królestwo przygotowane dla was od stworzenia świata.(35) Bo byłem głodny, a nakarmiliście Mnie, byłem spragniony, a daliście Mi pić, byłem przychodniem, a przyjęliście Mnie.(36) Byłem nagi, a przyodzialiście Mnie, byłem chory, a odwiedziliście Mnie, byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie.(37) Wtedy sprawiedliwi odpowiedzą Mu: Panie, kiedyż to widzieliśmy Ciebie głodnym, a nakarmiliśmy Cię? Spragnionym, i daliśmy Ci pić?(38) I kiedyż to widzieliśmy, żeś przybył, i przyjęliśmy Cię? Albo żeś był nagi, i przyodzialiśmy Cię?(39) Kiedyż to widzieliśmy Cię chorego albo w więzieniu, i przyszliśmy do Ciebie?"
Jk 2:14-26 Bp "Cóż pomoże, bracia moi, jeśliby ktoś twierdził, że wierzy, a nie spełniałby uczynków? Czyż taka wiara może go zbawić?(15) Gdyby brat lub siostra nie mieli się w co ubrać i brakło im codziennego chleba,(16) a ktoś z was im powie: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie - a nie da im tego, co jest konieczne do życia, to cóż to pomoże?(17) Tak też wiara nie przejawiająca się w czynach martwa jest sama w sobie.(18) Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, ja zaś mam uczynki. - Pokaż mi twoją wiarę bez uczynków, a ja z uczynków moich pokażę ci wiarę.(19) Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? - Dobrze czynisz; ale demony też wierzą i drżą.(20) A czy chcesz przekonać się, słaby człowiecze, że wiara bez uczynków jest bezowocna?(21) Czyż praojciec nasz Abraham nie dzięki uczynkom został usprawiedliwiony, złożywszy syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym?(22) Widzisz więc, że wiara współdziała z jego uczynkami i dzięki uczynkom stała się doskonałą.(23) Tak wypełniło się Pismo, które mówi: 'Uwierzył Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość', i nazwany został przyjacielem Boga.(24) Widzicie więc, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia dzięki uczynkom, a nie przez samą tylko wiarę.(25) Podobnie tak i nierządnica Rahab czyż nie dzięki uczynkom dostąpiła usprawiedliwienia, przyjmując zwiadowców a inną drogą ich wyprawiając?(26) Jak bowiem ciało bez ducha jest martwe, tak też martwa jest wiara bez uczynków."

 

20 mar 2010

Kolejny argument polemizujący z tezą „sola Scriptura”


Hbr 2:1-4 Bp "Musimy zatem bardzo pilnie zważać na to, cośmy usłyszeli, żebyśmy nie minęli się z celem.(2) Jeśli bowiem słowo wypowiedziane przez aniołów okazało się tak prawomocne, że wszelkie wykroczenie i nieposłuszeństwo zostało słusznie ukarane,(3) to jakżeż my ocalejemy, jeśli nie zatroszczymy się o tak cenne zbawienie?

Najpierw było ono ogłaszane przez Pana,


następnie zostało nam przekazane jako pewne przez tych, którzy je słyszeli.

(4) Sam Bóg dołączył swoje świadectwo przez znaki, cuda i różnorodne czyny wykazujące moc oraz przejawy działania Ducha Świętego rozdzielane według Jego upodobania."


 

1.Słowo Boże jest nie tylko "odczytywaniem", ale SŁUCHANIEM

2.jest ono głoszone przez światków, którzy je słyszeli

3.Bóg potwierdza Swoje Słowo głoszone przez światków: Dz 14:3 Bp "Przebywali tam dość długo przemawiając odważnie, pełni ufności do Pana, który potwierdzał słowo swojej łaski przez cuda i znaki, jakie się działy przez ich ręce."

Patron

18 mar 2010

Orędzie Fatimskie – wezwanie do modlitwy o nawrócenie grzeszników.


Słowa Anioła Pokoju:

"O Mój Boże, wierzę w Ciebie, wielbię Cię, ufam Tobie i kocham Cię. Błagam Cię o przebaczenie dla tych, którzy nie wierzą w Ciebie, nie wielbią Cię, nie ufają Tobie i nie kochają Cię.

Z wszystkiego, co możecie, zróbcie ofiarę Bogu jako akt zadośćuczynienia za grzechy, którymi jest obrażany, i jako uproszenie nawrócenia grzeszników. Przede wszystkim przyjmijcie i znoście z pokorą i poddaniem cierpienia, które Bóg wam ześle.

Przenajświętsza Trójco, Ojcze, Synu, Duchu Święty, wielbię Cię z najgłębszą czcią i ofiaruję Ci najdroższe Ciało, Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego we wszystkich tabernakulach świata, jako przebłaganie za zniewagi, świętokradztwa i zaniedbania, którymi jest On obrażany! Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i Niepokalanego Serca Maryi błagam Cię o nawrócenie biednych grzeszników."


Świadectwo Pisma Świętego:

Wj 32:11-14 BT "Mojżesz jednak zaczął usilnie błagać Pana, Boga swego, i mówić: Dlaczego, Panie, płonie gniew Twój przeciw ludowi Twemu, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką mocą i silną ręką?(12) Czemu to mają mówić Egipcjanie: W złym zamiarze wyprowadził ich, chcąc ich wygubić w górach i wygładzić z powierzchni ziemi? Odwróć zapalczywość Twego gniewu i zaniechaj zła, jakie chcesz zesłać na Twój lud.(13) Wspomnij na Abrahama, Izaaka i Izraela, Twoje sługi, którym przysiągłeś na samego siebie, mówiąc do nich: Uczynię potomstwo wasze tak liczne jak gwiazdy niebieskie, i całą ziemię, o której mówiłem, dam waszym potomkom, i posiądą ją na wieki.(14) Wówczas to Pan zaniechał zła, jakie zamierzał zesłać na swój lud."

Hi 1:5 BT "Gdy przeminął czas ucztowania, Hiob dbał o to, by dokonywać ich oczyszczenia. Wstawał wczesnym rankiem i składał całopalenie stosownie do ich liczby. Bo mówił Hiob do siebie: Może moi synowie zgrzeszyli i złorzeczyli Bogu w swym sercu? Hiob zawsze tak postępował."

Hi 42:7-8 BT "Skoro Pan te słowa powiedział do Hioba, przemówił i do Elifaza z Temanu: Zapłonąłem gniewem na ciebie i na dwóch przyjaciół twoich, bo nie mówiliście o Mnie prawdy, jak sługa mój, Hiob.(8) Weźcie teraz siedem młodych cielców i siedem baranów, idźcie do sługi mego, Hioba, i złóżcie ofiarę całopalną za siebie. Mój sługa, Hiob, będzie się za was modlił. Ze względu na niego nic złego wam nie zrobię, choć nie mówiliście prawdy o Mnie, jak sługa mój, Hiob"

1J 5:16 Bp "Jeśli ktoś widzi brata popełniającego grzech, który nie sprowadza śmierci, to niech prosi, a (Bóg) takiemu - i wszystkim nie popełniającym grzechu, który sprowadza śmierć - da życie. Istnieje grzech sprowadzający śmierć; i nie mówię, żebyś się za tego (kto go popełnia) modlił."

Jk 5:19-20 Bp "Bracia moi! Jeśliby ktoś z was zboczył z (drogi) prawdy, a ktoś inny nawróciłby go,(20) niech wie, że ten, kto nawrócił grzesznika z błędnej drogi, wybawi duszę jego od śmierci i przyczyni się do odpuszczenia wielu grzechów."

Ga 6:1 Bp "Bracia, a jeśli ktoś niebacznie popełni jakieś wykroczenie, wówczas wy, obdarzeni łaską Ducha, sprowadźcie takiego na prawą drogę w duchu łagodności. Uważaj jednak sam, byś nie uległ pokusie."
Ga 4:19   BT   "Dzieci moje, oto ponownie w bólach was rodzę, aż Chrystus w was się ukształtuje."


 

Pius XII Mystici Corporis : "Zaiste straszliwa to jest tajemnica...oto zbawienie wielu ludzi zawisło od modlitw i dobrowolnych umartwień członków Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa...Wszyscy, którzy z Jednego i przez Jednego otrzymaliśmy zbawienie i sami zbawiamy, winniśmy współpracować z Chrystusem w tym zbawczym jego dziele."

Proroctwo o II Wojnie Światowej w objawieniach Fatimskich.


W drugiej tajemnicy fatimskiej Maryja przepowiedziała także wybuch i nieszczęścia II wojny światowej, wystąpienie głodu na rozległych obszarach świata, rozpoczęcie na wielką skalę prześladowań Kościoła i znieważanie osoby papieża. Prosiła o poświęcenie Rosji swemu Niepokalanemu Sercu i o przyjmowanie Komunii Św. wynagradzającej w pierwsze soboty każdego miesiąca. Podkreśliła, że jeśli papież dokona tego poświęcenia, Rosja nawróci się i świat będzie cieszył się pokojem. Wszystkie te zdarzenia miały poprzedzić nieznane światła na niebie. W nocy z 24 na 25 stycznia 1938 r. w wielu krajach Europy, części Kanady i Ameryki Północnej widziano silną zorzę polarną. Według interpretatorów przepowiedni to zjawisko miało ostrzec świat przed nową wojną.


 

24 / 25 stycznia – zjawisko zorzy polarnej, które można było zaobserwować w Europie, a było widoczne nawet z tak daleko wysuniętego punktu na południe jak Gibraltar, zaskoczyło Europejczyków. Niektórzy opisywali je, jako "kurtynę ognia" lub "ogromną krwawą wiązkę światła".

"W nocy z 24 na 25 stycznia 1938 r. ukazała się na niebie niezwykła zorza polarna. Widziana była w Suchej, w Polsce, oraz w licznych krajach Europy już od godziny około 22 do 3 - ej nad ranem dnia następnego. Oto, co mówi na ten temat autor pewnego pamiętnika: "… Oto zalała mnie krwistość nocy. Spojrzałem na niebo. Za mną wybiegła reszta domowników. Oto oczom naszym ukazały się przepiękne tafle barw od żółto pomarańczowych do krwawych odcieni, od jasno zielonej do barwy fioletowej. Dominowała czerwień. Olbrzymie pasy czarujących kolorów przesuwały się płomienistym blaskiem po szerokim tle barwnego nieba z zachodu na wschód. Te przepiękne świetliste płaty, jak kolory żywej tęczy mieniły się w głębinach przestrzeni nieba jasną czerwienią okrywając całą ziemię. Ta czerwień w górze, czerwień w dole, to był obraz przerażający. Te przepiękne ruchome kolorowe pasy zorzy polarnej wywarły na mnie, ba nie tylko na mnie, ogromne wrażenie. Po niejakim czasie blask zorzy osłabł i rozpłynął się w czeluściach czarnego nieba. Właśnie od tego to czasu zewsząd ludzie poczęli snuć ponure horoskopy na przyszłość."


 

4 lutego – niemiecki minister wojny Werner von Blomberg i naczelny dowódca wojsk lądowych Werner von Fritsch zostali zdymisjonowani. Adolf Hitler został naczelnym dowódcą Wehrmachtu i mianował dowódcą sił powietrznych czyli Luftwaffe Hermanna Göringa, a Walthera von Brauchitscha naczelnym dowódcą wojsk lądowych. W miejsce Ministerstwa Spraw Wojskowych powołano Naczelne Dowództwo Sił Zbrojnych (Oberkommando der Wehrmacht). Hitler zdymisjonował także ze stanowiska ministra spraw zagranicznych Niemiec Konstantina von Neuratha, na stanowisko to powołał Joachima von Ribbentropa


 

12 lutego – Adolf Hitler w spotkaniu z kanclerzem Austrii Kurtem von Schuschniggiem zażądał zgody na Anschluss Austrii.


 

6 marca - hiszpańska wojna domowa: stoczono bitwę koło przylądka Palos.


 

12 marca – wejście wojsk niemieckich na terytorium Austrii i wcielenie jej do Rzeszy (anschluss Austrii).


 

28 maja – na konferencji w Kancelarii Rzeszy, Hitler oznajmił swą decyzję o inwazji na Czechosłowację i rozkazał natychmiastową mobilizację 96 dywizji Wehrmachtu.


 

1 października – oddziały niemieckie wkroczyły do Czechosłowacji i zajęły Kraj Sudecki (Sudentenland).


 

26 kwietnia 1937 roku Guernika została zaatakowana bombami burzącymi i zapalającymi przez siły lotnicze. Pierwotnym celem ataku były most na rzece Oca, infrastruktura drogowa na zachód od miasta, oraz wycofujące się oddziały Frontu Ludowego (front znajdował się mniej niż 14 kilometrów od Guerniki), co potwierdzają dokumenty z wydanymi rozkazami dla pilotów oraz fakt, że w pierwszej fazie nalotu bomby spadały na pierwotne cele lub w ich pobliżu. Decyzję o bombardowaniu podjął dowódca Legionu Condor, Wolfram von Richthofen. Atak był dziełem Legionu Condor, niemieckiego korpusu ekspedycyjnego Luftwaffe, wspierających generała Franco, z niewielką pomocą lotnictwa włoskiego.

Pierwsza faza nalotu składała się z kilku pojedynczych ataków. Pierwszy zaatakował pojedynczy bombowiec Heinkel He 111, który ok. godziny 16.30 zrzucił swe bomby (lub ich część) w pobliże mostu, potem inna formacja samolotów niemieckich, prawdopodobnie He 111 i Dornier Do 17, bombardowały po śladach poprzednika ale już mniejszą precyzją. Nieco później trzy włoskie bombowce Savoia-Marchetti SM.79 znowu zbombardowały most i drogę za miastem 36 bombami 50 kg. Trzecią falę stanowił nalot niemieckiego Heinkla He 111 eskortowanego przez włoskie myśliwce (które ostrzelały drogę z karabinów maszynowych), a w czwartej i piątej fali do godz. 18 miasto zbombardowały dalsze dwa niemieckie bombowce. Podczas tych nalotów, miasto odniosło jedynie lokalne zniszczenia.

W tym samym czasie, w którym pierwsze samoloty pojawiły się nad miastem, z lotnisk wystartowały trzy eskadry bombowców Junkers Ju 52 Legionu Condor, załadowanych bombami burzącymi o masie 250 kg i 50 kg oraz małymi bombami zapalającymi o masie 1 kg, eskortowane przez myśliwce Bf 109 i He 51. Samoloty te nadleciały nad miasteczko około 18.30, bombardując je falami przez 15 minut. Kombinacja bomb burzących i zapalających niszczyła zabudowę miasta, znacznie utrudniając walkę z pożarami i powodując wielkie zniszczenia. W godzinę po nalocie płonęło lub było już ruiną 18% zabudowań. Z powodu nieudolnie prowadzonej akcji przeciwpożarowej efektem nalotu stało się zniszczenie aż 71% zabudowy miasteczka. Frankistowski lotnik Salas Larrazabal ocenia, że na miasto i okolicę zrzucono 22,07 tony bomb z Ju 52, 1,8 ton z SM.79 i 4,35 z niemieckich bombowców dwusilnikowych, łącznie 28,22 ton (większość poza miastem, w okolicy mostu nad rzeką Oca).

Tysiącletnie Królestwo czyli eschatologia Nowego Testamentu.


EWANGELIE SYNOPTYCZNE:

Czasy ostateczne rozpoczynają się wraz ze zburzeniem Świątyni Jerozolimskiej (Mt 24,1-2; Mk 13,1-4; Łk 21,5-7).

Będzie to okres wojen, kataklizmów, prześladowań chrześcijan, działalności fałszywych proroków zapowiadających paruzję: Mt 24,15-28; Mk 13,3-23; lecz równocześnie będzie to czas głoszenia Ewangelii Łk 21,8-23.

Ostatecznie nastąpi prawdziwa Paruzja, wybrani zostaną zebrani: Mt 24,29-34; Mk 12,24-27; Łk 21,27-28. Jednak jej chwila pozostanie do końca tajemnicą, a chrześcijanie wezwani są do czujności: Mt 24,36-25,30; Mk 13,32-37; Łk 21,34-38.

Końcem historii będzie Sąd Ostateczny Mt 25;31-46.


 

TYSIĄCLETNIE KRÓLESTWO:

Ap 19:11-21 "Zwycięskie Słowo Boga"

Ten fragment Apokalipsy otwiera wizja Jezusa jako Zwycięskiego Słowa .Odnosi się to do tajemnicy Wcielenia gdy Słowo stało się Ciałem i dało moc tym którzy je przyjęli stać się dziećmi Bożymi (por. J1: 1-13).

Jezus jest odziany w szatę zanurzona we krwi : aluzja do śmierci na krzyżu.

Z jego ust wychodzi miecz , którym pokonuje ziemskie potęgi i fałszywe religie: zwycięstwo to dokonuje się przez głoszenie Ewangelii:

Hbr 4:12 BT "Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by było przed Nim niewidzialne, przeciwnie, wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek."

J 12:48 BT "Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym."

J 3:19 BT "A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki."

W zwycięstwie Jezusa ("Jam zwyciężył świat J 16:33), uczestniczą także ci którzy w Niego wierzą (1J 5:4 BT "Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.").

Zwycięzca ma Imię ,którego nikt nie zna :Relacja Ojca z Synem ,której nie można rozpoznać siłami rozumu :

J 8:19 BT "Na to powiedzieli Mu: Gdzie jest Twój Ojciec? Jezus odpowiedział: Nie znacie ani Mnie, ani Ojca mego. Gdybyście Mnie poznali, poznalibyście i Ojca mego."

Tożsamość Jezusa można poznać tylko dzięki łasce:

Mt 16:17 BT "Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie."

KRÓL KRÓLÓW , PAN PANUJĄCYCH:

Mt 28:18 BT "Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi."

Królestwo Jezusa rozpoczęło się w Jego Misterium Paschalnym.


 

Ap 20:1-3 Smok-diabeł zostaje uwięziony na tysiąc lat .

Pokonanie diabła dokonane zostało przez Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa:

J 12:31 BT "Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony."

J 16:11 BT "wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony."

Znakiem Królestwa były też egzorcyzmy jakich Jezus dokonywał w czasie swojej publicznej działalności:

Mt 12:29 BT "Albo jak może ktoś wejść do domu mocarza, i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże? I dopiero wtedy dom Jego ograbi."

Lk 11:20 BT "A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże."

Mt 12:28 BT "Lecz jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was królestwo Boże."

1J 3:8 BT "Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła."

Zwycięstwo nad szatanem dotyczy duszy przyjmującej łaskę ,a nie zepsutego świata:

1J 5:18-19 BT "Wiemy, że każdy, kto się narodził z Boga, nie grzeszy, lecz Narodzony z Boga strzeże go, a Zły go nie dotyka. Wiemy, że jesteśmy z Boga, cały zaś świat leży w mocy Złego.


 

Ap 20:4-6 Pierwsze zmartwychwstanie:

Ustawiono trony i zasiedli na nich ci , którym dano władze sądzenia.

Możliwe są tu dwie równoważne interpretacje:

Sąd na ziemi , który dokonał się na ziemi podczas działalności Jezusa:

J 3:19 BT "A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki."

To jaką postawę zajęli ludzie wobec Ewangelii jest już sądem nad nimi:

J 12:48 BT "Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym."

Można też interpretować ten fragment w taki sposób ,że dotyczy on odpłaty dla duszy po śmierci:

Ap 14:13 BT "I usłyszałem głos, który z nieba mówił: Napisz: Błogosławieni, którzy w Panu umierają – już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny."

Przypowieść o bogaczu i łazarzu :Lk 16:22nn

Pierwsze Zmartwychwstanie: Oznacza nowe życie duszy przez łaskę:

Ap 20:4 pau "(4) Zobaczyłem też trony. Tym, którzy na nich zasiadali, dano władzę sądzenia. Ujrzałem również dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i słowa Bożego, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej obrazowi i nie przyjęli znaku na swoje czoło lub rękę. Ożyli oni i królowali z Chrystusem przez tysiąc lat."
Rz 8:10-11 BT "Jeżeli natomiast Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na [skutki] grzechu duch jednak posiada życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha."

Kol 1:13 BT "On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna,"

To duchowe zmartwychwstanie dokonuje się przez wiarę i chrzest:

J 5:24 BT "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia."

Ef 2:5-6 BT "i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie,"

1J 3:14 BT "My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci."

Kol 3:3 BT "Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu."

Kol 2:12 BT "jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił."

Będą kapłanami Boga i Chrystusa i królować będą co dokonuje się to w Kościele:

1P 2:9 BT "Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem [Bogu] na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła,"

Pozostali umarli nie ożyli: Umarłymi określa Ewangelia tych , którzy nie posiadają łaski:

Mt 8:22 BT "Lecz Jezus mu odpowiedział: Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!"

Lk 9:60 BT "Odparł mu: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże!"

Natomiast zmartwychwstanie umarłych opisane jest po zakończeniu "Milenium":
Ap 20:11-13 pau "(11) Następnie zobaczyłem duży, biały tron i Tego, który na nim siedzi. Sprzed Jego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znaleziono dla nich miejsca. (12) Ujrzałem też zmarłych: wielkich i małych, którzy stali przed tronem. Otwarto księgi. Otwarto również inną księgę, która jest księgą życia. Zmarli zostali osądzeni zgodnie z tym, co zostało zapisane w tych księgach na podstawie ich czynów. (13) Wówczas morze oddało zmarłych, którzy w nim byli, a także śmierć i kraina umarłych oddały zmarłych, którzy w nich byli. I każdy został osądzony na podstawie swoich czynów."
Sceny Ap 20,4 i Ap 20,11-13 są paralelne.

 

Ap 20:7-13 Sąd Ostateczny

Znakiem czasów ostatecznych będzie pojawienie się fałszywych religii , powszechne odstępstwo , oraz prześladowanie chrześcijan .

Dzięki Boskiej interwencji wrogie siły zostaną pokonane. To wkroczenie Boga w historie godziną odnowienia stworzenia i powszechnego zmartwychwstania sprawiedliwych i niesprawiedliwych ,ponieważ jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć.(Ap 20:14)

Rz 8:19-24 BT "Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych.(20) Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei,(21) że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.(22) Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia.(23) Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując - odkupienia naszego ciała.(24) W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której [spełnienie już się] ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda?"


 

Tysiącletnie Królestwo nie oznacza, jak głoszą niektóre ruchy religijne, jakiegoś doczesnego imperium.

Królestwo to już jest obecne w tajemnicy. Zaczyna się w "chwili" uwięzienia diabła , które dokonało się przez Krzyż : J 12:31 BT "Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony." oraz J 16:11 BT "wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony."

Św. Jan w pierwszym liście stwierdza ,że świat jest w mocy złego ,ale chrześcijanie należą do Boga (1 J 5:19), a Jezus głosi ,że Jego Królestwo nie jest z tego świata :J 18:36. Tysiącletnie Królestwo oznacza więc doczesnego państwa , ale rzeczywistość nadprzyrodzoną .

1J 5:4 BT "Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara."

Miejscem realizacji Królestwa jest więc dusza (serce) człowieka obdarzonego łaską .

J 11:25 BT "Rzekł do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie."

Pierwsze zmartwychwstanie oznacza po pierwsze zbawienie duszy wyznawcy – męczennika , która króluje z Jezusem w Niebie : Ap 6:9-11 BT "A gdy otworzył pieczęć piątą, ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, jakie mieli.(10) I głosem donośnym tak zawołały: Dokądże, Władco święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?(11) I dano każdemu z nich białą szatę, i powiedziano im, by jeszcze krótki czas odpoczęli,["1000 lat"] aż pełną liczbę osiągną także ich współsłudzy oraz bracia, którzy, jak i oni, mają być zabici."(por. Ap 14:13 ) .

Po drugie oznacz również życie łaski : J 17:14 BT "Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata."

Zakończeniem Tysiącletniego Królestwa będzie powrót Jezusa , powszechne zmartwychwstanie dobrych i złych , oraz Sąd. Wydarzenia te nastąpią w "godzinie" powrotu Jezusa : J 5:28-29 BT "Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia."

15 mar 2010

Uświęcenie


  1. Wezwanie do świętości, miara nowego życia jest naśladowanie Boga:
1P 1:15-16 Bp "lecz w całym postępowaniu stańcie się świętymi, tak jak świętym jest Ten, który was powołał.(16) Napisane jest bowiem: 'Świętymi bądźcie, bo Ja jestem Święty!'"

Mt 5:48 Bp "Wy zatem bądźcie tak doskonali, jak doskonałym jest wasz Ojciec w niebie."

  1. Wezwanie to realizuje się w tych, którzy są wszczepieni w Chrystusa, dlatego nazywani są świętymi:
Dz 9:13 Bp "'Panie - odpowiedział Ananiasz - słyszałem od wielu, ile zła ten człowiek wyrządził świętym Twoim w Jerozolimie,"

Rz 15:25 Bp "Teraz natomiast udaję się do Jerozolimy z posługą świętym."

1Kor 1:2 Bp "do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wraz ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, zarówno ich jak i naszego Pana."

Hbr 6:10 Bp "Bóg nie jest bowiem niesprawiedliwy i nie zapomni o dziełach waszej miłości, jaką okazywaliście, gdy ze względu na Niego wspomagaliście i nadal wspomagacie świętych."

Ef 1:1 Bp "Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa, do świętych, którzy są (w Efezie) i do wiernych w Chrystusie Jezusie."

  1. Uświęcenie dokonuje się dzięki Ofierze Jezusa...
Hbr 10:10 Bp "Dzięki tej woli zostaliśmy uświęceni przez ofiarę z ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze złożoną."

Hbr 9:14 Bp "to tym bardziej krew Chrystusa, który potęgą ducha wieczystego złożył w ofierze Bogu samego siebie nieskalanego, oczyści nasze sumienie od uczynków martwych, abyśmy oddawali cześć Bogu żyjącemu."

J 17:19 Bp "I za nich poświęcam siebie, aby i oni byli poświęceni prawdzie."

1Kor 1:30 Bp "Dzięki Niemu jesteście w łączności z Chrystusem Jezusem, który stał się dla nas mądrością od Boga, sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem,"

Ef 5:25-26 Bp "Mężowie, miłujcie (wasze) żony, jak Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie,(26) aby go uświęcić, oczyściwszy przez obmycie wodą, połączone ze słowem,"

2Tes 2:13 Bp "My zaś powinniśmy nieustannie składać Bogu dzięki, umiłowani przez Pana bracia, że Bóg wybrał was pierwszych do zbawienia przez Ducha Świętego i wierność prawdzie."

1Kor 6:11 Bp "Niektórzy z was takimi wprawdzie byli, lecz już zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa Chrystusa i Ducha Boga naszego."

  1. ...i przez Dar Ducha Świętego dajacy nowe życie w sakramentach:
Rz 15:13 Bp "A Bóg, źródło nadziei, niech was napełni wszelką radością i pokojem dzięki wyznawaniu wiary, aby rosła wasza nadzieja dzięki mocy Ducha Świętego."

Rz 15:16 Bp "abym był sługą Jezusa Chrystusa wobec pogan, głosząc ewangelię Bożą, i aby ofiara pogan stała się miła Bogu i uświęcona przez Ducha Świętego."

1Kor 2:13 Bp "Nie głosimy tego słowami wypływającymi z ludzkiej mądrości, lecz słowami, których uczy Duch. Objaśniamy sprawy duchowe ludziom, którzy poddają się działaniu Ducha."

1Kor 12:13 Bp "My wszyscy tworzymy jedno ciało, ponieważ zostaliśmy ochrzczeni w jednym Duchu: zarówno Żydzi, jak i Grecy, niewolnicy, jak i wolni. Wszyscy zostaliśmy też napojeni jednym Duchem."

J 3:5 Bp "Jezus odrzekł: - Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Kto nie narodzi się z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego."

J 20:21-23 Bp "Powiedział im znowu: - Pokój wam! Jak Mnie posłał Ojciec, tak i ja was posyłam.(22) Po tych słowach tchnął na nich i mówi: - Weźcie Ducha Świętego.(23) Komu grzechy odpuścicie, temu są odpuszczone, a komu zatrzymacie, temu są zatrzymane."

  1. przez namaszczenie Duchem Świętym...
1J 2:20 Bp "A wy macie namaszczenie od Świętego i wszyscy posiadacie wiedzę."

1J 2:27 Bp "A namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i dlatego nie ma potrzeby, żeby was ktoś jeszcze pouczał; lecz ponieważ namaszczenie Jego poucza was o wszystkim - a jest ono prawdziwe, a nie kłamliwe - dlatego trwajcie w nim tak, jak was ono pouczyło."

  1. ...dzięki któremu staliśmy się Jego świątynią:
1Kor 6:19-20 Bp "Czyż nie wiecie, że ciała wasze są świątynią Świętego Ducha, który w was przebywa? Otrzymaliście Go od Boga i nie należycie do siebie.(20) Bóg nabył was na własność za wielką cenę. Niech więc ciała wasze chwalą Boga."

Ef 2:20-21 Bp "Zbudowani jesteście na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus.(21) W nim cała budowla zespolona rozrasta się w świętą Panu świątynię,"

1P 2:9 Bp "Wy natomiast jesteście 'plemieniem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem odkupionym'. 'abyście głosili chwalebne dzieła' Tego, który powołał was z ciemności do swojego przedziwnego światła.

  1. Który będzie wewnętrzna zasadą uświęcenia dla wierzących...:
J 7:38-39 Bp "A z wnętrza tego, kto wierzy we Mnie - jak powiedziano w Piśmie - płyną rzeki żywej wody.(39) Mówił to o Duchu, którego mieli otrzymać ci, co w Niego uwierzyli. A Ducha jeszcze nie było, bo Jezus nie był jeszcze uwielbiony."

  1. ...które powinno się wyrażać w nowym zyciu:
Rz 6:19 Bp "Znając słabość waszego ciała, mówię na sposób ludzki: Jak niegdyś wydaliście swe ciało w niewolę nieczystości i bezprawia, pogrążającego was w większe jeszcze bezprawie, tak teraz wydajecie swe ciało w niewolę sprawiedliwości, która przywiedzie was do uświęcenia."

1Tes 4:3 Bp "Bożą wolą jest wasza świętość, wystrzegajcie się rozpusty."

Hbr 12:14 Bp "Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie będzie oglądał Boga."

  1. Chrześcijanie uświęcają się wzajemnie:
1Kor 7:14 Bp "Mąż niewierzący zostaje bowiem uświęcony przez żonę, a żona niewierząca przez brata. Gdyby było inaczej, wasze dzieci byłyby nieczyste, a tymczasem są święte."

12 mar 2010

Istota powołania kapłańskiego

 Radio Watykańskie:
Świat potrzebuje księży będących prorokami wierności Chrystusowi i Kościołowi. Przypomniał o tym Benedykt XVI, spotykając się z uczestnikami kongresu teologicznego pod tytułem „Wierność Chrystusa, wierność kapłana”, zorganizowanego 11 i 12 marca na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim przez Kongregację ds. Duchowieństwa. Bierze w nim udział kilku kardynałów, ponad 50 biskupów i ponad 500 księży.

„W kontekście szerzącej się sekularyzacji, która stopniowo wyklucza Boga ze sfery publicznej i również ze społecznej świadomości, kapłan często wydaje się być «obcy» powszechnemu odczuciu – powiedział Papież. – I dzieje się tak właśnie ze względu na najbardziej podstawowe aspekty jego posługi: że jest on człowiekiem związanym z sacrum, wziętym ze świata, by modlić się za świat, wybranym do tej misji przez Boga, a nie ludzi. Dlatego ważne jest przezwyciężanie niebezpiecznego redukcjonizmu, który w minionych dziesięcioleciach prezentował kapłana niemal jako «pracownika służby socjalnej», co zagraża zdradą samego kapłaństwa Chrystusa. W naszych czasach bardzo potrzebni są księża mówiący światu o Bogu i przedstawiający Bogu świat. Mają być ludźmi nie poddającymi się ulotnym modom kultury, ale zdolnymi żyć autentycznie wolnością, którą dać może tylko pewność przynależności do Boga” – mówił Benedykt XVI.

Papież wskazał, że w swym sposobie myślenia, relacjach z ludźmi, a nawet ubiorze kapłan winien czerpać proroczą moc z tego, czym jest w głębi swej istoty ze względu otrzymany sakrament. Zwrócił uwagę na znaczenie celibatu wyrażającego oddanie całym sercem Bogu i ludziom. Przypomniał, że charyzmat celibatu jest w Kościele łacińskim obowiązkowym wymogiem do kapłaństwa, a również w Kościołach wschodnich ceni się go bardzo wysoko.

„Nasze ograniczenia i słabości winny nas skłaniać, byśmy przeżywali i strzegli z głęboką wiarą dar powołania, którym Chrystus czyni nas uczestnikami swej zbawczej misji – powiedział Benedykt XVI. – Ludzie naszych czasów pragną tylko, byśmy byli do głębi kapłanami i niczym więcej. Wierni świeccy u wielu innych osób znajdą ludzką pomoc, ale tę, którą daje Słowo Boże, tylko u księdza” – dodał Ojciec Święty.