PROROCTWO DANIELA O SIEDEMDZIESIĘCIU TYGODNIACH

Dan 9:24-27 pau "(24) Nad twoim ludem i nad Miastem Świętym ustalono siedemdziesiąt tygodni, by nieprawość doszła do swojego kresu, by grzech opieczętować, by odpokutować występek i zaprowadzić wieczną sprawiedliwość, by opieczętować widzenie i proroka, by namaścić świętego nad świętymi. (25) Uznaj to i zrozum: od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do nadejścia Przywódcy-Pomazańca - siedem tygodni. Sześćdziesiąt dwa tygodnie - i zostanie odbudowany dziedziniec i fosa, choć będą to jeszcze lata ucisku. (26) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zabity - nie za swoje winy. Ludzie księcia, który nadejdzie, zniszczą miasto i świątynię. U jego kresu - wielki zamęt. Aż do końca będzie wojna i jak postanowione - wielkie spustoszenie. (27) Przez niego przymierze stanie się dla wielu nie do udźwignięcia, przez jeden tydzień. W połowie tygodnia zostanie zniesiona ofiara krwawa i pokarmowa. Na skrzydle świątyni znajdzie się odrażająca obrzydliwość, aż niszczyciela dosięgnie ustalony koniec”.

Komentatorzy zgodnie przyjmują, że tygodnie oznaczają w tym tekście okresy siedmioletnie.

Okres ten ma obejmować czas do „oczyszczenia Świątyni”.

Oczyszczenie Świątyni nastąpiło w 164 p.n.e. (Święto Chanuka)

W oparciu o te założenia przedstawiam poniższą interpretacje

70. tygodni = 490 lat: czyli od 654 do 164

Początek siedemdziesięciu tygodni to wydarzenia opisane w2 Krn 33,11nn, a majace miejsce ok. roku 653 p.n.e.

2Krn 33:11-15 pau "(11) Wtedy PAN wysłał przeciwko nim dowódców armii króla asyryjskiego, którzy pojmali Manassesa za pomocą haków, zakuli w spiżowe kajdany i uprowadzili do Babilonii. (12) W niewoli przebłagał on PANA, swego Boga, i ukorzył się przed Bogiem swoich przodków. (13) Modlił się do Niego, a On go usłyszał, wysłuchał jego prośby i pozwolił mu wrócić do Jerozolimy, do swego królestwa. Wtedy Manasses uznał, że PAN jest Bogiem. (14) Po tych wydarzeniach wybudował zewnętrzny mur Miasta Dawidowego, który otaczał Ofel na zachód od Gichonu, w dolinie aż do Bramy Rybnej, a następnie znacznie go podwyższył. Mianował również dowódców wojskowych we wszystkich warownych miastach Judy. (15) Usunął obcych bogów oraz posąg z domu PANA, a także ołtarze zbudowane na wzgórzu domu PANA i w Jerozolimie. Wszystko to wyrzucił z miasta."

Jak widać początek proroctwa zaczyna się oczyszczeniem Świątyni z pogańskich przedmiotów kultu.

Po 7. Tygodniach, czyli w roku 604 (653-49 lat)p.n.e. prorok Jeremiasz wygłasza proroctwo o 70 latach niewoli babilońskiej:

Jer 25:1.11 pau "(1) Słowo skierowane do Jeremiasza przeciw całemu ludowi judzkiemu, w czwartym roku Jojakima, syna Jozjasza, króla Judy. Był to pierwszy rok Nabuchodonozora, króla babilońskiego.

[…](11) Cały ten kraj stanie się ruiną i przedmiotem zgrozy. Narody te będą służyć królowi babilońskiemu przez siedemdziesiąt lat."

Po 62. Tygodniu czyli w 170 p.n.e. (604-434 lata), ma miejsce zabójstwo Arcykapłana Oniasza III, (pomazańca z Dn):

2Mch 4:32-35 pau "(32) Menelaos, sądząc, że jest to odpowiedni moment, ukradł niektóre złote przedmioty ze świątyni i podarował je Andronikowi. Inne udało mu się sprzedać w Tyrze i w okolicznych miastach. (33) Kiedy Oniasz upewnił się co do tych faktów, schronił się w pobliżu Antiochii, w Dafne, które było miejscem azylu, i stamtąd upomniał Menelaosa. (34) Wtedy Menelaos, rozmawiając z Andronikiem na osobności, nakłonił go do zabicia Oniasza. Andronik udał się więc do Oniasza i podstępem chciał zdobyć jego zaufanie. Podał mu nawet prawą rękę i złożył przysięgę. Chociaż Oniasz był ciągle nieufny, Andronik przekonał go do wyjścia z miejsca azylu. Zaraz też zamordował go, nie bacząc na sprawiedliwość. (35) Nie tylko Żydzi, ale wiele innych ludów oburzyło się i zmartwiło z powodu niesprawiedliwości, jaką było zabójstwo tego człowieka."

Po Połowie ostatniego tygodnia czyli w 167 p.n.e. następuje profanacja Świątyni Jerozolimskiej. Zostaje ona przemianowana, przez Antiocha IV na świątynię Zeusa Olimpijskiego. Na miejscu ołtarza postawiony zostaje pomnik pogańskiego bóstwa.

2Mch 6:1-3 pau "(1) Po niedługim czasie król posłał pewnego starego Ateńczyka, aby zmusił Żydów do porzucenia ojczystych praw i niekierowania się prawami Bożymi, (2) oraz do zbezczeszczenia świątyni w Jerozolimie. Mieli ją przeznaczyć dla Zeusa Olimpijskiego, a świątynię na Garizim - dla Zeusa Kseniosa, zgodnie z życzeniem mieszkańców tego miejsca. (3) Natężenie zła stawało się dla wszystkich uciążliwe i nie do zniesienia."

Tego okresu, około trzyletniego, kiedy nie sprawowano w Świątyni liturgii żydowskiej dotyczy proroctwo Daniela o z Dn 8,14:

Dan 8:14 pau "(14) Odpowiedział mu: „Aż do dwóch tysięcy trzystu wieczorów i poranków. Potem świątynia zostanie oczyszczona”."

Okres 2300. Wieczorów i poranków dotyczy 1150 dni kiedy w Świątyni nie składano codziennej ofiary wieczornej i rannej.

Po drugiej połowie ostatniego  tygodnia w roku 164 Świątynia zostaje oczyszczona przez Judę Machabeusza:

2Mch 10:5 pau "(5) W tym samym dniu i miesiącu, w którym świątynia została zbezczeszczona przez cudzoziemców, to jest dwudziestego piątego dnia miesiąca Kislew, dokonano jej oczyszczenia."