Historię zbawienia
w Starym Testamencie można streścić, jako próbę odbudowy Ogrodu Eden.
Po upadku
pierwszych rodziców dalszą degradację ludzkości zakończył potop. Przymierze z
Noem było odnowieniem przymierza z Adamem: Rdz 9:1 pau "(1) Bóg
pobłogosławił więc Noego i jego synów, mówiąc im: „Bądźcie płodni, mnóżcie się
i napełniajcie ziemię."
Jednak ta próba kończy
się fiaskiem. Rozproszenie ludzkości jest jakby potopem, z którego „wyratowany”
został Abraham Rdz 12:1-2 pau "(1) PAN powiedział do Abrama: „Zostaw
twoją ziemię, twój ród i dom twojego ojca, i idź do kraju, który ci wskażę. (2)
Uczynię cię bowiem wielkim narodem. Będę ci błogosławił i uczynię cię sławnym.
Będziesz błogosławieństwem." Gen 12:7 pau "(7) Pewnego dnia PAN
ukazał się Abramowi i powiedział: „Twojemu potomstwu daję ten kraj". Abram
zbudował w tym miejscu ołtarz dla PANA, który mu się ukazał."
Ogrodem Eden ma
być ziemia Kanaan, „kraj mlekiem i miodem” płynący z Świątynią znakiem
obecności Boga.
Jednak niewierności
Izraelitów doprowadziły do zburzenia Świątyni i deportacji ludności.
Częściowy powrót z
niewoli i skromna odbudowa Świątyni nie spełniały do końca oczekiwań
repatriantów. Oczekiwano „złotego wieku”:
Tb 14:5-7 pau "(5) Jednak Bóg znowu zmiłuje się nad
nimi i sprawi, że powrócą do kraju Izraela. I na nowo odbudują dom Boży,
chociaż nie tak, jak pierwszy - dopóki nie wypełni się ustalony czas. Wtedy to
powrócą z wygnania i odbudują Jeruzalem w całej świetności, i zostanie w niej
odbudowany dom Boży, jak to zapowiadali prorocy Izraela. (6) Wtedy wszystkie
narody na ziemi zwrócą się do Boga i prawdziwie będą Mu służyć w bojaźni.
Wszyscy odrzucą swoje bóstwa i tych, którzy ich zwodzili, i w sprawiedliwości
będą wielbić Boga wieków. (7) Wszyscy Izraelici, którzy ocaleją w tych dniach,
bo prawdziwie pamiętali o Bogu, zgromadzą się i pójdą do Jeruzalem. Na wieki
zamieszkają bezpiecznie w ziemi Abrahama, która będzie im dana na nowo. Ci,
którzy prawdziwie miłują Boga, będą się cieszyć, a dopuszczający się grzechu i
niesprawiedliwości znikną z powierzchni ziemi."
Iz 66:18-24 pau "(18) Ale Ja znam ich czyny i myśli!
Przybędę, aby zgromadzić wszystkie narody i języki, a one przyjdą i ujrzą moją
chwałę! (19) Dam im znak i poślę ocalałych spośród nich do narodów: do
Tarszisz, Put, Lud, Meszek, do Rosz, Tubal i Jawan, do wysp dalekich, gdzie
jeszcze nie słyszano o Mnie i nie widziano mojej chwały. Oni będą głosili moją
chwałę wśród narodów (20) i przyprowadzą wszystkich waszych braci spośród
wszystkich narodów jako dar ofiarny dla PANA, na koniach i wozach, w lektykach,
na mułach i wielbłądach na moją świętą górę, do Jeruzalem - mówi PAN - tak jak
Izraelici przynoszą do świątyni PANA dar ofiarny w czystych naczyniach! (21)
Także spośród nich wezmę sobie niektórych na kapłanów i lewitów - mówi PAN.
(22) Bo podobnie jak nowe niebo i nowa ziemia, które Ja stworzę, będą trwały
przede Mną - wyrocznia PANA - tak też będzie trwało wasze potomstwo i wasze
imię! (23) Co miesiąc w święto nowiu i co tydzień w szabat wszyscy ludzie będą
przybywali, aby oddać Mi pokłon - mówi PAN. (24) A gdy będą wychodzić, będą
oglądać zwłoki ludzi, którzy buntowali się przeciwko Mnie. Bo ich robak nie
umrze, a ogień nie zgaśnie. I będą odrazą dla wszelkiego stworzenia."
Jest to jednak
nadal ziemski Raj, w którym ludzie będą się rodzić i umierać, nie oczekiwano
również zmartwychwstania, karą dla grzeszników ma być śmierć cielesna:
Iz 65:20 pau "Nie będzie tam już niemowlęcia,
żyjącego tylko kilka dni, ani też starca, który nie dożyłby sędziwego wieku.
Będzie uchodził za młodzieńca, kto umrze jako stuletni, a kto by nie dożył stu
lat, będzie uchodził za dotkniętego klątwą."
Idea zmartwychwstania
jak i szczęśliwości pośmiertnej pojawią się w okresie Machabejskim. Początkowo
są one niezależne, twórczo połączone zostały w zaraniu nowej ery:
2Mch 7:11 pau "mówiąc odważnie: „Niebo mi je dało,
ale z powodu Jego praw nimi gardzę i mam nadzieję od Niego otrzymać je
ponownie".
Mdr 3:1 bp "Dusze zaś sprawiedliwych są w ręku Boga
i nie dotknie ich żadne cierpienie."
„Czyż nie wiecie,
że ludzie, którzy schodzą ze świata zgodnie z prawem natury i oddają dług
otrzymany od Boga, kiedy dawca pragnie go odebrać, osiągają chwałę wieczną,
domy i rodziny ich mają bezpieczne trwanie, dusze zaś pozostają czyste i
posłuszne i otrzymują najświętsze miejsce w niebie, skąd po upływie wieków znów
wstępują w nieskazitelne ciała? Natomiast dla dusz tych, co w szaleństwie ręce
przeciw samym sobie obracają, przeznaczone jest szczególnie ciemne miejsce w
Hadesie, a Bóg, ich ojciec, karze także potomnych za grzechy przodków” Józef
Flawiusz, „Wojna żydowska”, Księga trzecia VIII, 5, wersety 374, 375
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz