Czego nauczał Sobór Watykański II o jednym Kościele Chrystusowym?

Konstytucja dogmatyczna o Kościele "LUMEN GENTIUM"

n.12 Albowiem dzięki owemu zmysłowi wiary, wzbudzaniu i podtrzymywanemu przez Ducha prawdy, LUD BOŻY POD PRZEWODEM ŚWIĘTEGO URZĘDU NAUCZYCIELSKIEGO - za którym idąc, już nie ludzkie, lecz prawdziwie Boże przyjmuje słowo (por. 1 Tes 2,13) - niezachwianie trwa "przy wierze raz podanej świętym" (por. Jd 3), wnika w nią głębiej z pomocą słusznego osądu i w sposób pełniejszy stosuje ją w życiu.

n.13 Do nowego Ludu Bożego powołani są wszyscy ludzie. Toteż Lud ten, pozostając ciągle jednym i jedynym, winien się rozszerzać na świat cały i przez wszystkie wieki, aby spełnił się zamiar woli Boga, który naturę ludzką stworzył na początku jedną i synów swoich, którzy byli rozproszeni, postanowił w końcu w jedno zgromadzić (por. J 11,52).[...]

To znamię powszechności, które zdobi Lud Boży, jest darem samego Pana, dzięki temu darowi Kościół katolicki skutecznie i ustawicznie dąży do zespolenia z powrotem całej ludzkości wraz ze wszystkimi jej dobrami z Chrystusem - Głową w jedności Ducha Jego.[...]

Stąd też we wspólnocie kościelnej prawomocnie istnieją partykularne Kościoły, korzystające z własnej tradycji, przy czym NIENARUSZONY POZOSTAJE PRYMAT STOLICY PIOTROWEJ, która całemu zgromadzeniu miłości przewodzi, nad prawowitymi odrębnościami sprawuje opiekę, a równocześnie pilnuje, aby odrębności nie szkodziły jedności, lecz raczej jej służyły.

n.14 Do społeczności Kościoła wcieleni są w pełni ci, co mając Ducha Chrystusowego w całości przyjmują przepisy Kościoła i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia i w jego widzialnym organizmie pozostają W ŁĄCZNOŚCI Z CHRYSTUSEM RZĄDZĄCYM KOŚCIOŁEM PRZEZ PAPIEŻA I BISKUPÓW, W ŁĄCZNOŚCI MIANOWICIE POLEGAJĄCEJ NA WIĘZACH WYZNANIA WIARY, SAKRAMENTÓW I ZWIERZCHNICTWA KOŚCIELNEGO ORAZ WSPÓLNOTY (communio).

n.18 Obecny Sobór święty, idąc w ślady pierwszego Soboru Watykańskiego, zgodnie z nim poucza i oświadcza, że Jezus Chrystus, Pasterz wiekuisty, założył Kościół, posławszy Apostołów, tak jak sam został posłany przez Ojca (por. J 20,21), chciał też, aby ich następcy, mianowicie biskupi, byli w Kościele Jego pasterzami aż do skończenia świata. Żeby zaś episkopat był jedyny i niepodzielny, postawił nad innymi Apostołami świętego Piotra i w nim ustanowił trwałą i widzialną zasadę i fundament jedności i wspólnoty (communio). TĘ NAUKĘ O USTANOWIENIU, WIECZNEJ TRWAŁOŚCI, ZNACZENIU I NATURZE ŚWIĘTEGO PRYMATU BISKUPA RZYMSKIEGO I O JEGO NIEOMYLNYM URZĘDZIE NAUCZYCIELSKIM SOBÓR ŚWIĘTY NA NOWO WSZYSTKIM WIERNYM DO WIERZENIA PODAJE, a kontynuując rozpoczęte dzieło, postanawia wszem wobec przedstawić i ogłosić NAUKĘ O BISKUPACH, NASTĘPCACH APOSTOŁÓW, KTÓRZY WRAZ Z NASTĘPCĄ PIOTRA, NAMIESTNIKIEM CHRYSTUSOWYM, I WIDZIALNĄ GŁOWĄ CAŁEGO KOŚCIOŁA, ZARZĄDZAJĄ DOMEM BOGA ŻYWEGO.

n. 22 Albowiem BISKUP RZYMSKI Z RACJI SWEGO URZĘDU, MIANOWICIE URZĘDU ZASTĘPCY CHRYSTUSA I PASTERZA CAŁEGO KOŚCIOŁA, MA PEŁNĄ, NAJWYŻSZĄ I POWSZECHNĄ WŁADZĘ NAD KOŚCIOŁEM I WŁADZĘ TĘ ZAWSZE MA PRAWO WYKONYWAĆ W SPOSÓB NIESKRĘPOWANY. Stan zaś biskupi, który jest następcą Kolegium Apostolskiego w nauczycielstwie i w rządzeniu pasterskim, co więcej, w którym trwa nieprzerwanie ciało apostolskie, stanowi również razem z głową swoją, Biskupem Rzymskim, a nigdy bez niego, podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem, władza ta jednak może być wykonywana nie inaczej jak tylko za zgodą Biskupa Rzymskiego. Jednego tylko Piotra wyznaczył Pan na Opokę i Klucznika Kościoła (por. Mt 16,18-19) i jego tylko ustanowił Pasterzem całej swojej trzody (por. J 21,15 nn), wiadomo zaś, że ów dar związywania i rozwiązywania, dany Piotrowi (por. Mt 16,19) udzielony został także Kolegium apostołów pozostającemu w łączności z Głową swoją (Mt 18,18, 28,16-20). Kolegium to jako złożone z wielu jednostek wyraża rozmaitość i powszechność Ludu Bożego, jako ZAŚ ZGROMADZONE POD JEDNĄ GŁOWĄ WYRAŻA JEDNOŚĆ TRZODY CHRYSTUSOWEJ.

n. 23 Biskup Rzymski, jako następca Piotra, jest trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności zarówno biskupów, jak rzeszy wiernych. Poszczególni zaś biskupi są widzialnym źródłem i fundamentem jedności w swoich partykularnych Kościołach, uformowanych NA WZÓR KOŚCIOŁA POWSZECHNEGO, W KTÓRYM ISTNIEJE I Z KTÓRYCH SIĘ SKŁADA JEDEN I JEDYNY KOŚCIÓŁ KATOLICKI. Toteż poszczególni biskupi reprezentują każdy swój Kościół, WSZYSCY ZAŚ RAZEM Z PAPIEŻEM CAŁY KOŚCIÓŁ, złączeni więzią pokoju, miłości i jedności.


 
Dekret o kościołach wschodnich katolickich "ORIENTALIUM ECCLESIARUM"

n. 2 ŚWIĘTY I KATOLICKI KOŚCIÓŁ, KTÓRY JEST CIAŁEM MISTYCZNYM CHRYSTUSA, składa się z wiernych, organicznie zjednoczonych w Duchu Św. tą samą wiarą, tymi samymi sakramentami i tym samym zwierzchnictwem.


 
Dekret o ekumenizmie "UNITATIS REDINTEGRATIO"

n.2 Celem tedy utwierdzenia tego świętego Kościoła swego po całym świecie aż do skończenia wieków powierzył Kolegium Dwunastu władzę nauczania, rządzenia i uświęcania. Spośród nich wybrał Piotra, na którym po wyznaniu wiary postanowił zbudować Kościół swój, jemu przyobiecał klucze Królestwa niebieskiego, a po oświadczeniu miłości ku sobie zlecił mu umacnianie wszystkich owiec w wierze i pasienie ich w doskonałej jedności, z tym że sam Jezus Chrystus pozostaje na zawsze kamieniem węgielnym i pasterzem dusz naszych.

JEZUS CHRYSTUS CHCE, BY ZA SPRAWĄ DUCHA ŚW. LUD JEGO POMNAŻAŁ SIĘ PRZEZ TO, ŻE APOSTOŁOWIE ORAZ ICH NASTĘPCY, CZYLI BISKUPI Z NASTĘPCĄ PIOTRA NA CZELE, WIERNIE GŁOSZĄC EWANGELIĘ, I PRZEZ UDZIELANIE SAKRAMENTÓW ORAZ PEŁNE MIŁOŚCI RZĄDY. Sam też sprawia, że społeczność jego jednoczy się coraz doskonalej w wyznawaniu jednej wiary, we wspólnym spełnianiu kultu Bożego oraz w braterskiej zgodzie rodziny Bożej.

Tak to Kościół, jedyna trzoda Boża, jako znak podniesiony między narodami, podając Ewangelię pokoju całemu rodzajowi ludzkiemu, pielgrzymuje w nadziei aż do wyznaczonego w górnej ojczyźnie kresu.

n. 3 Pełnię bowiem zbawczych środków osiągnąć MOŻNA JEDYNIE W KATOLICKIM KOŚCIELE CHRYSTUSOWYM, który stanowi powszechną pomoc do zbawienia. WIERZYMY MIANOWICIE, ŻE JEDNEMU KOLEGIUM APOSTOLSKIEMU, KTÓREMU PRZEWODZI PIOTR, POWIERZYŁ PAN WSZYSTKIE DOBRA NOWEGO PRZYMIERZA CELEM UTWORZENIA JEDNEGO CIAŁA CHRYSTUSOWEGO NA ZIEMI, z którym powinni zjednoczyć się całkowicie wszyscy, już w jakiś sposób przynależący do Ludu Bożego.

n. 4 Gdy wierni Kościoła katolickiego czynią to wszystko rozsądnie i wytrwale pod okiem swych pasterzy, wnoszą swój wkład dla dobra sprawiedliwości i prawdy, zgodnej współpracy, ducha braterstwa i zjednoczenia, żeby tą drogą powoli, po przełamaniu przeszkód utrudniających doskonałą więź (communio) kościelną, wszyscy chrześcijanie skupili się w jednym sprawowaniu Eucharystii w jedność jednego i jedynego Kościoła, której Chrystus OD POCZĄTKU UŻYCZYŁ SWEMU KOŚCIOŁOWI,
wierzymy że ta JEDNOŚĆ TRWA NIEUTRACALNIE W KOŚCIELE KATOLICKIM i ufamy, że z dniem każdym wzrasta aż do skończenia wieków.


 
Dekret o pasterskich zadaniach biskupów w Kościele "CHRISTUS DOMINUS"

n. 2 W TYM KOŚCIELE CHRYSTUSOWYM BISKUP RZYMSKI, jako następca Piotra, któremu Chrystus powierzył misję pasienia swych owiec i baranków, cieszy się z ustanowienia Bożego najwyższą, pełną bezpośrednią i powszechną władzą duszpasterską. On też wobec tego - jako pasterz wszystkich wiernych otrzymał posłannictwo, aby dbać o dobro wspólne całego Kościoła i o dobro poszczególnych Kościołów - zajmuje naczelne stanowisko w zwyczajnej władzy nad wszystkimi Kościołami.


 
Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym "DEI VERBUM"

n. 10 Zadanie zaś autentycznej interpretacji słowa Bożego, spisanego czy przekazanego przez Tradycję, powierzone zostało samemu tylko żywemu Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła, który autorytatywnie działa w imieniu Jezusa Chrystusa.


 
Deklaracja o wolności religijnej "DIGNITATIS HUMANAE"

n.14 Z woli bowiem Chrystusa Kościół katolicki jest nauczycielem prawdy i ciąży na nim obowiązek, aby głosił i autentycznie nauczał Prawdy, którą jest Chrystus, a zarazem powagą swoją wyjaśniał i potwierdzał zasady porządku moralnego, wynikające z samej natury ludzkiej.


 
Jak widać z powyższych cytatów ostatni Sobór jednoznacznie identyfikował Kościół Chrystusowy z Kościołem Katolickim. Ta stała prawda wiary zostało potwierdzona po zakończeniu Soboru przez papieża Pawła IV w jego "Credo":

"WIERZYMY, ŻE KOŚCIÓŁ, KTÓRY CHRYSTUS ZAŁOŻYŁ I ZA KTÓRY SIĘ MODLI, JEST NIEWZRUSZENIE JEDEN CO DO WIARY I KULTU ORAZ PRZEZ WSPÓLNY WĘZEŁ ŚWIĘTEJ HIERARCHII. Przebogata różnorodność obrzędów liturgicznych w łonie tegoż Kościoła czy też prawowite zróżnicowanie dziedzictwa teologicznego i duchowego oraz poszczególnych dyscyplin nie tylko nie przeszkadza jego jedności, ale nawet jaśniej ją okazuje. Uznając, iż poza ORGANIZMEM KOŚCIOŁA CHRYSTUSOWEGO znajduje się wiele elementów uświęcenia i prawdy, które jako dobra własne samego Kościoła nakłaniają do jedności katolickiej, a zarazem wierząc w działanie Ducha Świętego, który we wszystkich uczniach Chrystusa wznieca pragnienie owej jedności, mamy nadzieję, że chrześcijanie, którzy nie zażywają jeszcze pełnej wspólnoty jednego Kościoła, zjednoczą się wreszcie kiedyś w jedną owczarnię pod jednym pasterzem."