Tajemnica płócien.

W Ewangelii św. Jana w rozdziale 20. mamy opis jak dwaj uczniowie znaleźli się przy pustym grobie Jezusa w poranek Zmartwychwstania. Ujrzeli tam płótna i chustę. Co ewangelista chciał nam przekazać w tym opisie? Przeanalizujmy zapis Ewangelii.

J 20:5-7 bp "(5) I nachyliwszy się widzi leżące płócienne taśmy. Nie wszedł jednak do środka. (6) Przychodzi też Szymon Piotr, który biegł za nim. I wszedł do grobowca, i widzi leżące płócienne taśmy [οθονια] (7) i chustę [σουδαριον], która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płóciennymi taśmami, ale osobno zwiniętą na innym miejscu."

                σουδαριον – chusta

                οθονια (forma podstawowa: οθονιον) – kawałek płótna, płócienny bandaż

Odnośnie pogrzebu Jezusa mamy:

J 19:40 bp "(40) Wzięli więc ciało Jezusa i owinęli [εδησαν] je płóciennymi taśmami [οθονιοις ]razem z wonnościami, stosownie do żydowskich zwyczajów pogrzebowych."

W Ewangelii Jana mamy jeszcze jeden opis zwyczajów pogrzebowych:

J 11:44 bp "(44) Umarły wyszedł z nogami i rękami powiązanymi [δεδεμενος ] taśmami [κεδεμενος], a twarz jego była owinięta chustą [σουδαριω]. Mówi im Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejść."

                δεδεμενος; εδησαν (forma podstawowa: δεω)- wiązać

                κεδεμενος (f.p.: κειρια)- opaska

Z opisów wynika, że ciało Jezusa owinięto czymś w rodzaju bandaży, a głowę zasłonięto chustą.

Wynika z tego, że Jezus w chwili zmartwychwstania „przeniknął” płótna, bo gdyby zwyczajnie wstał nie mógłby wyplątać się z płócien.