http://www.the614thcs.com/29.1076.0.0.1.0.phtml
| Cytat: |
| W Torze czytamy: "Ale mięsa stworzenia, które jest jeszcze żywe, nie jedzcie" (Bereszit 9:4). Powyższe z Siedmiu Praw Potomków Noego zakazuje spożywania części żyjącego zwierzęcia (w tym krwi – ale nie krwi w ogóle, a jedynie krwi zwierzęcia żyjącego;całkowity zakaz spożywania krwi dotyczy tylko Żydów). Jest to traktowane bardzo dosłownie: zwierzę, którego mięso jemy, musi być martwe. Więcej: zwierzę, którego mięso jemy, musi być martwe już wówczas, gdy od jego ciała zostaje odcięty fragment, który człowiek będzie spożywał Tym, czego spożywanie jest zakazane wszystkim ludziom, a nie tylko Żydom, jest więc ewer min hachaj - czyli "część ciała z żywego zwierzęcia". Ach-basar benafszo damo lo tochelu znaczy dosłownie "mięso, którego krew jest w jego duszy", co oznacza, że zwierzę jest jeszcze żywe, bo jego krew jest wciąż powiązana, połączona z jego duszą. Czyli zakaz nie odnosi się - wbrew częstym, ale fałszywym przekonaniom - wyłącznie do krwi, ale do żywego zwierzęcia (Chullin 102b i Raszi). Jest więc - w życiowym wymiarze - zakazem przejawiania wyjątkowego okrucieństwa wobec zwierząt. |
cytat z http://www.the614thcs.com/40.1125.0.0.1.0.phtml
| Cytat: |
| Zabronione jest jedynie spożywanie krwi. Niekoszerność krwi oznacza, że nie wolno jeść ani jej, ani żadnych produktów i potraw, których krew jest składnikiem. Nie ma to absolutnie nic wspólnego z transfuzją krwi. Wszystkie zasady koszerności (kaszrut) odnoszą się wyłącznie do jedzenia. Księga Kapłańska zawiera takie słowa Boga: "Przestrzegajcie Moich bezwzględnych nakazów i Moich praw, które człowiek będzie wykonywał i będzie żył dzięki nim" (18:5), co rabini interpretowali jako: "Będziesz żył dzięki nim, a nie umierał przez nie" (Joma 85b). Właśnie dlatego wszystkie prawa Tory, wszystkie nakazy i zakazy Boga, z wyjątkiem trzech, ulegają zawieszeniu wówczas, gdy zagrożone jest życie człowieka. Życie jest więc - w judaizmie - ogromną wartością, a ratowanie życia ludzkiego - podstawowym obowiązkiem. Transfuzja krwi nie tylko jest więc dozwolona, ale wręcz nakazana przez żydowskie prawo religijne - wtedy, gdy służy ratowaniu ludzkiego życia (pikkuach nefesz). Natomiast transplantacja organów jest dozwolona, nawet zalecana, ale nie jest nakazana, zwłaszcza gdy pojawia się problem niebezpieczeństwa dla życia dawcy. |
Św. Augustyn, pisząc około roku 397 w polemice z manichejczykami dzieło Contra Faustum, tak oto wyjaśnia cel tego zarządzenia oraz powody, dla których przestało ono obowiązywać: "Apostołowie zarządzili na jakiś czas rzecz, która wydaje mi się łatwa i nieuciążliwa dla tych, którzy ją zachowują, a to ze względu na ów Kamień Węgielny, który buduje na sobie obie części ludzkości (Ef 2,14-22). (...) Obie ściany -- jedna pochodząca z obrzezania, druga z nieobrzezania -- chociaż pogodzone w Kamieniu Węgielnym wyróżniały się przecież pewnymi właściwymi sobie cechami. Kiedy jednak zmieniły się czasy i Kościół do tego stopnia składa się z dawnych pogan, że nie ma w nim Izraelitów według ciała, któryż chrześcijanin będzie unikał jedzenia kwiczoła albo mniejszego ptaka, z którego nie wylano krwi? Albo czyż nie będzie jadł królika tylko dlatego, że zabito go uderzeniem dłonią w kark, bez zadania krwawej rany?" (lib.32 cap.l3; PL 42,504) I powołuje się Augustyn na słowa Pana Jezusa: "Nie to, co wchodzi do ust, czyni człowieka nieczystym, ale co z ust wychodzi" (Mt 15,11).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz