Ga 1:18-19 Bp "A po trzech latach udałem się do Jerozolimy, by poznać Kefasa. Pozostałem u niego przez piętnaście dni.(19) Nikogo z apostołów poza Jakubem, bratem Pana, nie widziałem."
Ga 2:6-10 Bp "Co zaś do tych, którzy cieszą się poważaniem - nie obchodzi mnie, jacy oni kiedyś byli: Bóg nie patrzy na wygląd człowieka - otóż ci, cieszący się poważaniem, żadnych uzupełnień mi nie zlecili.(7) Wręcz przeciwnie: widząc, że powierzono mi głoszenie ewangelii wśród pogan, podobnie jak Piotrowi wśród Żydów -(8) Ten bowiem, który dał Piotrowi moc sprawowania posłannictwa wśród Żydów, dał ją i mnie wśród pogan -(9) i wiedząc o łasce, jako otrzymałem, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali ręce mnie i Barnabie na znak wspólnoty. Myśmy mieli pójść do pogan, oni natomiast do Żydów.(10) Mieliśmy również pamiętać o ubogich, co też skwapliwie czyniłem."
Cytat ten poza podkreśleniem uznania pierwszeństwa Piotra (Ga 1,18; Ga 2,8) wspomina o trzech Apostołach, którym nadano tytuł "filary". Ewangelie kilkakrotnie wspominają o tym, że Piotr, Jan i Jakub (synowie Zebedeusza)zajmowali wyróżnioną pozycję w gronie Dwunastu: miedzy innymi byli światkami Przemienienia. Jakub syn Zebedeusza został ścięty przez Heroda, więc Apostołem który uczestniczył w Soborze Jerozolimskim i z którym spotkał się Paweł przed uwięzieniem por. Dz 21 jest zapewne Jakub syn Alfeusza – postać inna niż wspomniany w Liście do Galatów Jakub brat Pański.
Co oznacza że ci trzej są filarami, najprawdopodobniej oznaczają oni "duchowych ojców" trzech wspólnot chrześcijańskich istniejących w pierwotnym Kościele. Różniące się między sobą strukturą społeczną, podejściem do Prawa Mojżeszowego oraz prezentowaniu wiary w Jezusa.
"Jakub"
"Wspólnota jakubowa" składał się z Żydów przestrzegających Prawo: Dz 21:20 Bp "Gdy usłyszeli te słowa, wielbili Boga i powiedzieli do niego: 'Widzisz, bracie, ile to tysięcy jest nawróconych wśród Żydów, a wszyscy gorliwie przestrzegają Prawa.". Pomimo tego jak to wyraził św. Jakub: Dz 15:19 Bp "Dlatego sądzę, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Pana.". Wspólnota miała silne poczucie odrębności od głównych stronnictw religijnych Izraela tamtych czasów: Mt 16:6 Bp "A Jezus im powiedział: - Strzeżcie się pilnie kwasu faryzeuszów i saduceuszów."; Mt 16:12 Bp "Wtedy zrozumieli, że nie kazał im wystrzegać się kwasu chlebowego, ale nauki faryzeuszów i saduceuszów." i postrzega siebie jako Nowy Lud Boży :Mt 10,1-4).
Mimo zachowywania przepisów rytualnych Prawo identyfikowane jest z Dekalogiem: Jk 2:10-13 Bp "Kto zachowuje całe Prawo, a w jednej rzeczy wykracza, wykracza przeciw całemu (Prawu).(11) Ten bowiem, który powiedział: 'Nie cudzołóż!', powiedział także: 'Nie zabijaj!' Jeśli więc nie dopuszczasz się cudzołóstwa, ale zabijasz, naruszyłeś Prawo.(12) Tak mówcie i tak postępujcie jak ci, którzy mają być sądzeni przez Prawo wolności.(13) Sąd bowiem bez miłosierdzia nad tym, kto nie okazywał miłosierdzia. Miłosierdzie jest ponad sądem." Prawo to nie zostało zniesione ale wypełnione: Mt 5:17 w większej sprawiedliwości: Mt 5:20, polegającej na złotej zasadzie : Mt 7:12 Bp "Wszystko więc, co byście chcieli, aby ludzie dla was czynili, i wy dla nich czyńcie. Bo to jest (istota) Prawa i Proroków.", oraz na pełnieniu woli Ojca: Mt 7:21 Bp "Nie każdy, kto mówi do Mnie: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, ale ten, kto spełnia wolę mego Ojca, który jest w niebie."
Jezus ukazywany jest jako Syn umiłowany: Mt 3,17, posiadającym wszelką władzę na niebie i ziemi Mt 28,18. Jest nowym Mojżeszem, który nauczał ich bowiem jak mający władzę, a nie jak nauczyciele Prawa.(Mt 7,29), oraz Sługą Pana :Mt 12,15nn.
"Piotr i Paweł"
O wspólnej misji tych Apostołów pisałem wcześniej, więc dla określenia "wspólnoty piotrowej" przydatne będą również Listy św. Pawła.
Wspólnota ta składał się z Żydów i pogan: Kol 3:11 Bp "A tam już nie ma Greka ni Żyda, obrzezanego i nie obrzezanego, nie ma barbarzyńcy ni Scyty, niewolnika ani wolnego, lecz wszystkim we wszystkich jest Chrystus."; Ef 2:13-18 Bp "Ale wy (chociaż) kiedyś byliście daleko, teraz jesteście blisko przez łączność z Chrystusem Jezusem i dzięki Jego Krwi.(14) On jest naszym pokojem. On wprowadził jedność w rozdartą ludzkość, ponieważ usunął mur, który ją odgradzał i dzielił. On w swoim ciele(15) pozbawił mocy Prawo (z jego) przepisami i nakazami. Przywrócił pokój, tworząc w swojej osobie z dwóch (nieprzyjaznych) stron jednego nowego człowieka.(16) Obydwie strony, złączywszy w jedno ciało, przez krzyż pojednał z Bogiem i w sobie położył kres wrogości.(17) A przyszedłszy ogłosił ewangelię pokoju wam, będącym daleko, oraz pokój tym, co są blisko.(18) Przez Niego mamy jedni i drudzy dostęp do Ojca w jednym Duchu."
Razem tworzą oni Lud Boży 1P 2:9-10 Bp "Wy natomiast jesteście 'plemieniem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem odkupionym'. 'abyście głosili chwalebne dzieła' Tego, który powołał was z ciemności do swojego przedziwnego światła.(10) Niegdyś byliście 'nie-ludem', teraz zaś jesteście 'ludem Bożym', (niegdyś) byliście 'tymi, co nie doznawali miłosierdzia', teraz zaś jesteście 'tymi, którzy miłosierdzia dostąpili'." ,którego figurom był Lud Boży Starego Przymierza: Flp 3:3 Bp "Bo prawdziwie obrzezani to my jesteśmy, którzy pod wpływem Ducha czcimy Boga i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele."
Jezus Ef 2:15 Bp "pozbawił mocy Prawo (z jego) przepisami i nakazami. Przywrócił pokój, tworząc w swojej osobie z dwóch (nieprzyjaznych) stron jednego nowego człowieka."
Dokonało się to przez Śmierć i Zmartwychwstanie Zbawiciela:
Rz 7:1-6 Bp "Czyż nie wiecie, bracia - mówię do tych, którzy znają Prawo - że Prawo sprawuje władzę nad człowiekiem tak długo, dopóki on żyje?(2) Podobnie zamężna kobieta podlega prawu męża, dopóki on żyje. Skoro mąż umrze, nie wiąże jej prawo męża.(3) Gdyby więc za jego życia należała do innego mężczyzny, nazwano by ją cudzołożnicą. Skoro zaś mąż umrze, uwalnia się ona spod prawa, i należąc do innego mężczyzny, nie popełnia cudzołóstwa.(4) Tak i wy, moi bracia, dzięki ciału Chrystusa umarliście dla Prawa, by stać się własnością innego, Zmartwychwstałego, abyśmy owoc nieśli dla Boga.(5) Gdy bowiem żyliśmy tylko ciałem, podlegaliśmy grzesznym żądzom, istniejącym w nas i podniecanym przez Prawo oraz przynoszącym owoc, który sprowadzał śmierć.(6) Teraz, umarli dla Prawa, które nas wiązało, wolni jesteśmy od niego, tak że jesteśmy sługami, którzy cieszą się nowym duchem a nie starą literą."
Prawo bowiem ukazywało grzech, ale nie miało siły wyzwolić człowieka ze stanu grzechu. Do tego celu potrzebna był moc Ducha Św.:
Rz 8:2-4 Bp "Prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolniło mnie od prawa grzechu i śmierci.(3) Co bowiem było niemożliwe dla Prawa - pozbawionego mocy przez nasze ciało - było możliwe dla Boga. On to, dla zniszczenia grzechu, wysłał swego Syna, który przyjął ciało podobne do naszego, podlegającego grzechowi, i w tym ciele dokonał sądu nad grzechem.(4) W ten sposób nakaz Prawa urzeczywistnił się w nas, którzy nie kierujemy się pragnieniami ciała, lecz nakazami Ducha."
Jezus jest wyznawany jak Pan wszystkich: Dz 10:36 Bp "Posłał więc Bóg słowo synom Izraela, głosząc dobrą nowinę pokoju przez Jezusa Chrystusa - On jest Panem wszystkich."
Rz 10:9 Bp "Jeśli więc uroczyście wyznasz ustami swymi, że Jezus jest Panem, i sercem swoim uwierzysz, że Bóg spowodował Jego zmartwychwstanie, otrzymasz zbawienie."
Jego Panowanie nierozerwalnie połączone jest z Misterium Paschalnym, które w przepowiadaniu zajmuje centralne miejsce:
Dz 2:36 Bp "Niech więc nikt w Izraelu nie ma żadnej wątpliwości, że Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem'."
Flp 2:6-11 Bp "On to, istniejąc w naturze Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby być na równi z Bogiem,(7) lecz sam siebie poniżył, przyjąwszy naturę sługi. Stał się podobny do ludzi i w zewnętrznej postaci uznany za człowieka.(8) Uniżył samego siebie, stał się posłuszny aż do śmierci i to śmierci krzyżowej.(9) Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko i darował Mu imię, które jest ponad wszelkie imię,(10) aby na imię Jezusa zginało się każde kolano w niebie, na ziemi i pod ziemią,(11) i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca."
"Jan"
Wiele wskazuje na to, że św. Jan pochodził z rodu kapłańskiego por. J Ratzinger "Jezus z Nazaretu".
Wspólnota janowa obejmowała Żydów także pochodzących z wyższych klas społecznych:
J 12:42 Bp "A jednak i wielu z przełożonych uwierzyło w Niego, ale z obawy przed faryzeuszami nie wyznawali tego, aby ich nie wyłączono z synagogi."
J 19:38 Bp "Potem Józef z Arymatei - który był uczniem Jezusa, ale ukrytym z obawy przed Judejczykami - poprosił Piłata, żeby mógł zabrać ciało Jezusa. Piłat się zgodził. Przyszedł więc i zabrał Jego ciało." J 19:39 Bp "Przybył też Nikodem, który niegdyś przyszedł do Jezusa w nocy. Przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem."
Szybko rozszerzyła się na pogan por Listy do siedmiu Kościołów w Apokalipsie.
J 1:17 Bp "Prawo zostało przekazane przez Mojżesza, łaskę zaś i prawdę otrzymaliśmy przez Jezusa Chrystusa.". Takie podejście wiązało się z odrzuceniem kultu świątynnego i synagogalnego : J 4:21-24 Bp "Mówi jej Jezus: - Wierz mi, kobieto, że już nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu.(22) Wy czcicie to, czego nie znacie, my zaś czcimy to, co znamy, bo zbawienie jest od Judejczyków.(23) Ale nadchodzi godzina, w właściwie już nadeszła, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w sposób prawdziwie duchowy. Bo i Ojciec szuka takich właśnie czcicieli.(24) Bóg jest duchem i Jego czciciele powinni oddawać Mu cześć w sposób prawdziwie duchowy.".
Przykazaniem wspólnoty stało się Nowe Przykazanie: J 13:34 Bp "Daje wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali. Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem.", ponieważ : 1J 4:8 Bp "Kto nie miłuje, nie poznał Boga, ponieważ Bóg jest miłością."
Radykalnie wyznawano Boskość Jezusa: J 20:28 Bp "A Tomasz Mu odpowiedział: - Pan mój i Bóg mój!" oraz Jego ontologiczna jedność z Ojcem: J 10:30 Bp "Ja i Ojciec jedno jesteśmy!" i to do tego stopnia, że: J 14:9 Bp "Kto Mnie widzi, widzi też Ojca. Jak ty możesz mówić: Pokaż nam Ojca?"; 14:10 Bp "Czy nie wierzysz, że ja jestem w Ojcu i że Ojciec jest we Mnie? To, co wam mówię, nie mówię od siebie. Ojciec, który mieszka we Mnie, dokonuje swoich dzieł."
Wierzyć w Ojca oznaczało wierzyć w Syna: J 14:1 Bp "Niech serce wasze się nie trwoży. Wierzcie w Boga - i we Mnie wierzcie!" bo na tym polegało: J 17:3 Bp "... życie wieczne: poznać Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.".
Centralnym punktem katechezy była tajemnica Wcielenia: J 1:1-3 Bp "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.(2) Ono było na początku u Boga.(3) Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało."; J 1:9-12 Bp "Światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat.(10) Była na świecie i świat stał się przez Nią, a świat Jej nie poznał.(11) Przyszła do swoich, a swoi Jej nie przyjęli.(12) Tym zaś, którzy Ją przyjęli, którzy uwierzyli w Jej imię, dała moc, aby się stali dziećmi Bożymi."
1J 1:1-2 Bp "Piszemy wam o Słowie życia, o tym, które było od początku, któreśmy słyszeli i widzieli na własne oczy, w któreśmy się wpatrywali i którego dotykały nasze dłonie. -(2) Życie to objawiło się, a my widzieliśmy je i dlatego dajemy świadectwo i głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam się objawiło. -"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz