TEOLOGIA KATOLICKA:
Sobór Trydencki: (VI sesja)
Usprawiedliwienie nie jest prostym odpuszczeniem grzechów, lecz także uświeceniem i odnowieniem wewnętrznego człowieka przez dobrowolne przyjecie darów i łaski. Dzięki temu człowiek staje się z niesprawiedliwego sprawiedliwym, z nieprzyjaciele przyjacielem, aby stać się zgodnie z nadzieja dziedzicem żywota wiecznego.[...] Kiedy Bóg nam tej sprawiedliwości udziela odnawiamy się najgłębiej duchowo, otrzymując każdy swoja sprawiedliwość według miary, w jakiej Duch Św. udziela każdemu jak chce, i według własnej dyspozycji i współpracy.
Można być sprawiedliwym tylko przez uczestnictwo w zasługach męki Pana, ale ten udział następuje dopiero wówczas, kiedy Duch Św. wlewa miłość w serca. Dlatego też w chwili usprawiedliwienia człowiek otrzymuje razem z odpuszczeniem grzechów dary wlane tj. wiarę, nadzieję i miłość. Wiara bowiem sama , bez nadziei i miłości ani nas nie łączy w sposób doskonały z Chrystusem, ani tez nie czyni nas żywymi członkami Jego Ciała.
Katechizm Kościoła Katolickiego:
1990 Usprawiedliwienie uwalnia człowieka od grzechu sprzeciwiającego się miłości Bożej i oczyszcza jego serce. Usprawiedliwienie jest wynikiem inicjatywy miłosierdzia Bożego, które ofiaruje przebaczenie. Jedna człowieka z Bogiem. Wyzwala z niewoli grzechu i uzdrawia.
1991 Usprawiedliwienie jest równocześnie przyjęciem sprawiedliwości Bożej przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Sprawiedliwość oznacza tu prawość miłości Bożej. Wraz z usprawiedliwieniem zostają rozlane w naszych sercach wiara, nadzieja i miłość; zostaje nam udzielone posłuszeństwo woli Bożej
1996 Nasze usprawiedliwienie pochodzi z łaski Bożej. Łaska jest przychylnością, darmową pomocą Boga, byśmy odpowiedzieli na Jego wezwanie: stali się dziećmi Bożymi , przybranymi synami , uczestnikami natury Bożej i życia wiecznego .
1999 Łaska Chrystusa jest darem darmo danym, przez który Bóg obdarza nas swoim życiem wlanym przez Ducha Świętego do naszej duszy, by ją uleczyć z grzechu i uświęcić. Jest to łaska uświęcająca lub przebóstwiająca, otrzymana na chrzcie. Jest ona w nas źródłem dzieła uświęcenia
TEOLOGIA PRAWOSŁAWNA:
Przebóstwienie to kluczowa kategoria teologii prawosławnej, zakładająca możliwość zjednoczenia się człowieka z Bogiem już tu i teraz, w myśli słów św. Atanazego: "Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek mógł stać się Bogiem." Droga zaproponowana przez Boga Adamowi (w której realizacji przeszkodził grzech) została przez Chrystusa otwarta dzięki przełamaniu grzechu i śmierci. Mikołaj Kabasilas (XIVw) tak o tym pisał: "Ludziom oddzielonym od Boga potrójna barierą: Natury, grzechu i śmierci, Pan pozwolił, by posiadali Go w pełni i zjednoczyli się z Nim bezpośrednio dzięki temu, że usunął jedna po drugiej wszystkie przeszkody: barierę natury przez Wcielenie; barierę grzechu przez swoja Śmierć; przeszkodę śmierci przez Zmartwychwstanie."
W myśli prawosławnej uzyskanie stanu przebóstwienia, a co za tym idzie zbawienia służą dwie drogi: udział w życiu sakramentalnym i liturgicznym Kościoła, oraz droga ascezy-kontemplacji (hezychazm)
( E. Przybył "Prawosławie")
TEOLOGIA PROTESTANCKA:
Według Lutra Bóg przyodziewa człowieka sprawiedliwością Chrystusa, lecz zasadniczy grzech pozostaje. Tyle człowiekowi zostało dane, że grzech nie jest mu poczytywany za coś złego.
"Każdy z nas może więc owinąć się cudownym płaszczem Jezusowej sprawiedliwości. Sprawiedliwość ta nie jest jednak naszą sprawiedliwością, jest to sprawiedliwość, której Bóg nie znalazł w nas, gdyż my jesteśmy z natury bezbożni. Bóg znalazł sprawiedliwość w Jezusie i pozwala nam ją sobie przyswoić przez wiarę. Jest to zewnętrzna w stosunku do nas, obca sprawiedliwość (łac. aliena iustitia), nam darowana z łaski, a przyjmowana wyłącznie przez samą tylko wiarę (łac. sola fide) (Flp 3:9)
Po pierwsze więc okazuje się, że usprawiedliwienie jest zawsze usprawiedliwieniem bezbożnych (łac. iustificatio impii), po drugie zaś, że w jego ramach sprawiedliwość jest nam przypisana, zaliczona, że jesteśmy uznani za sprawiedliwych nie posiadając własnej, wewnętrznej sprawiedliwości.
Jesteśmy więc jednocześnie grzesznikami (z racji naszej natury) i sprawiedliwymi (z racji uznania nas za takich) - co po łacinie brzmi: simul iustus et peccator.
Boży akt zbawienia, którego elementem jest i usprawiedliwienie, powoduje w chrześcijaninie realną, choć stopniową zmianę. Inaczej być nie może. Nie można bowiem twierdzić - jak chciał Sobór Trydencki - że człowiek usprawiedliwiony już jest całkowicie wewnętrznie sprawiedliwy. Toż twierdzeniu temu przeczą fakty! Każdy z ludzi, nawet wzbudzający największy respekt katolicki święty, pozostaje grzesznikiem, a więc nie można go nazwać sprawiedliwym - jeżeli to słowo ma cokolwiek znaczyć! Stąd zgodnie z Biblią wierzymy, że jesteśmy uznani za sprawiedliwych ze względu na Jezusa, takimi w sobie samych nie będąc
(Tadeusz J. Zieliński: "Usprawiedliwieni z wiary. Kazanie o prawdzie, od której zależy być albo nie być biblijnego chrześcijaństwa.")
[ Dwudziestowieczny katolicki teolog Karl Adam streścił istotę luterańskiego pojmowania usprawiedliwienia jednym zdaniem: "złoty całun nałożony na zwłoki"]
PISMO ŚWIĘTE
1. Skutek łaski
Stary Testament
Iz 1,18 bp (18) - Chodźcie, rozsądźmy - mówi Jahwe. Choć grzechy wasze są niby szkarłat, jednak jak śnieg wybieleją; choć są jak purpura czerwone, jak wełna staną się [białe].
Ez 36,25-26 bp (25) Wyleję na was czystą wodę i będziecie czyści. Oczyszczę was ze wszystkich waszych nieczystości i ze wszystkich waszych bożków. (26) Dam wam nowe serce i nowego ducha złożę w wasze wnętrze. Wyjmę serce kamienne z waszego ciała, a dam wam serce cielesne.
Jr 31,33 bp (33) Natomiast to będzie Przymierze, jakie zawrę z Domem Izraela po dniach owych - głosi Jahwe: Złożę Prawo moje w ich wnętrzu i wypiszę je w ich sercu! I będę im Bogiem, a oni będą mi ludem!
Prorocy zapowiadali radykalne i wewnętrzne przemienienie człowieka.
Ewangelia wg św. Jana
J 1:12 Bp "Tym zaś, którzy Ją przyjęli, którzy uwierzyli w Jej imię, dała moc, aby się stali dziećmi Bożymi."
: J 4:14 Bp "Kto zaś napije się tej wody, którą Ja mu dam, nigdy już nie zazna pragnienia. Ale woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej ku życiu wiecznemu."
: J 14:23 Bp "A Jezus mu odpowiedział: - Jeśli kto Mnie miłuje, będzie przestrzegał mojej nauki. A Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego i będziemy mieszkać u niego."
J 15:4-5 Bp "Pozostańcie złączeni ze Mną, a Ja z wami. Jak latorośl sama nie może przynosić owocu, jeśli nie jest złączona z winnym krzewem, tak i wy (nie możecie przynosić owocu), jeśli nie jesteście ze Mną złączeni.(5) Ja jestem krzewem winnym, a wy latoroślami. Kto pozostaje we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi wiele owocu. Beze Mnie nic nie możecie uczynić."
Łaska dała moc aby stać się dzieckiem Boga, nie jest to tylko zewnętrzny akt adopcji ale wewnętrzne przemienienie, która polega na zamieszkaniu Ojca i Syna w tym kto przyjmuje naukę Jezusa. Dzięki tej jedności z Bogiem człowiek może przynosić owoce dobrych czynów.
Pierwszy List św. Jana
1J 2:5-6 Bp "Kto zaś zachowuje Jego słowo, w tym miłość Boga jest naprawdę doskonała. Po tym również poznajemy, że jesteśmy w Nim.(6) Kto mówi, że w Nim trwa, ten powinien tak postępować, jak On postępował."
1J 3:1 Bp "Patrzcie, jak wielką miłością obdarzył nas Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i jesteśmy (nimi). A świat dlatego nas nie zna, ponieważ i Jego nie poznał."
1J 3:10 Bp "Po tym można rozpoznać dzieci Boże i dzieci diabła: każdy, kto nie postępuje sprawiedliwie i nie miłuje brata swego, ten nie pochodzi od Boga."
1J 3:14 Bp "My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci; a kto nie miłuje, ten trwa w śmierci."
1J 3:24 Bp "Kto wypełnia Jego przykazania, ten trwa w Bogu, a Bóg w nim; a że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał."
Miłość Ojca sprawiła ,że jesteśmy Jego dziećmi, wyrwała nas ze śmierci duchowej. Trwamy w Nim a On w nas. Zostaliśmy obdarowaniu Duchem Św.
Drugi List św. Piotra
2P 1:3-4 Bp "Jego Boska moc darowała nam wszystko, co do życia i pobożności należy, przez poznanie Tego, który powołał nas mocą własnej swej chwały i godności.(4) Dzięki nim dane nam zostały cenne i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Bożej natury, uchroniwszy się od zepsucia, jakie w świecie szerzy pożądliwość."
Synostwo Boże udzielone ludziom jest uczestnictwem w naturze Boga.
Listy św. Pawła
Rz 3:22-25 Bp "A sprawiedliwość Boża spełnia się we wszystkich wierzących dzięki przyjęciu wiary w Jezusa Chrystusa. Nie ma bowiem różnicy:(23) wszyscy zgrzeszyli i utracili chwałę Boga,(24) darmo natomiast dostąpili usprawiedliwienia dzięki Jego darowi, dzięki odkupieniu dokonanemu przez Chrystusa Jezusa.(25) Jego to Bóg ustanowił ofiarą przebłagalną przez wiarę i przelanie Jego krwi, chcąc okazać w ten sposób swoją sprawiedliwość, dzięki której odpuszcza dawniej popełnione grzechy."
Rz 5:1 Bp "Doznając usprawiedliwienia wypływającego z wiary, cieszymy się pokojem, który otrzymaliśmy od Boga przez Pana naszego Jezusa Chrystusa."
Rz 5:10-11 Bp "Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem dzięki śmierci Jego Syna, to tym bardziej dostąpimy zbawienia dzięki Jego życiu, gdy jesteśmy z nim pojednani.(11) I nie tylko to. Chlubimy się też w Bogu dzięki Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie z Bogiem."
Rz 5:18-19 Bp "A więc jak wskutek przestępstwa jednego człowieka spadło potępienie na wszystkich ludzi, tak też dzięki sprawiedliwemu postępowaniu jednego Człowieka na wszystkich ludzi zstąpiła sprawiedliwość, która napełnia życiem.(19) Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak dzięki posłuszeństwu Jednego wielu stało się sprawiedliwymi."
Rz 6:2 Bp "Na pewno nie! Jakżeż my wszyscy, którzy umarliśmy dla grzechu, mielibyśmy jeszcze żyć w nim?"
Tak samo jak grzech Adama wprowadził człowieka w stan wewnętrznego zepsucia, tak samo Ofiara Jezusa stała się przyczyna wewnętrznej sprawiedliwości. Dzięki Ofierze Przebłagalnej grzech został odpuszczony, zostaliśmy pojednani z Bogiem i cieszymy się pokojem.
Rz 6:5-6 Bp "Jeśli bowiem jak szczep zrośliśmy się z podobieństwem Jego śmierci, to tak samo zrośniemy się z Jego zmartwychwstaniem.(6) Wiemy o tym, że stary nasz człowiek został z Nim współukrzyżowany, aby zniszczyć ciało, które było własnością grzechu, i abyśmy nie byli w niewoli grzechu."
Rz 6:13 Bp "Nie czyńcie również ze swego ciała broni dla nieprawości grzechu, lecz jako zmartwychwstali poświęćcie się Bogu, a wasze ciało niech będzie bronią sprawiedliwości Bożej."
Rz 6:18-19 Bp "Uwolnieni od grzechu staliście się niewolnikami sprawiedliwości.(19) Znając słabość waszego ciała, mówię na sposób ludzki: Jak niegdyś wydaliście swe ciało w niewolę nieczystości i bezprawia, pogrążającego was w większe jeszcze bezprawie, tak teraz wydajecie swe ciało w niewolę sprawiedliwości, która przywiedzie was do uświęcenia."
Nie tylko dusza została przemieniona. W godności dzieci Bożych uczestniczy także ciało, które stało się niewolnikiem i bronią sprawiedliwości Bożej. Stary człowiek (ciało będące własnością grzechu) został zniszczony przez współukrzyżowanie.
Rz 6:22 Bp "Obecnie jednak uwolnieni od grzechu staliście się sługami Boga i zbieracie owoce, które wiodą was ku świętości, a końcem ich jest życie wieczne."
Rz 12:1-2 Bp "Nawołuję więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście oddali się Bogu na ofiarę żywą, świętą i przyjemną - będzie to wasza duchowa służba.(2) Nie ulegajcie też obyczajom tego świata, lecz przemieniajcie się, odnawiając waszego ducha, abyście umieli rozpoznać, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe Bogu i doskonałe."
Otrzymane usprawiedliwienie daje mam możliwość owocnej służby Bożej.
Ga 2:19-20 Bp "Ja bowiem właśnie dzięki Prawu umarłem dla Prawa, abym żył dla Boga. Z Chrystusem jestem współukrzyżowany.(20) Już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Żyję teraz na ziemi, żyję w wierze Syna Bożego, który mnie umiłował i ofiarował się za mnie."
Ga 5:1 Bp "Chrystus wyprowadził nas z niewoli na wolność. Trwajcie więc w niej i nie pozwólcie ponownie nałożyć sobie jarzma niewoli."
Ga 5:22-25 Bp "Owoc zaś wywodzący się z ducha to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność,(23) łagodność, opanowanie. Dla tych, którzy to wszystko czynią, Prawo nie istnieje.(24) Ci zaś, którzy stanowią jedność z Chrystusem Jezusem, ukrzyżowali ciało razem z namiętnościami i pożądaniami.(25) Jeśli żyjemy dzięki Duchowi, postępujemy również zgodnie ze wskazaniami Ducha."
Dzięki łasce żyjemy dzięki Duchowi. Chociaż chrześcijanin żyje jeszcze na ziemi jego życie jest życiem Jezusa w nim. Człowiek został wyprowadzony z niewoli aby przynosić duchowe owoce.
Ef 1:4-8 Bp "W Nim wybrał nas przed stworzeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani w Jego obecności, w miłości.(5) Przeznaczył nas za przyczyną Jezusa Chrystusa - zgodnie z postanowieniem swojej woli - dla siebie, do synostwa Bożego,(6) dla ukazania wspaniałości swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.(7) W Nim, przez Jego Krew, mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów stosownie do bogactwa Jego łaski,(8) której szczodrze nam udzielił wraz z pełnią mądrości i zrozumienia."
Ef 1:13-14 Bp "Dzięki Niemu i wy, usłyszawszy naukę o prawdzie, radosną nowinę o waszym zbawieniu, przyjęliście wiarę i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego - Obietnicy.(14) On jest zadatkiem naszego dziedzictwa i przygotowuje odkupienie (ludu), który (Bóg) nabył sobie na własność, na chwałę swojego majestatu."
Ef 2:4-6 Bp "lecz Bóg w ogromie miłosierdzia i swojej wielkiej miłości, jaką nas umiłował, przywrócił nam życie(5) razem z Chrystusem, chociaż przez grzechy byliśmy pogrążeni w śmierci. Wasze zbawienie z łaski zostało dokonane.(6) Wskrzesił nas z martwych w Chrystusie Jezusie i razem (z Nim) umieścił w niebie."
Ef 5:8 Bp "Wprawdzie niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu. Postępujecie więc jak dzieci światłości."
Razem z Chrystusem zostaliśmy przywróceni do życia, które odebrał nam grzech, z ciemności przemienieni zostaliśmy w światłość . Staliśmy się święci i nieskalani oraz naznaczeni pieczęcią Ducha do synostwa Bożego.
1Kor 6:11 Bp "Niektórzy z was takimi wprawdzie byli, lecz już zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa Chrystusa i Ducha Boga naszego."
1Kor 6:19 Bp "Czyż nie wiecie, że ciała wasze są świątynią Świętego Ducha, który w was przebywa? Otrzymaliście Go od Boga i nie należycie do siebie."
2Kor 4:6 Bp "Albowiem Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysło światło, sam rozjaśnił nasze serca światłością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa."
2Kor 5:17 Bp "Kto jest w łączności z Chrystusem, ten staje się nowym stworzeniem. Stare przeminęło, a powstało nowe."
Uświęceni i obmyci staliśmy się nowym stworzeniem, którego serce zostało rozjaśnione światłością Ducha Św., którego staliśmy się świątynią.
2 łaska a sakramenty
Dz 2:38 Bp "A Piotr do nich: 'Starajcie się o wewnętrzną przemianę i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa dla odpuszczenia grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego."
Mt 26:28 Bp "To jest bowiem moja krew przymierza, która będzie wylana za wielu na odpuszczenie grzechów."
J 20:23 Bp "Komu grzechy odpuścicie, temu są odpuszczone, a komu zatrzymacie, temu są zatrzymane."
Jk 5:15 Bp "A modlitwa (płynąca z) wiary zbawi dotkniętego słabością i Pan mu ulży, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone."
Jezus ustanowił sakramenty przez które grzechy zostają odpuszczone, a co za tym idzie dające nowe życie łaski.
3."Przyobleczeni" w Chrystusa
Ga 3:27 Bp "Wy bowiem, którzyście przez chrzest zanurzyli się w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa."
Ef 4:24 Bp "przyoblec się w nowego człowieka, stworzonego na obraz Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości."
Symbol nowej szaty nie oznacza zewnętrznej sprawiedliwości ale stan wewnętrznej przemiany. Tak jak w przypowieści o synu marnotrawnym, który po powrocie do ojca zostaje odziany nowymi szatami. Ojciec tak to wyjaśnia:
Lk 15:32 Bp "A trzeba się cieszyć i radować, bo ten twój brat umarł, a ożył, zginął, ale się odnalazł."
4. Człowiek bez łaski
Rz 7:7-22 Bp "Cóż więc powiemy? Czy Prawo jest grzechem? Na pewno nie! Ale prawdą jest, że grzech poznałem tylko dzięki Prawu. Nie znałbym bowiem namiętności, gdyby mi Prawo nie powiedziało: 'Nie będziesz pożądał'.(8) Grzech więc doznał podniety i wskutek przykazania wzbudził we mnie wszelkiego rodzaju namiętności. Poza Prawem bowiem grzech umiera.(9) Niegdyś żyłem poza Prawem. Skoro zaś pojawiło się przykazanie, ożył grzech,(10) a ja umarłem. Okazało się, że przykazanie, które miało prowadzić do życia, poprowadziło mnie do śmierci.(11) Grzech bowiem, który doznał podniety i wskutek przykazania zwiódł mnie, wskutek niego też mnie uśmiercił.(12) Święte jest zatem Prawo, święte także, sprawiedliwe i dobre jest przykazanie.(13) Czyż więc to, co dobre, stało się dla mnie śmiercią? Na pewno nie! To grzech, by się ujawnić jako grzech, z pomocą dobra zadał mi śmierć, a z pomocą przykazania jeszcze pełniej ujawnił swą grzeszność!(14) Wiemy, że Prawo jest duchowe, ja natomiast jestem cielesny i podlegam grzechowi.(15) Nie umiem bowiem pojąć tego, co czynię. Nie czynię tego, co chcę, lecz to czynię, czego nienawidzę.(16) Jeśli zaś czynię to, czego nie chcę, przyznaję Prawu, że jest ono dobre.(17) Dlatego już nie ja to czynię, lecz grzech, który we mnie przebywa.(18) Wiem, że nie mieszka we mnie - to znaczy w moim ciele - dobro. Chęć bowiem dobrego czynu szybko zjawia się we mnie, wykonanie jednak - nie.(19) Bo nie czynię dobra, którego chcę, lecz popełniam zło, którego nie chcę.(20) Jeśli zaś czynię to, czego nie chcę, nie ja to wykonuję, lecz grzech, który we mnie przebywa.(21) Wyraźnie więc doświadczam, że we mnie, który chcę czynić dobro, przebywa zło.(22) Zgadzam się bowiem z Prawem Boga, lecz dzieje się to wbrew temu wszystkiemu, co jest we mnie."
Tekst ten ukazuje bezsilnośc samej tylko woli jaki i Prawa w usprawiedliwieniu. Nie naucza jak tego chca protestanci, że grzech nadal przebywa w usprawiedliwionych. Bład ich rozumowania widać jeślu uwzględni się dalsza cześć Listu:
Rz 8:3-8 Bp "Co bowiem było niemożliwe dla Prawa - pozbawionego mocy przez nasze ciało - było możliwe dla Boga. On to, dla zniszczenia grzechu, wysłał swego Syna, który przyjął ciało podobne do naszego, podlegającego grzechowi, i w tym ciele dokonał sądu nad grzechem.(4) W ten sposób nakaz Prawa urzeczywistnił się w nas, którzy nie kierujemy się pragnieniami ciała, lecz nakazami Ducha.(5) Ci bowiem, którzy kierują się pragnieniami ciała, pożądają dóbr cielesnych, ci zaś, którzy kierują się nakazami Ducha, pożądają dóbr duchowych.(6) Pożądanie wypływające z ciała sprowadza śmierć, pożądanie zaś z Ducha daje życie i pokój.(7) Dzieje się tak dlatego, że pożądanie z ciała jest wrogiem Boga, ponieważ nie poddaje się Prawu Bożemu - bo też nie może tego uczynić.(8) Ci, którzy kierują się pożądaniami ciała, nie mogą podobać się Bogu."
Jezus zniszczył grzech, w człowieku pozostała jednak pożądliwość, która jeśli kieruje postępowaniem człowieka czyni go grzesznikiem. Natomiast gdy człowiek kieruje się Duchem podoba się Bogu.
Św. Jan precyzuje:
1J 2:16-17 Bp "Albowiem wszystko, co jest na świcie: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i chełpienie się bogactwem - nie pochodzi od Ojca, lecz ze świata.(17) A świat przemija wraz ze swą pożądliwością; kto zaś spełnia wolę Boga, ten trwa na wieki."
Jako podsumowanie niech posłuży myśl św. Jana od Krzyża, który przyrównuje łaskę do ognia, który przemienia w siebie to czego się dotknie: "Tym płomienie miłości jest Duch Św., dusza czuje go w sobie nie tylko jako ogień, który ja ogarną i przemienił w miłość. lecz również jako ogień, który płonie w niej samej i czyni ją płomieniem miłości."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz