Argumenty broniące natchnionego charakteru Ksiąg deuterokanonicznych

Księgi deuterokanoniczne (wtórnokanonicze) to te co do których w pierwszych wiekach chrześcijaństwa toczyły się dyskusje o ich natchnionym charakterze. Ostatecznie Kościół uznał je za takie już V w (Sobór trydencki dogmatycznie potwierdził tylko ich status).

Do Ksiąg ST wtórnokanonicznych zaliczamy:

* 1 Księga Machabejska (1 Mch);

* 2 Księga Machabejska (2 Mch);

* Księga Mądrości (Mdr);

* Mądrość Syracha (Eklezjastyk) (Syr);

* Księga Tobiasza (Tb);

* Księga Judyty (Jdt);

* Księga Barucha (Bar).

Fragmenty uznawane za deuterokanoniczne:

* z księgi Daniela: modlitwa Azariasza (Dn 3,34-90) i dwa ostatnie rozdziały (Dn 13-14);

* fragmenty Księgi Estery w języku greckim

Luter, a z nim inni reformatorzy zakwestionował natchniony charakter niektórych pism ST oraz NT. Niestety reformator nie podał jakimi kryteriami się kierował, z dwoma wyjątkami: 2 Mch odrzucał ponieważ potwierdzała wiarę w istnienie czyśćca i w wstawiennictwo świętych, List św. Jakuba nie odpowiadał mu ponieważ jawnie sprzeciwiła się jego doktrynie o zbawieniu przez samą wiarę. Obecnie denominacje wyrosłe z reformacji przyjmują wszystkie 27 ksiąg NT natomiast odzrzucaja wtórnokanoniczne księgi ST.

Dalszej częśc postaramy się odeprzeć zarzuty wysuwane pod adresem tych 7 ksiąg:


 
1.Kięgie te nie są cytowane w NT

Wielu innych ksiąg ST też nie znajdziemy cytowanych w NT (Est, Koh, Ezd, Ne, Ab, Na, So, Rt, Pnp, a mimo to znajdują się w biblii protestanckiej.

2. Ksiąg tych nie zawiera Biblia Hebrajska.

Kanon palestyński (TANAK) ustalił się dopiero w II w n.e., do tego księgi takie jak Tobiasza czy Syracydesa były czytane przez Żydów Palestyńskich , potwierdzają to wykopaliska z Masady , gdzie wspomniane księgi (zwoje) znaleziono wraz z innymi pismami ST.

Rabini ustalający skład BH ni mieli też jakiegoś szczególnego chryzmatu, ponieważ nie rozpoznali natchnionego charakteru NT

3 Księgi te zostały napisane w języku greckim ,a nie hebrajskim czy aramejskim.

Absurdalny argument jeśli weźmie się pod uwagę ze NT spisano po grecku.

4. Autorzy NT nie znali tych Ksiąg..

NT choć nie cytuje tych ksiąg, czyni wiele aluzji do faktów czy wypowiedzi w nich zawartych. Oto przykłady:

• J 10:22 "Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia świątyni. Było to w zimie."por. 1Mch 4:59; "Juda zaś, jego bracia i całe zgromadzenie Izraela postanowili, że uroczystość poświęcenia ołtarza będą z weselem i radością obchodzili z roku na rok przez osiem dni, począwszy od dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew. [listopad-grudzień]"
  
• Jk 1:13 "Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi." por. Syr 15:11"Nie mów: Pan sprawił, że zgrzeszyłem, czego On nienawidzi, tego On nie będzie czynił."
  
• 1Kor 6:2"Czy nie wiecie, że święci będą sędziami tego świata? A jeśli świat będzie przez was sądzony, to czyż nie jesteście godni wyrokować w tak błahych sprawach?" por. Mdr 3:8 "Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki."
  
• Ef 6:14 "Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość," por. Mdr 5:18 "Jak pancerzem okryje się sprawiedliwością i jak przyłbicą osłoni się sądem nieobłudnym."
  
• Mt 27,39-43 "Ci zaś, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali głowami,(40) mówiąc: Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz, wybaw sam siebie; jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża.(41) Podobnie arcykapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, szydząc, powtarzali:(42) Innych wybawiał, siebie nie może wybawić. Jest królem Izraela: niechże teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego.(43) Zaufał Bogu: niechże Go teraz wybawi, jeśli Go miłuje. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym." por. Mdr 2:16-23 "Uznał nas za coś fałszywego i stroni od dróg naszych jak od nieczystości. Kres sprawiedliwych ogłasza za szczęśliwy i chełpi się Bogiem jako ojcem.(17) Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu.(18) Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników.(19) Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości.(20) Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo - jak mówił - będzie ocalony.";
  

 
5.Pierwsi chrześcijanie nie czytali tych ksiąg.

Chrześcijanie pierwszych wieków cytują księgi deuterokanoniczne lub czynią aluzje do problemów zawartych w nich.

Klemens Rzymski ( 101) "List do Kościoła w Koryncie" - Mdr, Syr i Jdt.

"Didache" (ok.90) - Mdr.

"List Barnaby" 19:9 (ok.130) - Mdr i Syr.

Polikarp (ok.110) "List do Kościoła w Filipii" - Tb.

Atenagoras (IIw.) i Ireneusz (ur.130-40) - Ba, Mdr i frag. Dn.

Klemens Aleks. (ur.150) i Tertulian (ur.155) - Mch.

Do ksiąg deuterokanonicznych odwołują się też Hipolit (ur. przed 170), Cyprian ( 258) i Orygenes (ur.185).

6. niektórzy Ojcowie Kościoła nie uznawali tych ksiąg

Kanon Pisma Św. kształtował się kilka wieków , przez ten czas niektórzy Ojcowie zgłaszali zastrzeżenie do tej czy innej księgi. Podobnie było i w przypadku niektórych pism NT np. Euzebiusz z Cezarei (HE III),Orygenes , Grzegorz z Nazjanzu):

2 List Piotra (2P);

2. List Jana (2J);

3. List Jana (3J);

List Judy (Jud);

List Jakuba (Jk);

List do Hebrajczyków (Hbr);

            Apokalipsa świętego Jana (Ap)
7.Objawienie starotestamentalne zakończyło się wraz z odrodzeniem Izraela za Ezdrasza.
Według Jezusa ostatnim prorokiem Starego Przymierza był Jan Chrzciciel:Mt 11:13   BT   "Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana." Lk 16:16   BT   "Aż do Jana sięgało Prawo i Prorocy; odtąd głosi się Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, i każdy gwałtem wdziera się do niego."
8. Ilość ksiąg ST musi odpowiadać ilości liter w alfabecie hebrajskim.
Jest to sztuczny argument, nie mający poparcia w samym Piśmie, poza tym aby udało się dopasować ilość ksiąg go liter trzeba potraktować 12 proroków mniejszych jak jedną księgę, co nie ma ani historycznego (powstały w różnych okresach), ani literackiego (różni autorzy, różna tematyka) uzasadnienia.