„Święty, Święty, Święty”

Iz 6:1-5 BT "W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię.(2) Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał.(3) I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały.(4) Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem.(5) I powiedziałem: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!"

Ap 4:8 BT "Cztery Zwierzęta - a każde z nich ma po sześć skrzydeł - dokoła i wewnątrz są pełne oczu, i spoczynku nie mają, mówiąc dniem i nocą: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi."

Hebrajskie słowo qodesz [rzecz święta, świętość] wywodząc się najprawdopodobniej od rdzenia, który znaczy ciąć, oddzielać, sugeruje myśl o oddzieleniu od tego, co nosi miano profanum. A zatem osoby czy rzeczy święte - to te, których nie dotyka się lub do których nie wolno się zbliżać inaczej, jak tylko przy zachowaniu warunków czystości rytualnej. W takim rozumieniu "świętość" to cecha nieprzynależna zwykłemu człowiekowi.

Świętość w sensie absolutnym znajduje się w Bogu. "Bóg jest święty". "Święty", qodesz, jest najczcigodniejszym tytułem Boga w Biblii. Nic bardziej nie uświadamia nam istoty Boga, jak uchwycenie Jego świętości. Bóg jest święty, ponieważ jest "Całkowicie Innym" w stosunku do wszystkiego, co człowiek może pomyśleć lub uczynić. Jest Absolutem, w pierwotnym znaczeniu ab-solutus, czyli wolnym od całej reszty i znajdującym się obok, jest ponad wszystkimi naszymi kategoriami. Wszystko to jednak należy rozumieć w znaczeniu nie tyle metafizycznym, ile raczej moralnym, czyli odnoszącym się nie tylko do istnienia, lecz bardziej jeszcze do działania Boga.

Świętość nie jest jednak pojęciem zasadniczo negatywnym, wskazującym na oddzielenie lub brak zła w Bogu, lecz w najwyższym stopniu pozytywnym. Wskazuje "czystą pełnię". Biblia w doskonały sposób wyraża to pojęcie, mówiąc, że w Bogu "nic Mu nie będzie dodane ani odjęte" (Syr 42,21). Będąc najwyższą czystością, nic nie powinno Mu zostać odjęte; będąc najwyższa pełnią, nic nie może zostać Mu dodane. W przypadku ludzi "pełnia" nigdy nie odpowiada całkowicie "czystości".

W rzeczywistości świętość Boga nie oznacza przytłaczającego ciężaru Jego chwały, natomiast jest najznakomitszą doskonałością, która nieodparcie udziela się ludziom (przedmiotom) jako przyjazne działanie ze strony Boga. W takim znaczeniu cała historia zbawienia jest uświęcającym dziełem Boga. :

Kpł 20:26 BT "Będziecie dla Mnie święci, bo Ja jestem święty, Ja Pan, i oddzieliłem was od innych narodów, abyście byli moimi."

Kpł 21:8 BT "Będziesz go [kapłana] uważał za świętego, bo on ofiaruje pokarm Boży. Będzie święty dla ciebie, bo Ja jestem święty, Ja Pan, który was uświęcam!"

Wj 25:8 BT "I uczynią Mi święty przybytek, abym mógł zamieszkać pośród was."

Wj 40:10 BT "I namaścisz ołtarz całopalenia ze wszystkimi jego przyborami, i poświęcisz go, i będzie bardzo święty."

Tak więc osoby i rzeczy święte to te, które są oddzielone, których się nie dotyka, do których nie wolno się zbliżać, które są niebezpieczne, bowiem naznaczone są tajemniczą mocą. Opis najbardziej dramatycznego objawienia tej strony świętości znajdujemy na kartach Księgi Samuela, gdzie opisane jest przybycie Arki Pana do Jerozolimy. Woły ciągnące wóz z Arką przybyły do miejsca przeznaczenia. Ale w ostatniej chwili jakoś szarpnęły i Arka zachwiała się. Podtrzymał ją Uzzi, ale nie był do tego uprawniony, dlatego zapłonął gniew Pana przeciw Uzzie i poraził go Pan za ten postępek, tak że umarł przy Arce Bożej (2 Sam 6, 7-8).



Jezus jest szczytem objawienia Świętości Boga :

Lk 1:35 BT "Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym."

Św. Piotr wyznaje:

J 6:69 BT "A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga." i zarazem uświadamia sobie swoją nieczystość: Lk 5:8 BT "Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny."

W Jezusie świętość zostaje udzielona przez dar Ducha Świętego:

Zapowiada to Jan Chrzciciel: Mk 1:8 BT "Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym."

J 14:26 BT "A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem."

J 20:22 BT "Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego!"

Świętość została nam wysłużona przez Ofiarę Krzyżową:

J 17:19 BT "A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie."

Hbr 10:10 BT "Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze."

Świętość jest udzielana we chrzcie:

1Kor 6:11 BT "Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego."

Dar świętości musi wyrażać się w konkretnej postawie życiowej, odpowiadającej godności otrzymanej od Boga:

Rz 6:22 BT "Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne."

  "Kto święty, niech podejdzie, kto nim nie jest, niech czyni pokutę." (Didache 10,6)