tekst ten jest posumowaniem kilku postów poświęconych Eucharystii w NT
Ofiara Jezusa.
J 10:15-18 BT "Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je /potem/ znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca."
J 19:30-34 BT "A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę oddał ducha. Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda."
Kapłan i Ofiara "na wieki".
Hbr 8,1-10,20 "Takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa (λειτοργος) świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował (...)Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze(εφαπαξ) do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. (...)Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie. A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. (...) Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze (διηνεκες) jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki (διηνεκες) tych, którzy są uświęcani Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje."
Ap 5,5-10 "Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy,. I ujrzałem między tronem z czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców stojącego Baranka jakby zabitego(σφαζω), a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity(σφαζω)i nabyłeś Bogu krwią twoją [ludzi] z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi»"
λειτοργος – publiczny sługa
εφαπαξ – (etymologicznie)przez jedno umocowanie, przez jedno wbicie
διηνεκες – nieprzerwany, ciągły, stały, na zawsze
σφαζω – zabijać, zarzynać
Ofiara Jezusa to wydarzenie rzeczywiste, które miało miejsce w naszej historii, ale jest ono wyjątkowe, ponieważ wszystkie inne wydarzenia historyczne występują tylko raz i przemijają, znikają w przeszłości. Misterium Paschalne Chrystusa - przeciwnie - nie może pozostawać jedynie w przeszłości, ponieważ przez swoją Śmierć zniweczył On śmierć, a ponadto to, kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał dla wszystkich ludzi, uczestniczy w wieczności Bożej, przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne. Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy pragnął pozostawić Kościołowi ofiarę widzialną, ażeby uobecniała krwawą ofiarę mającą się raz dokonać na krzyżu, aż do końca świata była jej trwałą pamiątką i przydzielała nam jej zbawczą moc. Albowiem nie jest to sprzeczne, aby nasz Zbawiciel zasiadał zawsze w niebiosach po prawicy Ojca, a mimo to był obecny w swej substancji na wielu innych miejscach.
Opisy ustanowienia.
tekst grecki i tłumaczenie na podstawie "Grecko-polski Nowy Testament" wyd. Vocatio
Mk 14:22 "και εσθιοντων αυτων λαβων αρτον ευλογησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις και ειπεν λαβετε τουτο εστιν το σωμα μου"
i gdy jedli oni wziąwszy chleb pobłogosławiwszy połamał i dał im i powiedział to ciało me
Mk 14:23 "και λαβων ποτηριον ευχαριστησας εδωκεν αυτοις και επιον εξ αυτου παντες"
i wziąwszy kielich dzięki uczyniwszy dał im i wypili z niego wszyscy
Mk 14:24 "και ειπεν αυτοις τουτο εστιν το αιμα μου της διαθηκης το εκχυννομενον υπερ πολλων"
i powiedział im to jest krew ma przymierza wylewająca się za wielu
W Mk. Eucharystia interpretowana jest w kategoriach tradycji ofiarniczych (Wj 24:8 BT "Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów.") Jezus najpierw podaje Apostołom Chleb, a następnie Wino co wskazuje na to ,że nie była to oficjalna wieczerza paschalna. Zwrot "za wielu" oparty jest na hebrajskiej konstrukcji i oznacza za wszystkich (Iz 53:12 BT "Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że Siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami").
Mt 26:26 "εσθιοντων δε αυτων λαβων ο ιησους αρτον και ευλογησας εκλασεν και δους τοις μαθηταις ειπεν λαβετε φαγετε τουτο εστιν το σωμα μου"
gdy jedli zaś oni wziąwszy Jezus chleb i pobłogosławiwszy połamał i dawszy uczniom powiedział weźcie zjedzcie to jest ciało me
Mt 26:27 "και λαβων ποτηριον και ευχαριστησας εδωκεν αυτοις λεγων πιετε εξ αυτου παντες"
i wziąwszy kielich i dzięki uczyniwszy dał im mówiąc wypijcie z niego wszyscy
Mt 26:28 "τουτο γαρ εστιν το αιμα μου της διαθηκης το περι πολλων εκχυννομενον εις αφεσιν αμαρτιων"
to bowiem jest krew ma przymierza za wielu wylewająca się na uwolnienie od grzechów
Wersja Mt podkreśla w wierszu 20, że w Ostatniej Wieczerzy brali udział wyłącznie Apostołowie. (wbrew rodzinnemu charakterowi Paschy). W słowach konsekracji Chleba dodaje słowo :"BT:i jedzcie", a przy Winie stwierdzenie "BT:i pili" przekształca w polecenie "pijcie". Dodane zostały też słowa "BT: na odpuszczenie grzechów". Fraza ta oparta jest na : Kpł 17:11 BT "Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was [tylko] na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie." Dzięki temu Eucharystia została odniesiona do Ofiary Jezusa na Krzyżu.
Lk 22:19 "και λαβων αρτον ευχαριστησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις λεγων τουτο εστιν το σωμα μου το υπερ υμων διδομενον τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν"
i wziąwszy chleb dzięki uczyniwszy połamał i dał im mówiąc to jest ciało me za was dające się to czyńcie dla mojego przypomnienia
Lk 22:20 "και το ποτηριον ωσαυτως μετα το δειπνησαι λεγων τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εν τω αιματι μου το υπερ υμων εκχυννομενον "
i kielich tak samo po spożyciu wieczerzy mówiąc ten kielich nowym przymierzem we krwi mojej za was wylewający się
Łk w opisie konsekracji Chleba Jezus stwierdza, że nie daje po prostu swojego Ciała, ale Ciała które będzie wydane [na Krzyżu] "za was". Pojawia się tez nakaz czynienia tego na pamiątkę (BT). "Nowe Przymierze" jest aluzją do: Wj 24:7-8 BT "Wtedy [Mojżesz] wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni.(8) Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów." Oraz: Jr 31:31 BT "Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze." Ta nowa więź między Bogiem a Nowym Ludem zostaje utworzona przez Krew Zbawiciela.
1Kor 11:24 "και ευχαριστησας εκλασεν και ειπεν τουτο μου εστιν το σωμα το υπερ υμων τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν
i podziękowawszy połamał i powiedział to me jest ciało to za was to czyńcie ku mojemu przypomnieniu
1Kor 11:25 "ωσαυτως και το ποτηριον μετα το δειπνησαι λεγων τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εστιν εν τω εμω αιματι τουτο ποιειτε οσακις εαν πινητε εις την εμην αναμνησιν"
tak samo kielich po spożyciu wieczerzy mówiąc ten kielich nowym przymierzem jest w mojej krwi to czyńcie ilekroć pilibyście ku mojemu przypomnieniu
Wersja z 1Kor nie różni się od Łk, poza dodaniem słów "czyńcie na pamiątkę (BT)" także do Wina
τουτο – oznacza zaimek wskazującyμου -forma podstawowa εγω (zaimek osobowy-ja)
εστιν – forma podstawowa ειμι (czasownik być)
αναμνησις – przypomnienie sobie czegoś, pamiątka
Co oznaczają pojęcia Ciało i Krew ?
Ciało (σωμα)
W Starym Testamencie ciało oznacza naturę człowieka:
Rdz 2:23 BT "mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta.
Rdz 29:14 BT "Laban rzekł do Jakuba: Przecież jesteś moją kością i ciałem. A gdy Jakub przebywał u Labana miesiąc,"
Niekiedy ciało jest synonimem osoby:
Iz 40:5 BT "Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały."
Iz 40:6 BT "Głos się odzywa: Wołaj! - I rzekłem: Co mam wołać? - Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny."
Iz 66:16 BT "Bo Pan dokona sądu ogniem, i mieczem swym [ukarze] wszelkie ciało, tak iż wielu będzie pobitych przez Pana."
Jr 32:27 BT "Oto Ja jestem Pan, Bóg wszelkiego ciała; czy jest może dla Mnie coś niemożliwego?"
Ez 21:9 BT "Ponieważ wytnę spośród ciebie sprawiedliwego i grzesznika, dlatego miecz mój wyjdzie z pochwy na wszelkie ciało od południa aż do północy."
W Nowym Testamencie pojęcie ciała, dzięki tajemnicy wcielenia Słowa, nabiera nowego znaczenia.:
Oznacza ludzką naturę Jezusa która jest niejako "sakramentem" , czyli widzialnym znakiem obecności Boga wśród ludzi.:
Kol 2:9 BT "W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała,"
Jest także fizycznym "narzędziem" dzięki któremu Słowo może wypełnić swoją misję.:
Hbr 5:7 BT "Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości."
Która osiąga swój szczyt w Ofierze Krzyżowej:
Hbr 10:10 BT "Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze."
Krew (αιματι)
Kpł 17:11-14 BT "Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was [tylko] na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie. Dlatego dałem nakaz Izraelitom: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. (...) Bo życie wszelkiego ciała jest we krwi jego - dlatego dałem nakaz synom Izraela: nie będziecie spożywać krwi żadnego ciała, bo życie wszelkiego ciała jest w jego krwi. Ktokolwiek by ją spożywał, zostanie wyłączony."
Zakaz spożywania krwi wynikał z biblijnej koncepcji Boga jako Pana każdego życia, złamanie tego zakazu byłoby więc uzurpacją Boskiej władzy. Prawo Starego Przymierza dopuszczało używanie krwi w obrzędach przebłaganiem, gdzie zwierzę zostawało zabijane w "zastępstwie" człowieka. Również obrzędy zawarcia przymierza i poświęcenia Przybytku dokonane zostały przez pokropienie krwią. Arcykapłan mógł wejść do Przybytku tylko z krwią.
Mt 26:28 BT "bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów."
Ef 1:7 BT "W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski."
J 6:53 BT "Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie."
Hbr 12:24 BT "do Pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż [krew] Abla."
Hbr 10:19 BT "Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa."
Krew Chrystusa jest Nowym Przymierzem i doskonałym przebłaganiem za grzechy. Ci którzy ją będą pić (i pozywać Jego Ciało) będą mieli życie Jezusa w sobie. On jako Arcykapłan przez swoja Krew wszedł do Przybytku w Niebie, a ci którzy w niego wierzą stają się prawdziwą świątynia poświęcona przez pokropienie Krwią Zbawiciela.
W Eucharystii Jezus nie daje zwykłego chleba, ale swoje Ciało oznaczające jego całą ludzką naturę. I wino które jest jego Krwią oznaczającą jego życie.
W każdej postaci obecny jest cały i integralny Chrystus: Bóg i Człowiek .Całość Ciała i Krwi Chrystusa prawdziwie przebywa tak pod postacią chleba jak pod postacią wina.
Jezus utożsamia Eucharystię ze swoim krwawiącym ciałem przybitym do Krzyża.
Eucharystia w Ewangelii wg. Św. Jana.
J 1:14 BT "A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy."
J 6:55 BT "Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem."
W obu cytatach w tekście greckim mamy na oznaczenie "ciała" słowo σαρξ.
Słowo to oznacza dosłownie "to co pokrywa kości", zewnętrzna widzialna strona człowieczeństwa. zauważyć jednak należy, że słowo to w pismach janowych oznacza "fizyczną" realność Wcielenia, w opozycji do doketyzmu. (1J 4:2 BT "Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga."_
J 6:51 BT "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało ( σαρξ μου εστιν)za życie świata."
Warto zwrócić uwagę na te trzy słowa: σαρξ μου εστιν, podobnych użyją pozostali ewangeliści w opisie ustanawiania Eucharystii, różnica polega jedynie na użyciu terminu σωμα zamiast σαρξ, przy zachowaniu jednakowego sensu.
Jak jednak należy rozumieć te słowa: dosłownie czy w przenośni?
Taki problem pojawia się wśród słuchaczy :" πως δυναται ουτος ημιν δουναι την σαρκα φαγειν"
(jak może mam dać ciało zjeść?).
Odpowiedź Jezusa jest jednoznaczna :
J 6:53 IGNT "ειπεν ουν αυτοις ο ιησους αμην αμην λεγω εαν μη φαγητε σαρκα του υιου του ανθρωπου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις "(powiedział więc im Jezus :Amen, amen mówię wam jeśli nie zjecie ciała Syna Człowieczego i nie wypijecie jego krwi nie macie życia w sobie )
Eucharystia daje więc życie wieczne, :
J 6:54 BT "Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
a także szczególna wspólnotę z Jezusem:
J 6:56 BT "Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim."
Eucharystia jest więc fundamentem zjednoczenia ludzi z Ciałem Jezusa w Kościele (J 15:5) BT "Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić."
W ostatniej części (J 6:59-70) mamy opis reakcji uczniów "Trudna jest ta mowa...".Nietrudno domyślić się powodów takiej reakcji ,zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę zakaz spożywania krwi w ST. Jezus wyrzuca im brak wiary: J 6:63 BT "Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem.". Wiara jest łaską i można ją otrzymać tylko od Ducha, a nie od ciała czyli ludzkiej natury. Słowa Jezusa nie są pustymi dźwiękami ale mają "boską moc, dającą zbawienie". J 6:65 BT "Rzekł więc: Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca."
Cześć uczniów opuszcza Mistrza ,ale Ci którzy z nim pozostali przyjęli tę trudna naukę ich wiarę wyraża Św. Piotr:" Ty masz słowa życia wiecznego"
Eucharystia w Pierwszym Liście do Koryntian – komunia.
1Kor 10:16-17 IGNT "το ποτηριον της ευλογιας ο ευλογουμεν ουχι κοινωνια του αιματος του χριστου εστιν τον αρτον ον κλωμεν ουχι κοινωνια του σωματος του χριστου εστιν (17) οτι εις αρτος εν σωμα οι πολλοι εσμεν γαρ παντες εκ του ενος αρτου μετεχομεν "(Kielich wysławienia który wysławiamy czyż nie wspólnotą krwi Pomazańca chleb który łamiemy czyż nie wspólnotą ciała Pomazańca jest bo jednym chlebem jednym ciałem wielu jesteśmy bo wszyscy z tego jednego chleba uczestniczymy )
Κοινωνια (łac. communio) oznacza :wspólnotę wzajemną wieź, udział .Oznacza tutaj udział ,znak jedności z Chrystusem .(Apostoł używa też tego słowa na oznaczenie wspólnoty z "ołtarzem" Izraelitów spożywających ofiary , oraz na wspólnotę pogan z bożkami spożywającymi ofiary im składane.) Wynika z tego że Św. Paweł pojmuje Ciało i Krew w kategoriach Ofiary.
Należy zauważyć, że wielu ofiarom Starego Przymierza towarzyszyły rytualne uczty.
"Jednym chlebem – jednym ciałem –bo z jednego chleba uczestniczymy" .Eucharystia tworzy szczególna jedność . Najpierw z Jezusem ,a następnie dzięki Niemu z wszystkimi uczestnikami . (μετεχομεν –brać w czymś udział często jako określenie wspólnego ucztowania ).
"W świętej Eucharystii bowiem wierni pożywiają się i wzmacniają na wspólnej dla wszystkich uczcie, oraz zespalają się miedzy sobą i z boską Głową całego Ciała" (Pius XII enc. Mystici Corporis 18).
W Ewangeliach przy opisie Ostatniej Wieczerzy pojawia się zdanie: "Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego" U Mt i Mk słowa te pojawiają się po konsekracją chleba i wina, natomiast u Łk znajdują się po. Zdanie to odnosi się do zapowiedzi mesjańskiej uczty w Królestwie: Iz 25:6 BT "Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win."
Podczas swojej publicznej działalności Jezus zapraszał do wspólnoty stołu ludzi którzy z "marginesu religijnego" Mk 2:15-17 BT "Gdy Jezus siedział w jego domu [Lewiego – Mateusza] przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim.(16) Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?(17) Jezus usłyszał to i rzekł do nich: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników." Uczty te miały wymiar zbawczy i eschatologiczny" Wtedy Jezus rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego." (Mt 21,31). Rekapitulacją tych uczt jest Eucharystia: Lk 22:15-16 BT "Wtedy rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym."
1Kor 11:26 IGNT "οσακις γαρ αν εσθιητε τον αρτον τουτον και το ποτηριον τουτο πινητε τον θανατον του κυριου καταγγελλετε ου αν ελθη "(ilekroć bowiem jedlibyście chleb ten i kielich pilibyście śmierć pana zwiastujecie aż do przejdzie)
Św. Paweł w opisie Eucharystii używa dwóch słów dotyczących relacji pomiędzy historycznym wydarzeniem Krzyża, a aktualnie spełnianą liturgią.:
αναμνησις – przypomnienie sobie czegoś, pamiątka
καταγγελλω - ogłaszać ,głosić ,zwiastować
Pierwsze z tych słów występuje tylko raz w NT bez związku z Eucharystią: Hbr 10:2-3 BT "Czyż bowiem nie przestano by ich składać [ofiar], gdyby składający je raz na zawsze oczyszczeni nie mieli już żadnej świadomości grzechów? Ale przez nie każdego roku [odbywa się] przypomnienie grzechów." Wyrażenie to więc oznacza "świadomość rzeczywistości"
Kαταγγελλω częściej
występuje w NT i najczęściej jest związane zgłoszeniem (zwiastowaniem) Ewangelii. Jednak słowo głoszone przez Apostołów nie jest pustym dźwiękiem, ale posiada moc pozwalającą słuchaczowi usłyszeć Pana.: 1Tes 2:13 BT "Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących."
Zwiastowanie śmierci Pana podczas Eucharystii pozwala uczestnikom doświadczyć dzieła Jezusa dokonanego raz na zawsze (διηνεκες – nieprzerwanie, ciągle, stale, na zawsze) na Krzyżu.
"Aż przyjdzie" słowa te ukazują eschatologiczny wymiar Eucharystii:
Jako rękojmię naszego zmartwychwstania "Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym."
Oraz obietnicę wiecznego życia z Trójcą Św. "Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz